احمد زیدآبادی در کانال تلگرامی خود از اهمیت توافق حماس و اسراییل نوشت: کانون منازعه جمهوری اسلامی و دنیای غرب مسئله فلسطین بوده است. حتی اگر مسئله فلسطین پوششی برای پنهان سازی تضادی از جنس دیگر بین دو طرف بوده باشد، اما تبلور عینی تضاد آنها همین موضوع بوده است.

برای سال های طولانی حرف بسیاری از افراد از جمله من این بود که اگر منازعه فلسطین حل شود به تبع آن، سیاست منطقه ای جمهوری اسلامی نیز تغییر می کند چون موضوعیت خود را از دست می دهد.

از اجلاس مادرید به بعد، در چند مرحله امکان حل مناقشه به طریقی کم و بیش متوازن و معطوف به تشکیل کشور فلسطینی پیش آمد، اما هر بار به بهانه ای و عمدتاً به دلیل ترس از صلح، فرصت ها از دست رفت.

گویی جنگی خونین و خانمانسوز نیاز بود تا دو طرف به این نتیجه برسند و یا به عبارت دقیق تر مجبور به این نتیجه گیری شوند که مناقشه راه حل نظامی ندارد و به ناچار باید در پشت میز مذاکره برای حل و فصل مشکل تلاش کرد.

جنگ دو ساله اما چنان زخم عمیقی بر پیکر فلسطین و افکار اسراییلی ها وارد کرده است که دو طرف به اختیار خود نتوانستند به توافق برسند.

توافق کنونی هم نه از سر انتخاب بلکه به اجبار و زور قدرت های بین المللی و منطقه ای به دست آمده است. از همین رو، شاید بازگشت به وضعیتی کم و بیش متوازن به راحتی امکانپذیر نباشد.

مسئله اصلی اما برای ما ایرانیان این است که طرف توافق، گروه اسلام گرایی است که جمهوری اسلامی آن را بخشی از محور مقاومت و نماینده نگرش خاص خود به مسئله فلسطین می داند. از همین رو، مخالفت علنی با توافق حماس عملاً امکان ندارد و بناچار باید با آن کنار بیاید.

این کنار آمدن، کانون منازعه جمهوری اسلامی و دنیای غرب و یا حداقل تبلور عینی آن را از روی میز برمی دارد. همین اتفاق فرصت تاریخی بی مانندی برای حل منازعه ایران و غرب فراهم کرده است؛ البته اگر سران کشور خواهان استفاده از آن باشند و کانون دیگری را به جای مسئله فلسطین ایجاد نکنند.