مهرداد خدیر در هم میهن نوشت: دشمن، اِشراف اطلاعاتی خود را از کجا به دست آورده؟ دروغ می گویند! اینها 10 درصد هم نفوذ ندارند. بالاتر از 90 درصد نفوذ تکنولوژیک است. با موبایل متوجه می شوند. می گویند من نماینده ام، موبایل ندارم. شما نداری. راننده ات که دارد. در خانه من دختر و پسر و بقیه که دارند. تمام دوربین های سر چهارراه ها در اختیار اسراییل است و لحظه ای رصد می شود. هر چه در بستر اینترنت است در اختیار اینهاست. واتس آپ و ایتا هم خیلی تفاوت ندارند.

بر اساس آنچه از آقای محمود نبویان نایب رییس کمیسیون امنیت ملی مجلس نقل شد نفوذ انسانی اسراییل چندان جدی یا گسترده نیست بلکه نفوذ آنان از طریق فناوری است؛ دوربین های خیابان ها یا تلفن های همراه رانندگان و محافظان و همراهان و بستگان مقامات یا پیام رسان هایی چون واتس آپ وحتی ایتا که قاعدتاً باید بومی و خودی باشد.

این که نماینده شاخص جبهه پایداری این اطلاعات را بر چه اساسی مطرح کرده روشن نیست ولی تازگی ندارد کما این که تنها 10 روز بعد از آتش بس رییس سازمان پدافند غیرعامل که طی جنگ 12 روزه آفتابی نشده بود نقش تکنولوژی را در ترور فرماندهان پررنگ دانسته بود ولی بلافاصله دختر سردار شادمانی واکنش نشان داد و در صفحه شخصی خود نوشت: پدرم گوشی و وسایل هوش مند به همراه نداشته و تمام پروتکل های امنیتی را رعایت می کرده است. به باور او ردیابی دقیق اسراییل فراتر از واتس آپ یا جاسوسی سنتی و فردی است و کاش مسؤولانه ردیابی کنند نه این که تنها به نرم افزارهای خارجی اشاره شود. در گرماگرم جنگ البته خود واتس آپ اعلام کرده بود هیچ گونه اطلاعات گسترده ای در اختیار دولت ها قرار نمی دهد.

با این اوصاف بحث بر سر این است که نفوذ انسانی بوده یا تکنولوژیک؟ از طریق موبایل و دوربین مطلع می شدند یا اطلاعات خود را از محتوای پیام رسان ها به دست می آوردند؟ آقای نبویان و دوستان او مشخص نمی کنند چگونه به این استنباطات یا استنتاجات رسیده اند و 10 درصد و 90 درصد حاصل کدام بررسی هاست و اگر مثلاً در همان 10 درصد یک صاحب منصب بلندمرتبه وجود داشته باشد ارزش آن برای دشمن بیشتر است یا آن که به تصاویر دوربین ها دست یابد؟

در جریان جنگ هشت ساله ناخدا یکم دکتر بهرام افضلی فرمانده نیروی دریایی ارتش به اتهام جاسوسی برای اتحاد شوروی به استناد ارایه اطلاعات به حزب توده اعدام شد. با منطق امروز او در طیف 10 درصد جای می گیرد اما آیا در اینجا کمیت مهم است یا سطح دسترسی فرد به اطلاعات محرمانه؟ البته او به خیانت در جنگ متهم نشد و حتی در جریان یکی از عملیات موفق نیروی دریایی ستایش هم شده است و مشکل بر سر حزب توده بوده است.

به بیان دیگر نه تنها میان فرد و فناوری باید تفکیک شود که مواجهه با خود افراد هم یکسان نیست. از این منظر جای طرح این پرسش هست که چرا محمود نبویان اصرار دارد نقش نفوذ انسانی را کم رنگ جلوه دهد و بیشتر بر فناوری تأکید ورزد؟ البته به طعنه می توان پرسید آیا اینها همان دوربین هایی نیست که برای کنترل پوشش دختران و زنان این سرزمین و ترساندن و جریمه کردن آنان نصب شده بود یا بر شمارشان ناگهان افزوده شد؟

یا اگر ریشه مشکل را باید در نرم افزارها و پیام رسان ها جُست چرا به نقش فیلترشکن ها اشاره نمی شود و اگر چنین است آیا اصرار بر استمرار فیلترینگی که اکثریت کاربران با فیلترشکن از دیوار آن می گذرند، مغایر امنیت ملی نیست؟ اگر تا دیروز فیلترینگ غیر اخلاقی بود (چون مجال دسترسی به سایت های تن کامانه را هم می داد) و غیرموجه (مغایر خواست اکثریت مردم ایران که به نامزد اقتدارگرایان رأی ندادند) حالا ضدامنیتی هم هست چون یکی از دروازه های نفوذ به شمار می رود.

در گفتار اعضای شاخص جبهه پایداری انگشت اتهام بیشتر متوجه فناوری های ارتباطاتی است حال آن که شمشیر دو دم است چون فیلترینگ موجب استفاده ناگزیر و گسترده از فیلترشکن شده که منبع و منشأ خارجی دارد و مطابق فرضیه آقای نبویان دریچه و ابزار نفوذ می تواند بود و استمرار آن نقض غرض است.

پرسش یا ابهام اصلی اما این است که چرا تلاش می شود نقش نفوذ انسانی کم رنگ شود؟

در حالی که کافی است شخص با ظاهر سازی جایگاهی کسب کرده باشد یا به طمع هزار دلاری و حتی صد دلاری که ارزش قابل توجهی در این اقتصاد نا به سامان یافته یا از سر کین و خشم تبعیضی که احتمالاً در ساختار رانتی شبه کاستی بر او رفته درصدد انتقام بوده باشد. کم رنگ کردن خط و خطر نفوذ انسانی و توجه دادن به محصولات فناوری راه درست را می نمایاند یا منحرف می کند؟