بر اساس گزارش LiveScience، چند ماهیچه اصلی در بدن هرکدام از نگاهی خاص می توانند قوی ترین محسوب شوند.

بزرگ ترین ماهیچه بدن، یعنی گلوتئوس ماکزیموس یا همان ماهیچه سرینی بزرگ، یکی از اصلی ترین نامزدهای عنوان قوی ترین ماهیچه بدن است. این عضله مسئول صاف کردن مفصل ران و حفظ تعادل بدن هنگام ایستادن، دویدن و بالا رفتن از پله است.

گلوتئوس ماکزیموس در تولید نیروی خام نسبت به دیگر عضلات بدن بی رقیب است و در فعالیت های پرتحرک بیشترین فشار را تحمل می کند.

گروهی از چهار عضله در جلوی ران، که با نام چهارسر ران (Quadriceps) شناخته می شوند، هنگام صاف کردن زانو یا پرش فعال می شوند. این عضلات با همکاری هم، بخش عمده نیروی حرکتی پا را تولید می کنند.

پژوهش ها نشان داده است که قدرت ترکیبی این گروه عضلانی در راه رفتن، پریدن یا دوچرخه سواری نقشی حیاتی دارد، هرچند به دلیل ساختار چندگانه شان، نمی توان یکی از آن ها را به تنهایی قوی ترین دانست.

در ساق پا عضله ای نسبتاً کوچک اما بسیار فعال وجود دارد. ماهیچه نعلی یا سولئوس (Soleus) شاید کمتر شناخته شده باشد، اما تقریباً در تمام لحظات ایستادن و راه رفتن فعال است. ماهیچه نعلی می تواند چند برابر وزن بدن را تحمل کند و از این نظر، یکی از مهم ترین عضلات برای حفظ تعادل بدن به شمار می رود.

اگر قدرت را نسبت به اندازه عضله بسنجیم، برنده واقعی ماهیچه جَوِشی یا ماستر (Masseter) یا همان عضله فک است. با توجه به اندازه کوچک و زاویه ی مؤثر اتصال، این ماهیچه از نظر نسبت قدرت به حجم، قوی ترین عضله بدن محسوب می شود.

اما اگر معیار سنجش توان کار مداوم باشد، هیچ عضله ای با قلب انسان قابل مقایسه نیست. قلب بدون توقف، روزانه حدود 100 هزار بار می تپد و خون را در تمام بدن به جریان می اندازد که مجموع تپش های آن در میانگین طول عمر انسان رقمی سرسام آور می شود.

در نهایت، نمی توان تنها یک ماهیچه را قوی ترین نامید، زیرا هرکدام در حوزه ای خاص پیشتاز هستند.