چرا ایران هنوز رمز ارزها را به رسمیت نشناخته است؟ 4 گره در مسیر پذیرش کریپتو در ایران. سیاست های ایران بیشتر بر محدودیت و احتیاط استوار بوده و قوانین کلی، تصمیم های بعضا متناقض و نگاه محتاطانه نشان می دهد که دولت هنوز فاصله زیادی با پذیرش رسمی رمز ارزها دارد.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ نبرد پنهان دولت و رمز ارزها و چهار محور اصلی مانع از پذیرش رمز ارزها از سوی دولت: ناآشنایی بدنه دولت با حوزه رمز ارزها، ضعف نظام مالیاتی و فقدان ابزارهای شفاف سازی مالی، کسری بودجه مزمن و نگرانی از خروج سرمایه، بی توجهی به تجربه های جهانی در قانون گذاری.

نخستین دلیل، نبود آگاهی کافی و شناخت تخصصی نسبت به ماهیت رمز ارزها در بدنه دولت است؛ تعریف رمزپول در آیین نامه بانک مرکزی ارز دیجیتال بانک های مرکزی و رمز ارزهای غیرمتمرکز را یکسان فرض کرده که بیانگر فقدان شناخت دقیق قانون گذار است.

دومین دلیل، ضعف ساختاری نظام مالیاتی ایران است که بر تراکنش ها و گردش حساب ها تمرکز دارد و ابزارهای شناسایی درآمد واقعی و جریان سرمایه در حوزه رمز ارزها را ندارد.

سومین دلیل، کسری بودجه های سنگین و تورم مزمن است که مردم را به سمت بازارهای جایگزین بین المللی مانند رمز ارزها سوق داده و از دید دولت به معنای خروج منابع مالی از کنترل حاکمیت است؛ محدودیت هایی چون سقف 5000 دلاری خرید تتر نمونه این رویکرد است.

چهارمین دلیل، کم توجهی به تجربه های جهانی قانون گذاری رمز ارزها است؛ در حالی که کشورهایی چون آمریکا قوانین جامع و شفاف مانند GENIUS Act CLARITY وضع کرده اند، ایران با رویکرد انکاری یا سلبی باعث شکل گیری بازار غیررسمی و بدون نظارت شده است.

جمع بندی: عدم پذیرش رمز ارزها ناشی از چهار عامل اصلی ناآشنایی تخصصی، ضعف مالیاتی و نظارتی، نگرانی از خروج سرمایه و بی توجهی به تجربه های جهانی است. تجربه نشان داده رمز ارزها بخشی جدایی ناپذیر از آینده اقتصاد دیجیتال هستند و تغییر رویکرد به سمت پذیرش و قانون گذاری موجب بهره برداری بیشتر و کاهش مخاطرات خواهد شد.