اگرچه مس برای عملکرد صحیح مغز ضروری است و کمبود آن می تواند به اختلالات عصبی منجر شود، مس زیاد هم می تواند سمی باشد و به استرس اکسیداتیو و تخریب نورون ها منجر شود. این آسیب ها می توانند عملکرد مغز را مختل و به بروز بیماری هایی مانند آلزایمر، پارکینسون و بیماری ویلسون کمک کنند.

به گزارش ایسنا به نقل از ایندیپندنت، به گفته متخصصان، بدن انسان به تنهایی نمی تواند مس تولید کند بنابراین باید آن را از رژیم غذایی دریافت کرد. مکمل ها هم یک گزینه اند اما این ماده معدنی در انواع غذاها نیز موجود است. منابع اصلی مس غذاهای دریایی و برخی اندام های حیوانی به ویژه کبد گاوند.

در مغزها، دانه ها، میوه های خشک، حبوبات، شکلات تلخ، غلات کامل و سبزیجات برگدار مانند اسفناج هم مس موجود است.

مس تنها به سلامتی مغز کمک نمی کند و برای تولید انرژی، ساخت گلبول های قرمز خون، جذب آهن و حفظ سیستم ایمنی بدن در وضعیت عالی هم ضروری است.

مس همچنین به حفظ سلامت رگ های خونی، اعصاب و استخوان ها کمک می کند علاوه بر این برای تولید کلاژن و بافت های پیوندی نیز ضروری است.