فرارو- فیلم سینمایی مرد پشت بامی اولین بار در جشنواره فیلم تورنتو به نمایش درآمد. همچنین اکران آن اخیرا در سینماهای جهان آغاز شده است.

به گزارش فرارو، این فیلم درباره یک سارق شعبه های مک دونالد که در ظاهر باید داستانی پرتنش را به تصویر بکشد، در حالی که مرد پشت بام اثری کمدی که تلاش می کند با لحنی طنز روایتی متفاوت ارائه دهد. روایتی شکست خورده که به جای نگاه انسانی به ماجرا تلاشی برای توجیه دزدی ها است.

جفری افسر پیشین بازنشسته ارتش آمریکا در اواخر دهه 90 میلادی راه جدیدی را برای درآمد بیشتر پیدا کرده بود. او به مدت دو سال از طریق دریچه های کولر به شعبه های مختلف فست فودهای بزرگ نفوذ می کرد و آنجا را با اسلحه و تهدید غارت می کرد. در یکی از دزدی هایش بازداشت و به 45 سال زندان محکوم می شود.

جفری که از زندان خسته شده، با استفاده از مشاهدات غیبی اش نقشه فراری پیچیده از زندان طراحی می کند. او پس از گریختن به مدت 6 ماه درون یک فروشگاه پنهان می شود، جایی که خیلی زود عاشق یکی از کارکنانش به نام لی می شود. زنی که به تازگی از همسرش جدا شده و به تنهایی با فرزندانش زندگی می کند. رابطه جفری و لی ماجراهایی را رقم می زند که همه چیز را به هم می ریزد.

مرد پشت بامی با استفاده از لحن طنز و کمدی قصه را روایت می کند در حالی مخاطب دلیل بسیاری از اتفاقات و سرقت های جفری را نمی فهمد، چرا که به ظاهر او وضعیت مالی مناسبی برای زندگی داشته است. در حقیقت فیلم به جای پرداختن به لایه های عمیق داستان یک روایت سطحی از ماجرای واقعی نشان می دهد. همچنین فیلم با ظاهری زیبا و زبان طنز تلاش می کند اقدامات مجرمانه جفری را توجیه کند، چیزی که مخاطب انتظار آن را ندارد. چرا که به او حق نمی دهد برای حضور در جامعه و کسب ثروت بیشتر دزدی کند.

مرد پشت بامی در دورانی روایت می شود که آمریکا درگیر با افغانستان بود، جنگی که جفری یکی از آسیب دیدگانش بود و مجبور به بازنشستگی شده بود. با این حال او به جای اینکه نماینده این گروه از آسیب دیدگان جنگ باشد به یک ضد قهرمان تبدیل می شود که بیشتر شبیه به فیلم های کودکانه است.

در واقع فیلم از نمایش پرسش های جدی درباره فقر، عدالت و جنگ طفره می رود و حتی در همان نگاه سطحی که از خود ارائه می دهد، مخاطب را با خود همراه نمی کند. در نهایت مرد پشت بامی نه به دغدغه های اجتماعی می پردازد و نه مخاطب را می خنداند.