پس از نیم قرن، راز یک فسیل اسرارآمیز که در حین ساخت مترو در تورنتو کانادا کشف شده بود، با استفاده از فناوری پیشرفته تحلیل DNA کشف شد. در سال 1976، یک کارگر شرکت حمل ونقل تورنتو (TTC) در حین حفاری تونل مترو، به یک شاخ فسیل شده با شکلی منحصربه فرد برخورد کرد. این فسیل که دانشمندان نتوانستند آن را با هیچ گونه جانوری شناخته شده ای تطبیق دهند، به نام علمی Torontoceros hypogaeus به معنای گوزن شاخدار زیرزمینی تورنتو نام گذاری شد و برای نزدیک به 50 سال به عنوان یک معمای حل نشده در موزه سلطنتی انتاریو (ROM) باقی ماند.

اکنون، تیمی از پژوهشگران دانشگاه تِرنت به رهبری آرون شیفر و کامیل کسلر، با بهره گیری از تکنیک های پیشرفته تحلیل DNA در آزمایشگاه موزه، موفق به رمزگشایی از این پرونده قدیمی شده اند. نتایج نشان می دهد که این شاخ متعلق به یکی از اجداد باستانی گوزن های امروزی (مانند گوزن دم سفید) است که در جریان رویداد انقراض بزرگ جانوران غول پیکر (مگافونا) در حدود 12 هزار سال پیش، از صحنه روزگار محو شد.

این تحقیق صرفاً برای شناسایی یک فسیل انجام نشده است. هدف اصلی دانشمندان، درک چگونگی تکامل، سازگاری یا نابودی گونه های مختلف در پاسخ به تغییرات محیطی بوده است. آرون شیفر، پژوهشگر ارشد این پروژه، می گوید: وقتی به DNA ماموت پشمالو نگاه می کنیم، می بینیم که جمعیت آن در طول زمان دچار انباشت جهش های ژنتیکی مضر شده بود. با تغییر اقلیم و زیستگاه، آخرین بازماندگان به یک جزیره رانده شدند و این دو عامل نهایتاً به انقراض آن ها منجر شد.

کشف سرنوشت گوزن تورنتو نیز تأیید می کند که بسیاری از پستانداران بزرگ در پایان آخر عصر یخبندان نتوانستند با گرمایش زمین و تغییرات ناشی از آن سازگار شوند. این یافته ها در حالی منتشر می شود که امروز نیز گونه های مختلفی از خانواده گوزن ها سرنوشت متفاوتی دارند؛ جمعیت گوزن های شمالی (کاریبو) و موس رو به کاهش، جمعیت گوزن های کانادایی (اِلک) پایدار، و جمعیت گوزن های دم سفید در حال افزایش است.

این پژوهش که نتایج آن در ژورنال معتبر Biology Letters منتشر خواهد شد، نشان می دهد که چگونه فناوری های نوین می توانند پنجره ای به گذشته های دور باز کرده و درس های مهمی برای مدیریت بحران های زیست محیطی و حفظ امنیت زیستی در جهان امروز ارائه دهند.