فرارو-یک کشف باورنکردنی از 1.77 میلیون سال پیش نشان می دهد که چرا انسان ها این قدر دیر بزرگ می شوند. دندان های یک کودک فسیل شده در سایت تاریخی دمانیسی گرجستان، راز طولانی شدن دوران کودکی و نقش آن در یادگیری مهارت ها و شکل گیری روابط اجتماعی را برای نخستین بار آشکار می کند.

به نقل از dailygalaxy، پژوهشگران برای بررسی این فسیل از تکنیک پیشرفته ای به نام تصویربرداری سینکروترون استفاده کردند؛ روشی شبیه به اشعه ایکس اما با دقتی بسیار بیشتر دندان ها، درست مانند حلقه های درخت، رگه های رشد داخلی دارند که سرعت رشد کودک را نشان می دهند. کریستوف زولیکوفر از دانشگاه زوریخ می گوید: کودکی و توانایی های ذهنی فسیل نمی شوند، بنابراین ما برای درک رشد و زندگی این کودک باید به نشانه های غیرمستقیم متکی باشیم. دندان ها بهترین شاخص اند، چون به خوبی فسیل می شوند و رگه های روزانه رشد را نشان می دهند.

ساختار دندانی جمجمه دمانیسی

نتایج کاملاً شگفت انگیز بود. پل تافورو از مرکز تحقیقات ESRF می گوید: انتظار داشتیم رشد دندان ها شبیه انسان های مدرن یا شامپانزه ها باشد، اما با الگویی کاملاً متفاوت روبه رو شدیم: دندان های آسیاب این کودک سریع تر از هر جد انسانی یا نخستی سان زنده دیگری رشد کرده بود.

این کودک بین 11 تا 12 سال سن داشت، اما دندان عقلش پیش از موعد روییده بود؛ چیزی که در شامپانزه ها معمول است و می تواند نشانه ای از رشد سریع بدن باشد. با این حال، نشانه های دیگر، مانند مدت استفاده از دندان های شیری، داستان متفاوتی را روایت می کرد. برخی دندان ها سریع تر و برخی آهسته تر رشد کرده بودند و نحوه رشد دندان های عقبی نشان می دهد این کودک، و احتمالاً دیگر اعضای گروهش، مدت طولانی تری نسبت به شامپانزه ها به بزرگسالان وابسته بوده اند.

الگوهای رشد دندان

این یافته ها نشان می دهد دوران کودکی طولانی باعث می شده کودکان بتوانند بیشتر پیش بزرگسالان بمانند، مهارت ها را یاد بگیرند، رفتارها را تقلید کنند و روابط اجتماعی قوی و پایداری را شکل دهند.

این نظریه تنها بر پایه دندان ها نیست. پژوهشگران در همان سایت دمانیسی اسکلت یک فرد مسن از گونه Homo را نیز پیدا کردند. این اسکلت تمام دندان های خود را از دست داده بود، اما توانسته بود سالها زنده بماند؛ اتفاقی که تنها با مراقبت و همکاری دیگر اعضای گروه امکان پذیر بود.