فرارو- ارتباط مستمر با دوستان، دست کم دو بار در هفته، می تواند نقش مؤثرتری از ورزش یا کاهش وزن در حفظ سلامت، کاهش خطر بیماری ها و بهبود کیفیت زندگی ایفا کند.

به نقل از هاف پست،​ مطالعات علمی در سال های اخیر به روشنی نشان داده اند که روابط اجتماعی نقش مهمی در سلامت جسم و روان انسان دارند؛ از کاهش خطر زوال عقل گرفته تا بهبود عملکرد سیستم ایمنی و حتی افزایش طول عمر. به گفته پژوهشگران، داشتن ارتباطات عاطفی و گذراندن زمان با دوستان و خانواده می تواند به اندازه ورزش کردن یا ترک سیگار در سلامت انسان مؤثر باشد.

بر اساس نتایج یک فراتحلیل گسترده شامل 148 پژوهش در این زمینه، شبکه های اجتماعی میان فردی تأثیری عمیق تر بر سلامت جسمی انسان دارند تا ورزش کردن یا حتی غلبه بر چاقی. در این گزارش آمده است که دیدار منظم با دوستان از نظر اثرگذاری مثبت بر سلامت، قابل مقایسه با کنار گذاشتن عادت روزانه 15 نخ سیگار است؛ مقایسه ای که نشان می دهد تعامل اجتماعی چقدر حیاتی است.

با وجود این، برخلاف ورزش که توصیه های مشخصی برای میزان انجام آن وجود دارد، هیچ دستورالعمل قطعی برای تعداد دفعات دیدار با عزیزان در هفته تعیین نشده است. پس پرسش اصلی این است: چقدر باید دوستان خود را ببینیم؟ پاسخ ساده اما مهم دانشمندان این است: هرچقدر بیشتر، بهتر.

پروفسور جولیان هولت-لانستاد، استاد روان شناسی و علوم اعصاب در دانشگاه بریگهام یانگ و نویسنده همکار همان فراتحلیل، توضیح می دهد که بسیاری از مردم تصور می کنند تنها در صورتی در معرض خطر قرار دارند که به طور کامل منزوی باشند. اما تحقیقات او نشان می دهد داشتن حتی یک رابطه انسانی نزدیک می تواند تا حد زیادی محافظت کننده باشد. او می گوید: هرچه دامنه و کیفیت روابط گسترده تر باشد، خطرات جسمی و روانی کمتر می شود.

با این حال، در دنیای پرمشغله امروز، وقت پیدا کردن برای دیدارهای مکرر با دوستان ممکن است دشوار باشد. در همین زمینه، دکتر رابین دانبار، استاد روان شناسی تکاملی در دانشگاه آکسفورد، پیشنهاد کرده است افراد باید حداقل دو بار در هفته با دوستان نزدیک خود دیدار کنند.

به گفته دانبار، این عدد بر پایه یافته هایی است که نشان می دهد افراد معمولاً همین میزان زمان را با صمیمی ترین دوستان یا اعضای خانواده خود می گذرانند. او تأکید می کند: داشتن یک شبکه اجتماعی بزرگ و منسجم تأثیر چشمگیری بر سلامت جسمی و عاطفی دارد. افرادی که روابط اجتماعی فعال تری دارند، کمتر بیمار می شوند، سریع تر از عمل جراحی بهبود می یابند، احتمال مرگ ومیر پایین تری دارند و حتی فرزندانشان نیز سالم تر و مقاوم ترند.

این پژوهشگر در ادامه یادآور می شود که نزدیکی روابط الزاماً به معنای رابطه ای رسمی یا تعریف شده نیست. او می گوید: در اینجا درباره کسانی صحبت می کنیم که برای دیدارشان وقت می گذارید و تلاش می کنید با آن ها در ارتباط بمانید؛ همان افرادی که در دوران سخت زندگی، نخستین کسانی هستند که به کمک شما می آیند.

دانبار تأکید می کند که این توصیه ها ممکن است بسته به شخصیت و شرایط زندگی هر فرد متفاوت باشد، اما باید توجه داشت دو بار در هفته حداقل میزان پیشنهادی است و اگر فرصت و تمایل بیشتری برای ارتباط وجود دارد، بدون شک منافع آن نیز بیشتر خواهد بود.

در واقع، ارتباط اجتماعی چیزی فراتر از یک عادت دلپذیر است؛ ابزاری حیاتی برای حفظ سلامت قلب، ذهن و بدن. پژوهش ها به طور مکرر نشان داده اند که انزوای اجتماعی می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی، افسردگی و حتی مرگ زودرس را افزایش دهد. در مقابل، روابط پایدار و دوستانه به تنظیم سطح هورمون های استرس مانند کورتیزول کمک می کند و احساس امنیت و تعلق را در انسان تقویت می کند.

به زبان ساده، علم اکنون تأیید می کند آنچه در دل احساس می کردیم حقیقت دارد: دیدار با دوستان، خندیدن، گفت وگو کردن و گذراندن زمان با کسانی که دوستشان داریم، نه فقط روح را تغذیه می کند بلکه جسم را نیز سالم تر و عمر را طولانی تر می سازد. پس اگر مدتی است که دوستانتان را ندیده اید، این شاید بهترین انگیزه علمی برای برقراری دوباره ارتباط باشد.