روزنامه هم میهن در سرمقاله خود به مقایسه تندروها در ایران اعضای حماس پرداخت. در این یادداشت آمده است: از دو سال پیش که جنگ غزه آغاز شد تاکنون مهم ترین خبری که در این مدت منتشر شده، اعلان موافقت حماس با طرح پیشنهادی ترامپ است. دو روز پیش ابهامات و نارسایی های این طرح را نوشتیم ولی نکته مهم اصل چگونگی موافقت و ادبیات آن از سوی حماس بود.

بیایید برای یک لحظه تندروهای مسئولیت ناپذیر ایران را جای مسئولین حماس در غزه تصور کنیم. البته این فقط یک تصور و خیال است چون این جماعت فقط بلدند از دور شعارهای غیرمسئولانه و مثلاً انقلابی بدهند؛ لذا هنگامی که راه برای رفتن به غزه بسته بود برای رفتن داوطلبانه به جنگ ثبت نام می کردند و هنگامی که راه برای رفتن به سوریه و لبنان باز بود سکوت کرده و آرام می شدند.

آنها فقط نان انقلابی نمایی را می خورند و این فرق می کند با کسانی که دو سال تمام در محاصره کامل و زیر بمباران و موشکباران و قحطی زندگی می کنند. با این حال فرض محال، که محال نیست. اگر آنان آنجا بودند و زیر کولر مجلس با حقوق مکفی شعار می دادند جزو اولین منتقدین حماس بودند و فریاد می زدند که؛ چه نشسته اید که فلسطین و شرف و آبرو رفت.

پذیرش طرح ترامپ خائن و حامی نتانیاهو و گذاشتن سلاح بر زمین و خیانت به آرمان فلسطین همراه با تشکر از ترامپ و مذاکره مستقیم با نماینده رژیم کودک کش و از همه بدتر پذیرش نوعی از اداره غزه به دست حکام خائن و مرتجع عربی و وابسته به آمریکا؟

ای وای! آنها می گفتند که این پذیرش ذلت در شرایطی است که نتانیاهو در لبه پرتگاه است و زمان سنج میدان فلسطین ما نشان می دهد که حداکثر چند سال دیگر هستند و بعد تمام می شوند. تازه ترامپ هم ترسیده و چنین پیشنهادی را داده و ما در اوج قدرت قرار داریم و نباید هیچ طرحی را بپذیریم، باید به شرایط موهوم فکر کرد و به زودی اسراییل و حامیانش به ویژه آمریکا نابود خواهند شد.

به همین دلیل نیز برنامه راهپیمایی حمایت از آزادسازی فلسطین را بعد از صرف ناهار در میدان راه آهن تهران برگزار می کنیم تا ملت فلسطین را از شر اسراییل غاصب نجات دهیم. این موضع یک انقلابی نمای بی منطق و فارغ از عقلانیت و مسئولیت است که از زیر پتوی گرم و نرم و با معده سیر شعار می دهد و حتی برای شعارهایش هم پول می گیرد.

این موضع با انقلابیون راستین به کلی متفاوت است؛ انقلابیونی که در محیط جنگ با دشمنی غدار و بی رحم در جغرافیایی بسیار کوچک و تحت محاصره در حال جنگ هستند و هزاران نفر از مردم و خانواده های آنان به ویژه زنان و کودکان، فقط به دلیل گرسنگی درگذشته اند. انقلابیونی که نه تنها عقلانیت و سیاست را در تقابل با مقاومت نمی بینند بلکه شرط لازم آن می دانند. آنان نگاه می کنند که آیا در پیشنهاد طرف مقابل خیری نهفته است که بتوان آن را فعال و زنده کرد؟ حتی اگر این پیشنهاد از جانب دشمن باشد.

برخورد نتانیاهو با توافق اولیه حماس نشان داد که از موضع حماس شوکه شده و تصور نمی کرد که آنها چنین موضعی بگیرند و او را به گوشه رینگ ببرند. برخورد سرد او با ترامپ و عصبانیتش از ماجرا و برخورد تند ترامپ با او نشانه همین واقعیت است.

اهمیت طرح ترامپ در این است که تقریباً همه کشورهای مهم و نهادهای بین المللی را به موضع گیری واداشته است و در این میان موضع ایران نیز اهمیت زیادی دارد. درباره بیانیه وزارت امور خارجه ایران در خصوص این موضوع سه تحلیل و نگاه وجود دارد.

اول همان تندروها هستند، که بیانیه را خلاف منویات مثلاً انقلابی خود دیده و خواهان صراحت علیه آن و تکرار شعارهای پرهزینه گذشته هستند.

دوم کسانی که آن را بی خاصیت و کم اثر می دانند و سوم آنان که این را گامی رو به جلو هرچند ناکافی می دانند. رو به جلو از این جهت که فلسطینی ها را مرجع اصلی برای تصمیم گیری در این باره پذیرفته و از تکرار شعارهای تبلیغاتی و پرهزینه گذشته پرهیز کرده است.

به نظر می رسد که این بیانیه و اعلان موضع آن، می تواند سرآغاز تغییری مثبت در رویکرد خارجی ایران باشد. از این رو باید از این بیانیه استقبال کرد و انتظار داشت که در ادامه و آینده روشن تر و موثرتر صادر شود.