فرارو- داریوش مهرجویی، در 17 آذر 1318 در تهران متولد شد و در 22 مهر 1402 در کرج به قتل رسید. مرگ فاجعه بار مهرجویی و همسرش، رنجش زیادی را در دل جامعه ایران به وجود آورد.

به گزارش فرارو، سینمای موج نو ایران را باید وام دار افرادی مانند مهرجویی دانست. او از اولین کارگردانان سینمای ایران بود که دست به ساخت نوعی از فیلم زد که سینما را علاوه بر سرگرمی به عنوان یک هنر مهم به رسمیت می شناخت. تعداد فیلم های مهم و جریان ساز مهرجویی کم نیستند و این مسئله ما را بر آن می دارد که در سالمرگ این کارگردان برجسته سینما، مروری بر زندگی و آثار او داشته باشیم.

مهرجویی درخانواده ای تهی دست در تهران متولد شد. ابتدا و در سنین نوجوانی به موسیقی علاقه پیدا کرد و دوست داشت موسیقی دان بشود. اولین درس های موسیقی را از پدرش یاد گرفت و برای مدتی به نواختن سنتور مشغول شد. در ادامه با علاقه مندشدن به موسیقی کلاسیک غربی، در کنار سنتور شروع به یادگیری پیانو نیز کرد.

هنوز در سنین نوجوانی به سر می برد که تب وتاب سینما و یادگیری سینما او را وادار کرد که به یادگیری زبان انگلیسی بپردازد. بعد از فارغ التحصیلی از مدرسه ای در تهران، در حالی که بیستمین سال عمرش را پشت سر می گذاشت، تصمیم گرفت برای ادامه تحصیل به کالیفرنیا برود. در آمریکا چند صباحی را به تحصیل در رشته سینما پرداخت و در نهایت تصمیم گرفت که سینما را به نفع فلسفه کنار بگذارد. بعد از اخذ مدرک لیسانس فلسفه، برای مدتی به عنوان سردبیر یکی از مشریه های آمریکایی مشغو به کار شد و در نهایت نیز به ایران بازگشت.

با بازگشت به ایران، تصمیم گرفت تا حرفه فیلم سازی را به شکل حرفه ای تری دنبال کند. این شد که در سال 1346 در حالی که 28 سال سن داشت، اولین فیلمش را با نام الماس 33 ساخت. باوجوداینکه این فیلم برای مهرجویی تبدیل به یک شکست بزرگ شد، اما پله ای بود که شرایط را برای صعود کارگردانی درجه یک مهیا می کرد.

دو سال بعد و در سال 1348، داریوش مهرجویی با همراهی و همکاری غلامحسین ساعدی، فیلم گاو را ساخت. فیلم گاو با وجود اینکه بسیار کم هزینه تر از فیلم اول مهرجویی بود، اما برای اولین بار نام مهرجویی را روی زبان ها انداخت. این فیلم به یکی از مهم ترین فیلم های کارنامه مهرجویی و همچنین سینمای ایران مبدل شد. فیلم گاو از معدود فیلم های سینمای ایران بود که در جشنواره های بین المللی سینمایی شرکت داده می شد و علاوه براین موفق به کسب جوایز زیادی نیز می شد. این فیلم همچنین با موفقیت تجاری زیادی هم روبه رو شد و مهرجویی را بر آن داشت تا مسیری را که انتخاب کرده بود ادامه بدهد.

با به وقوع پیوستن انقلاب 57، مهرجویی برای مدتی به فرانسه مهاجرت، و تا چند وقت از فیلم سازی کناره گیری کرد. بعد از بازگشت از فرانسه، روند فیلم سازی مهرجویی از نو شروع شد و او دوباره روند رو به جلو آثارش را ادامه داد. کارنامه سینمایی او تا دهه هشتاد نیز بسیار پربار بود. بااین حال در اواخر دهه هشتاد، مهرجویی با افت بسیار چشمگیری روبه رو شد و در ادامه هم فیلم هایی را کارگردانی کرد که علاوه بر منتقدین، مورد قبول مردم نیز واقع نشدند.

داریوش مهرجویی، دو بار ازدواج کرد. از ازدواج اولش دو، و از ازدواج دومش یک فرزند حاصل شد. همسر دوم داریوش مهرجویی، وحیده محمدی فر بود. محمدی فر طراح و نویسنده و کارگردان سینما بود و سال ها سابقه فعالیت های سینمایی را در کارنامه خود داشت.

در 22 مهر سال 1402، داریوش مهرجویی و همسرش، در حالی به شکلی دلخراش به قتل رسیدند که زندگی معمولشان را در ویلایی در کرج سپری می کردند. این قتل به دست باغبان سابق ویلای مهرجویی و تنی چند از دوستان او که همگی از اتباع افغانستانی بودند اتفاق افتاد.

کارنامه فیلم سازی داریوش مهرجویی، کارنامه پرفرازونشیبی به حساب می رود. او که یکی از مهم ترین فیلم سازان تاریخ سینمای ایران است، تعداد زیادی فیلم با کیفیت هنری پایین نیز تولید کرده است. به ‎هرحال، بخشی از آثار مهرجویی را باید از آثار جریان ساز، خوب و مهم سینمای ایران به شمار آورد.

در بین اثار مهرجویی می توان به فیلم هایی مانند: گاو؛ پستچی؛ دایره مینا؛ اجاره نشین ها؛ هامون؛ بانو؛ سارا؛ پری؛ لیلا؛ درخت گلابی؛ سنتوری و... اشاره کرد.