تیم ملی فوتبال ایران در اولین دیدار از فیفادی جاری در ولگوگراد به مصاف روسیه رفت و با نتیجه 2 بر یک شکست خورد؛ ایران که برای چهارمین بار به مصاف روسیه می رفت، برای اولین بار مقابل این تیم شکست خورد. پیش از این، ایران یک بار برنده و 2 بار هم بازی مساوی شده بود. این بازی دومین دیدار امیر قلعه نویی به عنوان سرمربی تیم ملی ایران بود که مقابل روسیه انجام شد. او پیش از این در ورزشگاه آزادی مقابل روسیه به تساوی رسیده بود ولی در دیدار دوم، با نمایشی بحث برانگیز، مقابل این تیم شکست خورد.

سردرگم در فاز دفاعی

ایران در شرایطی مقابل روسیه متحمل شکست شد که در فاصله تقریبی 8 ماه مانده به جام جهانی، امیر قلعه نویی هنوز ترکیب اصلی تیمش، به ویژه در قلب خط دفاعی، را پیدا نکرده. درحالی که بسیاری از تیم های دنیا درحال اصلاح امورات تاکتیکی تیم های خودی هستند، قلعه نویی همچنان مشغول آزمون و خطا در قلب خط دفاعی است. هرچند که این موضوع شامل 2 پست سمت راست و چپ خط دفاعی تیم ملی هم شده. نتیجه شده وضعیت کنونی؛ یک سردرگمی بزرگ در فاز دفاعی که منجر به دادن موقعیت های متعدد و مکرر به حریف می شود. این سردرگمی در بازی با روسیه هم خودنمایی کرد تا مشخص شود یکی از بزرگ ترین ایرادات این تیم کنونی، عدم جمع بندی سرمربی برای ترکیب اصلی تیم است. موضوعی که اصلا نمی تواند پیامد خوبی داشته باشد.

آشفتگی تاکتیکی

امیر قلعه نویی از روزی که هدایت تیم ملی را به عهده گرفته، قول یک بازی هجومی و تماشاگرپسند را داده است. حالا که نزدیک به 3 سال از سرمربیگری او بر تیم می گذرد، هنوز نشانه هایی از تیمی که قلعه نویی وعده اش را داده بود، یافت نمی شود. ایران در بازی با روسیه که در رنکینگ فیفا از خودش هم پایین تر است، در بسیاری از دقایق بازی، تسلیم محض نشان داد. تمرکز بر روی دفاع و ضدحمله بود که به غیر از یکی-دو مورد، در سایر موارد، در همان نطفه خفه می شد. داشتن تنها یک تاکتیک برای رسیدن به دروازه رقیب باعث شده بود تا روسیه به راحتی ابتکار عمل را به دست بگیرد. بعید است چنین شیوه ای، با سردرگمی در ساختار دفاعی و آشفتگی های مکرر در فاز تاکتیکی، بتواند تیم ملی را به سرمنزل مقصود برساند.

پیر و پیرتر

دیگر موضوعی که در همین دیدار با روسیه خودنمایی کرد و نشانی دیگر از واقعیت تیم ملی در عصر امیر قلعه نویی است، میانگین سنی تیم ملی ایران است. ایران در شرایطی به مصاف روسیه رفت که میانگین سنی ترکیب اصلی 30.3 سال بود! این موضوع به قدر کافی نگران کننده است و پیش از این هم بارها درباره اش هشدار داده شده بود؛ اما هرگز گوش شنوایی برایش وجود نداشت. واضح است اگر امیر قلعه نویی برنامه اش را روی دفاع ضدحمله گذاشته، عنصر جوانی و انرژی سبز، پایه چنین تفکراتی است. او از این مورد بی بهره است و اجازه نداده بنزین سبزی به تیم ملی تزریق شود تا بتواند از نیروی جوانی بهره ببرد. به این ترتیب و حتی با بازگشت چند چهره دیگر به تیم ملی که احتمالا بخت بیشتری برای فیکس شدن خواهند داشت، این میانگین بالاتر هم می رود. این موضوع بدان معنی است که تیم ملی در جام جهانی، از این تیمی که مقابل روسیه به میدان رفت، مسن تر هم خواهد شد.

بیایید نگران باشیم

واقعیت این است که تیم ملی پیشرفتی در زمینه های تاکتیکی نداشته؛ این تیم انسجام دفاعی اش را از دست داده و با تاکید زیاد بر روی ارسال های بلند از خط دفاعی، عملا هافبک ها را از دور خارج کرده است. جوان گرایی هم که دیگر تبدیل به یک سراب شده. از سوی دیگر، انتقادات هم که به پای حب وبغض گذاشته می شود تا راهی جدید برای پنهان شدن پشت ضعف های تیم ملی پیدا شود. البته که حربه هایی همچون انداختن تقصیر گردن بازیکنان و تاکید روی آمار بیهوده هم از دیگر مواردی است که کادر فنی را راغب به فرار از مسئولیت کرده است. طبیعی است که تداوم چنین روندی، به غیر از دامن زدن به نگرانی های بیشتر، دستاورد دیگری نخواهد داشت.