برد پیت 61 سال دارد و در فیلم های تحسین شده بی شماری بازی کرده است، اما هیچ فیلمی به اندازه ی این یکی زندگی اش را تحت تأثیر قرار نداده است.

هر هنرمندی می داند که گاهی یک پروژه می تواند مرز بین قبل و بعد از خودش باشد . هم از نظر حرفه ای و هم شخصی. دیو باتیستا و استیون اسپیلبرگ مثال های روشنی از این موضوع اند. اما در میان ستارگان هالیوود، کمتر کسی مانند برد پیت چنین تجربه ای را از سر گذرانده است؛ او در بحبوحه ی یک بحران شدید شخصی و حرفه ای بود که توانست با فیلم هفت دوباره خودش را پیدا کند.

این فیلم به کارگردانی دیوید فینچر امروز به عنوان یکی از مهم ترین تریلرهای تاریخ سینما شناخته می شود، اما درست پیش از ساخته شدنش، پیت در مرز فروپاشی قرار داشت. او بعدها اعتراف کرد که پس از چند پروژه ی نه چندان موفق، در تابستان 1994 به پایین ترین نقطه ی زندگی اش رسید؛ زمانی که، به گفته ی خودش، نیاز به قطع ارتباط از همه چیز داشت و سبک زندگی ناسالمی را دنبال می کرد.

پیت در گفت وگویی گفته بود: بیدار می شدم، یک نخ سیگار می کشیدم و چهار تا کوکاکولا بدون یخ می خوردم، هیچ چیزی هم نمی خوردم.

در همین دوران بود که دوست و مدیر برنامه اش، سینتیا پت دانته مثل فرشته ی نجات با فیلم نامه جدید ظاهر شد.

پیت فقط هفت صفحه ی اول را خواند و در ابتدا جذبش نشد. وقتی به پت دانته گفت داستان به نظرش کلیشه ای است، او اصرار کرد که متن را کامل بخواند و بعد با دیوید فینچر ملاقات کند.

پیت بعدها گفت که آن دیدار با فینچر نقطه ی عطف زندگی اش بوده است. او گفت: او طوری درباره ی سینما حرف می زد که هیچ کس تا اون موقع نزده بود.

همین ملاقات باعث شد شور بازیگری در او دوباره شعله ور شود.

او در ادامه گفت: دوباره اون حس رو پیدا کردم. دلم خواست ادامه بدم.

فیلم هفت نه تنها برد پیت را از بحران نجات داد، بلکه مسیر حرفه ای اش را برای همیشه تغییر داد.