فرارو- در دوران پرشتاب و دیجیتالی امروز، تربیت کودکان بیش از هر زمان دیگری به آزمونی برای خلاقیت و آرامش والدین تبدیل شده است.

به نقل از گاردین، در دنیای پرشتاب امروز، والدین درگیر چالش هایی اند که گاه ساده به نظر می رسند اما در عمل به آزمونی از صبر و خلاقیت تبدیل می شوند؛ از واداشتن کودکان به خوردن غذاهای سالم گرفته تا محدود کردن زمان استفاده از تلویزیون و تبلت. مجموعه ای از والدین و کارشناسان تجربیات واقعی خود را به اشتراک گذاشته اند تا نشان دهند که گاهی چند ترفند ساده می تواند روزمرگی خانواده را متحول کند.

بلندگوهای هوشمند حالا تبدیل به دستیارانی واقعی برای والدین شده اند. کیتی متیوز می گوید: قبلاً برای بیرون رفتن باید بارها بچه ها را صدا می زدم. حالا بلندگوی گوگل پنج دقیقه قبل از خروج اعلام هشدار می کند. بچه ها می دانند این زمان آخرین فرصت شان برای آماده شدن است. سپس دستگاه می گوید: کفش ها را بپوشید، وقت رفتن است! این فناوری واقعاً صبح های ما را متحول کرده.

این ترفند ساده، نه تنها باعث صرفه جویی در زمان شده، بلکه حس نظم و مسئولیت پذیری را هم در کودکان تقویت می کند.

غذا دادن به کودک گاه شبیه یک نبرد کوچک است. هالی بورن ترفند خلاقانه ای دارد: برای صبحانه دخترم بستنی درست می کنم، اما از ترکیب آووکادو، موز، توت فرنگی و ماست یونانی پرچرب. خودش در آماده سازی کمک می کند و می داند چه موادی داخل آن است، اما چون به شکل بستنی سرو می شود، با اشتیاق می خورد.

سارا دو مالپلاکه از لندن، پیشنهاد دیگری دارد: قبل از شام یک بشقاب سبزی خام به او می دهم. با میل آن ها را می خورد و وقت شام دیگر نگران نخوردن سبزیجات نیستم.

وقتی قرار است غذایی را بین دو کودک تقسیم کنید، بگذارید یکی از آن ها غذا را نصف کند و دیگری حق انتخاب قسمت را داشته باشد. این روش حس عدالت را در هر دو تقویت می کند. برخی والدین نیز با سپردن وظایف آشپزی به کودکان نتیجه بهتری گرفته اند.

نادیا از لندن تجربه ای سرگرم کننده را تعریف می کند: من موزه ها را دوست دارم، اما برای بچه ها ممکن است خسته کننده باشند. ما همیشه بازدید را از فروشگاه هدایا شروع می کنیم. هر کودک سه کارت پستال از آثار مورد علاقه اش انتخاب می کند و سپس در موزه به دنبال همان آثار می گردد. در پایان هم در کافه رأی می دهیم که کدام اثر محبوب تر بود. این روش بازدید را به یک بازی جذاب تبدیل کرده است.

برای انتخاب مقصد گردش نیز والدین می توانند فرزندان را در تصمیم گیری شریک کنند. سه گزینه پیشنهاد بدهید اما مهم تر از همه این است که هر بار مشخص باشد نوبت انتخاب با چه کسی است تا فرزندان احساس عدالت کنند.

نکته ای ساده اما مؤثر: قانون “سه بار امتحان کن، بعد از من کمک بخواه” باعث می شود بچه ها در کارهای شخصی مثل دستشویی رفتن مستقل تر شوند.

برای تشویق کودک به حمام کردن، آنا از منچستر پیشنهاد می کند: به شوخی بگویید شرط می بندم تا وقتی تا 10 بشمارم نمی توانی داخل وان بروی! اگر موفق شدی، من یک رقص خنده دار اجرا می کنم! در مقابل، کاترین از بیرمنگام می گوید: دخترم از بیرون آمدن از وان متنفر بود. حالا در پایان حمام با او خداحافظی با اسباب بازی ها را تمرین می کنیم. وقتی آب تخلیه می شود، خودش آماده خروج است.

و اگر از دنبال کردن کودکان برای کرم ضدآفتاب خسته شده اید، یک توصیه جالب: کرم را با دستکش مخصوص برنزه کننده بمالید. در کمتر از 30 ثانیه کل بدن پوشش داده می شود و یکنواخت تر هم هست.

وقتی برای چندمین بار داستان مورد علاقه فرزندتان را می خوانید، وانمود کنید یک مجری هستید! داستان را با هیجان بخوانید، صداها را تغییر دهید و احساسات را وارد داستان کنید. این کار خسته کننده ترین لحظه ها را نیز لذت بخش می کند.

شان، پدری دو فرزند و مدیر مدرسه، رویکرد دیگری دارد: به خودم یادآوری می کنم روزی خواهد رسید که دیگر از من نمی خواهند لگو یا دایناسور بازی کنیم، پس از همین لحظات باید لذت برد.

مگان می گوید: دختر دو ساله ام از مسواک زدن متنفر بود. حالا هر بار وانمود می کنم دامپزشک هستم و او انتخاب می کند چه حیوانی باشد. در حالی که مثل شیر یا ببر نعره می کشد، دندان هایش را مسواک می زنم!

کاترین می گوید: وقتی بچه ها بی قراری می کنند، از توصیه دوستم استفاده می کنم: آن ها را یا به بیرون ببر یا سراغ بازی با آب بفرست. تغییر فضا کمک می کند تنش فروکش کند.

امیلی از لندن نیز یک بازی به نام حق نداری بخندی اختراع کرده است. وقتی سه فرزندش مشاجره می کنند، به آن ها می گوید: می توانید ناراحت باشید، اما حق خندیدن ندارید! هر لبخند یا خنده ای با واکنش شوخ طبعانه او مواجه می شود و معمولاً چند دقیقه بعد همه از خنده ریسه می روند.

ویک از لندن درباره صحبت با نوجوانانش می گوید: وقتی از مسائل مدرسه یا دوستان ناراحت اند، از آن ها می پرسم آیا فقط می خواهند حرف بزنند یا از من مشورت می خواهند. در 90 درصد مواقع فقط نیاز به شنیده شدن دارند.

اینزلی نیز به مفهوم زمان طلایی باور دارد: پس از مسواک و قصه گویی شب، چند دقیقه در آرامش کنار هم می نشینیم. این زمان برای گفت وگو و اعتراف آزاد است، بدون ترس از سرزنش. همیشه از آن استفاده نمی کنند، اما می دانند در صورت نیاز می توانند حرف بزنند.

لورین کندی، نویسنده و مجری پادکست، توصیه ساده ای دارد: به جای سؤال “امروز چه کار کردی؟” بپرسید “امروز چه احساسی داری؟” این تغییر ظریف گفت وگو را صمیمی تر می کند.

نوجوانان ممکن است در خانه با والدین صحبت کنند، اما در بیرون از خانه پاسخ گو نباشند. کندی می گوید: وقتی از بچه ها می پرسم کجایند یا چه می کنند، معمولاً جواب نمی دهند. اما وقتی عکس هایی از سگ خانوادگی یا خواهر و برادرشان می فرستم، فوراً پاسخ می دهند. تصاویر حس تعلق و آرامش می دهند و زمینه گفت وگو را فراهم می کنند.

جلوگیری از وابستگی به تلویزیون و تبلت یکی از چالش های بزرگ والدین است. کلویی از لندن روشی خلاقانه یافته: پریز هوشمند ارزان قیمتی پشت تلویزیون نصب کرده ام که از طریق اپلیکیشن تلفن همراه قابل کنترل است. حالا بدون درگیری، تلویزیون بعد از مدت تعیین شده خودش خاموش می شود و دیگر نیازی نیست با بچه ها بر سر کنترل از راه دور بجنگم.

لارن نیز می گوید: گاهی وای فای را خاموش می کنم و می گویم خراب شده! رمز محدودیت زمانی را هم مرتب عوض می کنم چون همیشه کشفش می کنند. گاهی تبلت ها را قایم می کنم و حتی یادم می رود کجا گذاشته ام؛ که خودش مزیت است!

این تجربیات نشان می دهد که تربیت موفق الزاماً به ابزارهای پیچیده یا قوانین سختگیرانه نیاز ندارد. خلاقیت، شوخ طبعی و احترام به استقلال کودک می تواند فضای خانه را آرام تر و صمیمی تر کند. همان طور که یکی از والدین گفت: گاهی فقط باید محیط را تغییر دهید، کمی بخندید و به یاد داشته باشید که این دوران کوتاه است.