کرباسچی گفت: آن چه برایم قابل قبول نیست این است که کسانی که خود را مدعی طرفداری از نظام می دانند، چگونه می توانند باور کنند فشار بر زندگی مردم مفید است. من واقعاً نمی فهمم. آیا این تحلیل آن ها انتقام است؟ اگر قرار بر انتقام باشد، انتقام باید از رقبای سیاسی شان گرفته شود، نه از مردم.

به گزارش خبرآنلاین، غلامحسین کرباسچی فعال سیاسی اصلاح طلب درباره اینکه در گذشته این اظهارات توسط چه کسانی مطرح شده است، گفت: لحن شان و اظهار خوشحالی شان، همان لحن و شادمانی ای است که از سوی ضدّانقلاب خارج نشین ، بعضاً در اسراییل و حتی در نطق هایی که به نام آقای نتانیاهو مطرح می شود، شنیده می شود و برای بنده بسیار عجیب است. واقعاً نمی دانم تحلیل آن ها چیست؛ من واقعاً در مغز این افراد نیستم. اگر مغز آدم سالم باشد، منطقی نیست که فردی در برابر فشاری که بر مردم وارد می شود، چنین شادمانی ای نشان دهد.

هرچه فکر می کنم، نتیجه ای در ذهنم شکل نمی گیرد؛ آیا با این فشارها اتفاق مثبتی در کشور رخ خواهد داد؟ یا این که وضع زندگی مردم بهتر خواهد شد؟ نمی دانم. البته بار اولی نیست که مواضع طیف تندرو با مواضع خارج از کشور همسو است و همپوشانی دارند. در جریان گفتگوهای منجر به برجام، و حتی بعد از حصول توافق هسته ای، مخالفت های مخالفان مذاکره و برجام، شبیه به مخالفت های اسراییل و برخی کشورهای منطقه توصیف می شدند. با روی کار آمدن ترامپ هم، او به اردوگاه مخالفان خارجی برجام ملحق شد و مواضع او نیز شبیه به مخالفان ایرانی برجام قلمداد می شد. حالا هم نخست وزیر اسراییل از مکانیسم ماشه استقبال کرده است.

کرباسچی در ادامه این گفتگو افزود: هرچه اندیشیده ام، دیده ام برخی ابراز خوشحالی کرده اند؛ با این حال بر این باورم که مردم باید بیش از پیش این گروه ها را بشناسند و بدانند که بالاخره عناصری در داخل کشور هستند که ادعای طرفداری از مردم، نظام و انقلاب دارند اما در مقابل چنین فشارهایی به گونه ای واکنش نشان می دهند که سؤالات فراوانی پدید می آورد. امیدواریم دولت، با همه ی این شرایط، بتواند برنامه ای داشته باشد که لااقل برای مردم ایجاد مشکل بیشتر نکند؛ اما حقیقت این است که من اصلاً فلسفه ی این خوشحالی را نمی دانم. مردم باید بدانند چه افرادی ادعای انقلابی گری می کنند و در مقابل یک فشاری مانند مکانیسم ماشه ابراز خوشحالی می کنند.

کرباسچی ادامه داد: شاید آن ها فکر می کنند پیروزی ای به سوی شان آمده مثلاً تصور می کنند دولت آقای پزشکیان نتوانسته در امور دیپلماسی، مسائل ناشی از خرابکاری هایی را که گروه شان قبلاً انجام داده، رفع کند؛ احتمالاً ذهن شان دنبال حرف هایی مانند کاغذپاره بودن تحریم ها برود که پیشتر از سوی آقای احمدی نژاد گفته می شد و اکنون، پس از 10.15 سال، همه ی ملت خاطره کاغذپاره هایی را دارند که آن آقایان و همفکران شان تقدیم ملت کرده اند؛ خاطره ای که همراه با از دست رفتن حدود 50 درصد ظرفیت اقتصادی کشور و کاهش قابل توجه سرمایه های مردم نسبت به قیمت های جهانی است.

این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: آن ها احتمالاً بر این باورند که آنچه آقای احمدی نژاد انجام داد ثمربخش بوده و امروز نیز به چشم آن ها تلاش های آقای پزشکیان و گروه دیپلماسی بی نتیجه مانده و آنچه آقای ظریف و آقای روحانی نیز انجام داده بودند از نگاه اینها، به شکست انجامیده؛ و ما باز به همان نتیجه ای برگشته ایم که از تلاش های پیشین حاصل شده بود. این انتقام گیری ها چرا باید شامل حال مردم شود؟

کرباسچی افزود: طرز تفکر اینطور است که گویی هرچه تحریم ها بیشتر شود به اصطلاح برای مردم مفید خواهد بود؛ حالا دیگر من نمی دانم بر چه اساسی و با چه تحلیلی! اگر از منظر آن چه جبهه معاندین می نامند به قضیه بنگریم، آن ها فکر می کنند فشار حداکثری موجب خواهد شد صدای مردم بلندتر شود و در نهایت نظام را با مشکلاتی مواجه سازد؛ و سپس از خارج نیز فشارهای مختلفی به راه افتد؛ چه تحریم، چه فشارهای نظامی یا امنیتی، چه نفوذ و حتی اقدامات تروریستی و امثال آن تا نظام را در مخمصه ای جدی فرو برند.

کرباسچی در پایان تصریح کرد: اما آن چه برایم قابل قبول نیست این است که کسانی که خود را مدعی طرفداری از نظام می دانند، چگونه می توانند باور کنند فشار بر زندگی مردم مفید است. من واقعاً نمی فهمم. آیا این تحلیل آن ها انتقام است؟ اگر قرار بر انتقام باشد، انتقام باید از رقبای سیاسی شان گرفته شود، نه از مردم مگر این که بگویند مردم چرا به ما رأی ندادند. مانند یکی از آن ها که گفته بود.