ریچارد نفیو معمار اصلی تحریم های ضدایرانی در دولت اوباما و از چهره های شاخص طراحی سیاست فشار حداکثری، اذعان کرده است که فعال سازی مکانیسم ماشه یا بازگشت خودکار تحریم ها علیه ایران، صرفاً جنبه حقوقی و نمادین دارد و در عمل، اثر اقتصادی نخواهد داشت.

به گزارش تسنیم، ریچارد نفیو معمار اصلی تحریم های ضدایرانی در دولت اوباما و از چهره های شاخص طراحی سیاست فشار حداکثری، اذعان کرده است که فعال سازی مکانیسم موسوم به ماشه یا بازگشت خودکار تحریم ها (Snapback) علیه ایران، صرفاً جنبه حقوقی و نمادین دارد و در عمل، اثر اقتصادی قابل توجهی نخواهد داشت. او تأکید کرده است که چین و روسیه با اجرای مؤثر این تحریم ها همکاری نخواهند کرد و غرب نیز برای عملیاتی کردن آن با چالش های جدی روبه روست.

ریچارد نفیو ، معاون پیشین هماهنگ کننده سیاست تحریم ها در وزارت خارجه آمریکا و از طراحان اصلی ساختار تحریم های ایران، در یادداشتی تحلیلی درباره آثار احتمالی فعال شدن مکانیسم ماشه، تصریح کرده است که بازگرداندن تحریم های سازمان ملل علیه ایران در تئوری ممکن است ، اما در عمل، با مخالفت جدی قدرت های جهانی و ضعف اجرایی مواجه خواهد شد.

نفیو در مقاله ای که با همکاری مایکل سینگ در پایگاه اندیشکده واشنگتن منتشر شده، در 20 اوت 2025 (شهریور 1404) می نویسد: روی کاغذ، فعال سازی مکانیزم ماشه اقدامی قاطع به نظر می رسد، اما تضمینی برای نتیجه بخش بودن آن وجود ندارد. اجرای آن نیازمند هماهنگی گسترده میان دیپلمات ها و کارشناسان غربی است، زیرا ایران، چین و روسیه در برابر آن مقاومت خواهند کرد.

به گفته وی، بازگشت تحریم های شورای امنیت، به خودی خود قدرت اجرایی چندانی ندارد و بدون اجماع جهانی عملاً به اقدامی سیاسی و نمادین تبدیل خواهد شد.

کارشناسان آمریکایی از جمله نفیو معتقدند که برخلاف دوران تحریم های گسترده سال های 2012 تا 2015، امروز شرایط اقتصاد جهانی و جایگاه ایران در بازار انرژی تغییر کرده است و کشورهایی مانند چین و روسیه نه تنها با اجرای تحریم های جدید همکاری نخواهند کرد، بلکه در مسیر آن مانع تراشی خواهند نمود.

در همین ارتباط، تحلیلگران اقتصادی غربی نیز می گویند تحریم های احتمالی سازمان ملل تأثیر چندانی بر روابط اقتصادی ایران نخواهد داشت، چرا که بخش عمده تجارت خارجی ایران در سال های اخیر از مسیرهایی خارج از ساختار مالی غرب انجام می شود.

بر اساس این ارزیابی ها، حتی در صورت بازگشت تحریم های سازمان ملل، فشار اقتصادی مستقیم بر ایران محدود خواهد بود و اثر آن بیشتر در سطح تبلیغاتی و سیاسی باقی می ماند.

با توجه به مواضع رسمی معمار تحریم های ایران، به نظر می رسد اقدام آمریکا و متحدانش برای فعال سازی مکانیسم ماشه بیش از آنکه ابزار واقعی فشار اقتصادی باشد، تلاشی برای نمایش سیاسی در صحنه بین المللی است. از سوی دیگر، مخالفت آشکار روسیه و چین با این روند و توسعه روابط اقتصادی تهران با شرق، موجب شده است که کارشناسان غربی نیز به ناکارآمدی عملی این سازوکار اذعان کنند.