اردیبهشت سال 1403 پسر 34 ساله ای به نام رحمان در حالی که چاقو به قفسه سینه اش اصابت کرده بود به بیمارستانی در شمال تهران منتقل شد اما بعد از 5 روز به علت شدت جراحات وارده و خونریزی شدید تسلیم مرگ شد.

به گزارش ایران، با مرگ رحمان، مأموران تحقیقات اولیه را آغاز کردند و سراغ همراهان رحمان که مرد و زنی به نام نوید و نسرین بودند، رفتند.

نوید در تشریح ماجرا گفت: من، رحمان و خواهرم نسرین در مسیر جاده لواسان جگرکی سیار داریم و مدتی است با هم کار می کنیم. امشب دوستم مشروب زیادی خورد و مست شد و در حالی که تلوتلو می خورد روی منقل پر از آتش افتاد و دست هایش سوخت. من و خواهرم بلافاصله او را سوار خودرو کردیم و راهی بیمارستان شدیم، در مسیر بیمارستان او روی ما چاقو کشید و من می خواستم چاقو را از ماشین به بیرون پرتاب کنم که به او خورد.

با تکمیل تحقیقات برای نوید به اتهام قتل عمد کیفرخواست صادر و پرونده برای رسیدگی به شعبه 13 دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد.

در این جلسه اولیای دم حضور نداشتند اما پیش تر در دادسرا خواستار قصاص متهم شده بودند.

پس از آن نوید به جایگاه رفت و با رد اتهام قتل عمد گفت: شب حادثه وقتی دست های رحمان سوخت او را به سرعت سوار ماشین کردیم. رحمان از فرط مستی متوجه رفتارهایش نبود و به خواهرم که رانندگی می کرد فحاشی کرد و ناسزا گفت. من که عقب نشسته بودم سعی کردم او را آرام کنم اما او توجه نمی کرد.

قاضی پرسید: از کجا مشروب آورده بودید؟

متهم پاسخ داد: ما در کنار فروش جگر مخفیانه مشروب هم داشتیم و آن شب رحمان در خوردن مشروب زیاده روی کرد.

قاضی گفت: چاقو را از کجا آوردید؟

نوید جواب داد: بین راه او همان طور به فحاشی هایش ادامه می داد و بعد از چند دقیقه سرش را محکم به ستون ماشین کوبید که خواهرم خودرو را نگه دارد. با توقف خودرو رحمان به صندوق عقب رفت و از داخل خورجین چاقویی برداشت و داخل ماشین نشست. خواهرم دوباره حرکت کرد که من متوجه شدم او می خواهد ما را بزند به همین خاطر چاقو را از او گرفتم و می خواستم آن را از خودرو به بیرون پرتاب کنم که به یکباره چاقو به قفسه سینه اش خورد.

قاضی به متهم گفت: طبق گزارش پزشکی قانونی و براساس مستندات موجود، نوع ضربه چاقو به صورتی نبوده که شما تشریح می کنید. درواقع چاقویی که به بیرون پرتاب می شود از کنار برخورد می کند اما این چاقو از قسمت تیز و نوک وارد قفسه سینه مقتول شده است.

متهم جواب داد: گفتم که من قصد و انگیزه ای برای قتل او نداشتم و می خواستم برای دفاع از خود و خواهرم چاقو را از خودرو بیرون بیندازم که به او خورد.

متهم در آخرین دفاعش گفت: باور کنید نه قصد درگیری داشتم و نه کشتن رحمان را. او پسر خوبی بود اما وقتی مشروب می خورد بدمستی می کرد و اختیار رفتارهایش را نداشت.

با پایان جلسه دادگاه قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.