صادق ملکی در یادداشتی در روزنامه هم میهن در خصوص دوران پسا ماشه نوشت: شرایط سیاسی و حقوقی و خصوصاً اقتصادی ایران که قبل از مکانیسم ماشه بحرانی بود، پس از بازگشت تحریم ها در سطح بین المللی و در رابطه با غرب دچار چالش های جدی خواهد شد که اگر تدبیری بر آن اندیشیده نشده و بن بست های کنونی در روابط ایران و غرب ادامه یابد با توجه به قرار گرفتن کشور ذیل فصل هفتم می تواند جنگ را از سایه به صحنه بیاورد.

اگر جنگی رخ دهد با توجه به ظرفیت های طرفین و وضعیت داخلی، بی شک ایران بازنده این جنگ خواهد بود. جنگ ها آمادگی و ظرفیت های مختلف در ابعاد گوناگون می خواهد که ایران به واسطه تحریم ها و تنهایی استراتژیک از این ظرفیت در قیاس با طرف یا طرفین متقابل بسیار دور است.

جنگ 12روزه اگرچه فقط با اسراییل نبود، اما نشان داد که میان شعار و عمل ما فاصله بسیاری وجود دارد. دلخوشی به حمایت های پکن و یا مسکو نیز دور از عقلانیت بوده و اولولیت آنان منافع خودشان است. باید ایران این نکته را درک کند که روسیه و چین خود به دنبال روزنه ای برای بهبود روابط با آمریکا به عنوان اصلی ترین کانون قدرت در غرب هستند. مسکو و پکن در چالش های سطحی شاید همراهی تاکتیکی با ایران داشته باشند، اما هیچگاه منافع استراتژیک خود را فدای ایران نخواهند کرد. نظام حکمرانی در ایران نباید به گونه ای سیاست های خود را تنظیم کند که ایران کارت بازی چین و یا روسیه شود. مسیر صحیح سیاست خارجی ایران با موازنه سازی در روابط بین الملل هموار می شود.

سیاست نه شرقی، نه غربی را باید تبدیل به سیاست هم غربی و هم شرقی کرد و از روابط بین الملل به اندازه ظرفیت مان سهم بگیریم. بدانیم دنیای سیاست دنیای منافع بوده و خواهد بود. اگر آمریکا با جولانی کنار آمده است، با ایران مسلماً کنار خواهد آمد. نکته اساسی رعایت خطوط قرمز ترسیم شده است. ما نمی توانیم و بالاتر از آن توان نابودی اسراییل را نداریم.

پس باید هزینه سیاست هایی که در توان ما نیست را تغییر دهیم. ایران اگر تغییرات راهبردی در نگاه خود به منطقه و نظام بین الملل ایجاد کند، مسائل هسته ای، موشکی و حتی گروه های مقاومت در ابعاد و شکل امروزی که مورد اختلاف ایران و غرب است، دیگر بدین شکل مطرح نخواهد بود. حتی می توان گفت در بخش هایی برای حفظ موازنه نفوذ پایدار خواهد ماند. به چرایی اعزام امام موسی صدر به لبنان و تشکیل امل اگر دقت و تعمق کنیم با درک بهتری می توانیم به بازسازی و بازتعریف سیاست ها و راهبردها بپردازیم.

شرایط بسیار سخت و دشوار شده است؛ ولی تا گزینه های نهایی هنوز فرصت است. با رویکرد و سیاست های ایجابی فرصت های آخر را از دست ندهیم و حسرت بزرگ ایران را همچنان بر دل دشمنان بگذاریم. گرگ های پیرامونی برای بحرانی شدن ایران نقشه های شوم دارند. آنان را با به کارگیری درایت و عقلانیت ناامید کنیم.