منصور حقیقت پور در اعتماد نوشت: در تحولی استراتژیک که نشان از تعمیق روابط راهبردی تهران و پکن دارد، اگر چین در واکنش به فعال سازی مکانیسم ماشه و در راستای اجرای معاهده 25 ساله، گامی عملیاتی برای سرمایه گذاری و تأمین مالی پروژه های زیرساختی ایران با استفاده از یوان دیجیتال بردارد، این اقدام، نه تنها آزمونی برای اراده چین در حمایت از شرکای خود در برابر فشارهای یک جانبه است، بلکه فصلی نوین در همکاری های اقتصادی دو کشور می گشاید.

یوان دیجیتال به عنوان یک ارز دیجیتال ملی (e-CNY)، با ویژگی های منحصربه فرد خود، ابزاری کارآمد برای دور زدن تحریم های مالی غرب فراهم می آورد. این ارز که به صورت متمرکز توسط بانک مرکزی چین مدیریت می شود، هوشمند و قابل ردیابی است، اما مهم تر از آن، برای تسویه نیازی به زیرساخت های مالی غربی مانند سوییفت ندارد. این استقلال مالی به شرکت های چینی اجازه می دهد تا بدون هراس از تحریم های ثانویه، در پروژه های زیرساختی ایران مشارکت کرده و منافع اقتصادی خود را در چارچوب همکاری های دوجانبه تأمین نمایند.

قابلیت شناسایی مسیر گردش این ارز توسط مقامات چینی، در عین حال که شفافیت لازم را فراهم می آورد، امکان نظارت و کنترل غربی را از بین می برد. این حرکت هوشمندانه، در بطن خود، پاسخی قاطع به سیاست های زورگویانه ایالات متحده و تلاشی برای حفظ منافع مشروع چین در منطقه است. پکن با این اقدام نشان می دهد که در کنار شرکای راهبردی خود ایستاده و اجازه نخواهد داد که موانع تحمیلی، مسیر اجرای طرح های بلندپروازانه ای چون ابتکار کمربند و جاده (BRI) را مسدود کند.

ایران به عنوان یکی از شاهراه های کلیدی این ابتکار، نقشی حیاتی در موفقیت آن ایفا می کند و سرمایه گذاری چین در زیرساخت های ایران، گامی عملی در جهت تحقق این چشم انداز مشترک است. این همکاری نه تنها در مقابل سنگ اندازی های امریکا مقاومت می کند، بلکه الگویی موفق برای سایر کشورهای منطقه ارایه می دهد. در نهایت، این اقدام فراتر از ابعاد اقتصادی و سیاسی، تأثیری عمیق بر افکار عمومی مردم ایران خواهد داشت.

در شرایطی که برخی جریان های غرب گرا به طور مداوم در تلاش برای تخریب تصویر چین در اذهان عمومی هستند، این همکاری ملموس و راهبردی، چهره ای مثبت از چین به عنوان یک دوست و شریک قابل اعتماد در دوران سختی ها به نمایش می گذارد. این برندسازی مثبت، پیوند دو ملت را در مسیر مقابله با یک جانبه گرایی و ساختن آینده ای مشترک، مستحکم تر می سازد و نشان می دهد که جایگزین های معتبری برای وابستگی به غرب وجود دارد.