خانواده ها در کابل پایتخت افغانستان برای دسترسی به آب با مشکلات طاقت فرسا روبه رو هستند.

به گزارش فرارو، اسدالله، یک مغازه دار که خانواده ای 13 نفره دارد، می گوید از زمانی که چاه خانه شان چهار سال پیش خشک شده، هر روز برای تأمین آب مورد نیاز خانواده تلاش می کند.

وی افزود: نزدیک ترین منبع آب حداقل نیم ساعت با ما فاصله دارد. ما با بشکه ها در صف می ایستیم؛ گاهی آب می گیریم و گاهی نه، هیچ قطعیتی ندارد. آوردن آب دو تا سه ساعت طول می کشد و بعد هم باید بشکه ها را تا خانه حمل کنیم.

این خانواده مجبورند روزانه 3 تا 4 بار برای آوردن آب رفت وآمد کنند؛ موضوعی که باعث خستگی شدید اسدالله و محروم شدن فرزندانش از مدرسه شده است. همسر او می گوید: با یک بشکه آب سه فرزندم را می شویم. اگر 10 تا 15 دست لباس داشته باشیم، فقط با دو بشکه آن ها را می شویم. ما خودمان را خیلی کم می شوییم تا آب زیادی مصرف نشود، حتی با یک پارچ آب، دو نفر وضو می گیرند.

کمبود آب سالم پیامدهای بهداشتی هم به همراه داشته است؛ اسدالله به زخم معده و همسرش به عفونت باکتریایی مبتلا شده اند.

یک گزارش شبکه تحلیلگران افغانستان در ماه جاری هشدار داده که منابع آب زیرزمینی کابل ممکن است تا سال 2030 به پایان برسد و شهرهای دیگر افغانستان نیز با خشکسالی شدید مواجه اند.

نجیب الله سدید، کارشناس منابع آب و محیط زیست، می گوید: اگر رود کابل را در نظر بگیرید، در گذشته فقط حدود 15 درصد سال خشک می شد، اما اکنون 6 تا 8 ماه خشک است. کاهش جریان آب در این حوضه بسیار بالاست و کابل یکی از مناطق با بیشترین فشار آبی در افغانستان محسوب می شود.

وی تأکید کرد هر منطقه کابل باید منبع تأمین آب اختصاصی داشته باشد و هم زمان کارایی مصرف خانگی افزایش یابد و بر استفاده کنندگان عمده آب نظارت بیشتری صورت گیرد.

سازمان ملل متحد نیز گزارش داده است که حدود 23 میلیون نفر، یعنی نزدیک به نیمی از جمعیت افغانستان، به دلیل درگیری، بحران اقتصادی و خشکسالی طولانی مدت به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.