امروزه بزرگ ترین جانور زمینی در آمریکای شمالی گاومیش کوهان دار (بایسون) است؛ حیوانی که طول بدنش می تواند به حدود 4 متر برسد و وزنی برابر دو پیانوی بزرگ داشته باشد. اما هرقدر هم که این جانور باشکوه باشد، در برابر غول واقعی قاره یعنی آلاموسوروس (Alamosaurus) رنگ می بازد.

این دایناسور عظیم الجثه، عضوی از خانواده ی معروف تیتانوسورها بود؛ گروهی از دایناسورهای غول پیکر با گردن های بسیار بلند و بدن هایی حیرت انگیز. برآورد می شود آلاموسوروس حدود 21 متر طول داشته است. تعیین وزن دقیق آن دشوار است، اما تخمین ها نشان می دهد این موجود شاید تا 80 تُن وزن داشته؛ یعنی حدود 40 برابر سنگین تر از زرافه های امروزی.

دانشمندان نخستین بار سال 1921 با بقایای این غول آشنا شدند، زمانی که جان بی. ریساید جونیور زمین شناس نزدیکی سازند اوجو آلامو در ایالت نیومکزیکو فسیل عظیمی پیدا کرد، نام آلاموسوروس نیز از همان مکان گرفته شده است.

با بررسی های بعدی روشن شد آلاموسوروس در دوره کرتاسه پسین می زیسته، یعنی حدود 70 تا 65 میلیون سال پیش؛ درست تا زمانی که آن شهاب سنگ معروف، به سلطه ی دایناسورها برای همیشه پایان داد.

اسکلت بازسازی شده ی آلاموسوروس، در مقایسه با آن، حتی تیرانوسوروس رکس (T. rex) هم موجودی ریزاندام به نظر می رسد

آنچه آلاموسوروس را به راستی جالب می کند، اینست که پس از یک وقفه ی 30 میلیون ساله در فسیل های خزنده پایان در آمریکای شمالی ظاهر شد. این دوره که به وقفه ی ساروپودها معروف است، روزگاری را نشان می دهد که در آن انگار هیچ ساروپودی در این قاره زندگی نمی کرد. دلیل این غیبت طولانی هنوز روشن نیست، شاید منقرض شدند یا شاید به سادگی در آن دوران فسیل هیچ ساروپودی حفظ نشده، چرا که تبدیل شدن به فسیل، فرآیندی بسیار نادر است.

دکتر سوزانا مِیدمِنت، پژوهشگر ارشد بخش مهره داران، انسان شناسی و دیرین زیست شناسی در موزه تاریخ طبیعی لندن، توضیح می دهد: فرآیند فسیل شدن بسیار نادر است. گاهی پوست یا بافت های نرم مانند پرها حفظ می شوند، اما این اتفاق تنها در شرایط خاص و همواره هنگام دفن سریع و غیرمعمول رخ می دهد.

اگر مشکل به راستی وابسته به انقراض و سپس بازگشت دوباره ی ساروپودها باشد، برخی دانشمندان معتقدند پایان این وقفه با مهاجرت آلاموسوروس از آمریکای جنوبی به شمالی همراه بوده است. این فرضیه منطقی به نظر می رسد، زیرا آن زمان آمریکای جنوبی زیستگاه اصلی تیتانوسورها بود، از جمله غول هایی مانند پاتاگوتیتان که تا 37 متر طول داشتند.

در نهایت، ما نمی توانیم با قطعیت بگوییم چه اتفاقی افتاده، اما دست کم اکنون می دانیم آمریکای شمالی تا پیش از پایان دوران دایناسورها، میزبان یکی از بزرگ ترین و باشکوه ترین موجودات تاریخ زمین بوده است.