ناطق نوری روحانی میانه رو، فعال سیاسی اصولگرا گفت: از نظر من، تصرف سفارت آمریکا بعنوان لانه جاسوسی اشتباه بزرگی بود؛ بسیاری از گرفتاری ها از همان نقطه آغاز شد.

به گزارش اکو ایران، در ادامه گزیده این گفتگو را می خوانید:

*بعدها، برخی گروه های دیگر به کارهایی دست زدند که باز هم اشتباه محض بود: حمله به سفارتخانه های عربستان و انگلستان، تخریب اماکن و امثال آن که هنوز هم پیامدهایش گریبان گیر کشور است.

*جمهوری اسلامی ایران به هیچ وجه دنبال سلاح اتمی نیست. آژانس بین المللی انرژی اتمی به طور مستمر بر سایت های غنی سازی نظارت داشته، حتی برخی آزمایشگاه های دانشگاهی ما را بازدید کرده است؛ کاملا روشن است که ما به دنبال ساخت بمب اتمی نیستیم. هدف ما استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برای تولید برق، ساخت دارو و معالجه بیماران است و ما عضو معاهدات بین المللی هستیم؛ بنابراین بازرسی و شفافیت را می پذیریم.

*ایران هیچ گاه نگفته است که راه دیپلماسی بسته است. اما اگر طرف مقابل بخواهد با زور و شروط یک طرفه وارد مذاکره شود، حتما نباید آن را بپذیریم.

*سکوتی در کار نیست؛ من سکوت نکرده ام. دفتر کارم، هر روز محل دیدار با گروه ها و شخصیت های مختلف است؛ از جناح ها و گرایش های گوناگون. در این دیدارها گفت وگو می کنیم، بحث می شود و من دیدگاه هایم را بیان می کنم. به نظر من این سکوت نیست. فقط کمتر مصاحبه می کنم یا کمتر در سخنرانی های رسمی شرکت دارم. طبیعی است که گاهی دیدگاه هایی دارم که بیانشان ممکن است به ایجاد سوءتفاهم یا تنش منجر شود. در شرایطی که در فضای سیاسی کشور ضوابط و قواعد روشنی برای گفت وگوهای انتقادی وجود ندارد، چنین سخنانی می تواند موجب اختلاف و درگیری میان گروه ها شود.

*من از این تنش ها خوشم نمی آید و موافق نیستم. چراکه این درگیری ها و بگو مگوهای داخلی معمولا بهانه ای برای سوءاستفاده رسانه های معاند و دیگران می شود. آنها از این اختلافات داخلی بهره برداری می کنند، این مساله را به ضرر کشور می دانم، نه به سود آن. بنابراین ترجیح می دهم کمتر صحبت کنم یا در تریبون ها و مصاحبه های رسمی حاضر نشوم تا زمینه سوءاستفاده فراهم نشود. در اینجا مناسب است عبارتی از لقمان حکیم را یادآور شوم که به پسرش گفت: اگر می پنداری سخن گفتن ارزش نقره دارد، بدان که گاه سکوت ارزش طلا دارد. آنجاست که اگر گفت وگو و اظهارنظر نتیجه ای به سود کشور یا مردم نداشته باشد، بلکه موجب اختلاف و فاصله بیشتر شود، سکوت ارزشمندتر است.

*متاسفانه در جامعه ما هنوز سطح فرهنگی لازم برای تحمل نقد و گفت وگو در عین حفظ حرمت ها به طور کامل شکل نگرفته است. از همین رو، ترجیح می دهم کمتر سخن بگویم تا هم به نفع کشور باشد و هم به سود نظام.