ازدواج پیوندی است که در بیشتر فرهنگ ها از آن به عنوان گامی مهم برای تکامل روانی، اجتماعی و زیستی انسان یاد می شود؛ اما مجرد ماندن هم موضوعی است که این روزها بیشتر از گذشته به چشم می آید.

به گزارش خراسان، برخی افراد به دلایل مختلف از جمله انتخاب شخصی، شرایط اقتصادی، یا عوامل اجتماعی و فرهنگی، نداشتن اعتمادبه نفس و مهارت های ارتباطی، داشتن تجربه شکست عشقی در گذشته، مشکلات سلامت روان و… تصمیم به مجرد ماندن می گیرند.

در ایران مشکلات و فشارهای اقتصادی می تواند دلیل اصلی بالا رفتن سن ازدواج و انتخاب مجرد ماندن افراد باشد.

طبق جدیدترین آمار معاونت جوانان وزارت ورزش، 17 میلیون ایرانی زیر 45 سال هنوز ازدواج نکرده اند و 14 درصد زنان و 4 درصد مردان بالای 45 سال هم ازدواج نکرده اند. با این حال، مجرد ماندن می تواند به همراه خود چالش ها و آسیب هایی داشته باشد.

مجرد ماندن وعدم دریافت حمایت های اجتماعی و عاطفی کافی می تواند باعث ایجاد احساساتی مثل ناامیدی، دلمردگی و به دنبال آن افسردگی، انزوا و نارضایتی از زندگی بشود.

در مقابل افرادی که شریک زندگی دارند، معمولاً سبک زندگی سالم تری را دنبال می کنند، زیرا از تشویق و حمایت همسر خود بهره مند می شوند.

مسئله نیاز جنسی در انسان ها مسئله پیچیده ای است. تحقیقات نشان داده است که با افزایش سن ازدواج احتمال انحرافات جنسی در فرد بیشتر خواهد شد. برطرف کردن نیازهای جنسی خارج از چهارچوب ازدواج نمی تواند نیازهای روانی فرد را برطرف کند چراکه رابطه جنسی فقط در ارضای نیازهای جسمی خلاصه نمی شود و باید در کنار امنیت روانی، تعهد، اعتماد و عشق قرار بگیرد تا کامل شود.

فردی که ازدواج نکرده است شاید تا دوران جوانی حس خوبی داشته باشد اما با بالا رفتن سن ممکن است احساس پوچی و بی هدفی کند. نبود همدم یا کسی که عاشقانه شما را دوست بدارد و کسی که نیازهای روحی و جسمی شما برایش اهمیت دارد و نبود فرزندی که از دیدن موفقیت هایش لذت ببرید احساس پوچی را تقویت می کند. همچنین تنهایی ترس از مرگ را در انتهای عمر بیشتر می کند. در این شرایط ممکن است پشیمانی به شدت شما را آزار بدهد.

در جامعه ما معمولا والدین برای ازدواج فرزندانشان اصرار دارند زیرا معتقدند که ازدواج باعث پیشرفت می شود و ممکن است برای ازدواج، فشار زیادی به فرزندشان وارد کنند و دایم خودشان را در جایگاهی قرار می دهند که حق دارند نصیحت کنند.

این موضوع احتمالا باعث ایجاد احساس ناکافی بودن و سربار بودن می شود. برای مجردها معمولا فشار اجتماعی بسیار زیادتر از افراد معمولی است. جامعه ایرانی علاقه ای به پذیرش مجردان در سنین بالا را ندارد. مخصوصا برای دخترانی که در خانواده هایی بزرگ می شوند که از نظرشان تا وقتی فرزند ازدواج نکند، استقلال یک انسان بالغ را ندارد حتی اگر استقلال مالی داشته باشند.

در این بین ممکن است برای بعضی افراد، امکان ازدواج فراهم نشود. به یاد داشته باشید که ازدواج نکردن تا آخر عمر الزاماً به معنای افسردگی، تنهایی یا پوچی قطعی نیست بلکه با مدیریت زندگی، هدفمندی فرد، شبکه حمایت اجتماعی و کیفیت روابط بین فردی، می توان تبعات آن را کاهش داد.