به گفته ناظران، این فشارها نشان دهنده یک رویکرد گسترده تر آمریکا است که هدف آن خفه کردن درآمدهای روسیه از انرژی و مرتبط کردن متحدان با منابع جایگزین است، حتی اگر این امر به قیمت بی ثبات کردن بازارهای داخلی آنها تمام شود.

به گزارش جماران ، الجزیره در گزارشی نوشت: فشار آمریکا بر آنکارا در پرونده انرژی رو به افزایش است، زیرا دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، بین خواسته های استراتژیک مانند معامله جنگنده های "اف-35" و توقف واردات نفت و گاز ترکیه از مسکو ارتباط برقرار می کند.

به گفته ناظران، این فشارها نشان دهنده یک رویکرد گسترده تر آمریکا است که هدف آن خفه کردن درآمدهای روسیه از انرژی و مرتبط کردن متحدان با منابع جایگزین است، حتی اگر این امر به قیمت بی ثبات کردن بازارهای داخلی آنها تمام شود.

در مقابل، ترکیه خود را در مقابل یک معادله حساس می بیند، از یک سو، به دنبال حفظ منافع اقتصادی و امنیت انرژی خود است، و از سوی دیگر، با فشارهای مداوم آمریکا و خواسته های متفاوت اروپایی مواجه است، و در میان این طرف ها، آنکارا تلاش می کند تا بین نیازهای داخلی، شراکت های خود با مسکو و فرصت های چانه زنی با واشنگتن تعادل برقرار کند.

ترامپ در دیدار با رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه در کاخ سفید، اعلام کرد که "بهترین کاری که می تواند انجام دهد، توقف خرید نفت و گاز از روسیه است"، و تأکید کرد که ادامه این واردات، جنگ در اوکراین را تأمین مالی می کند.

ترامپ پاسخ ترکیه را به سرنوشت معامله جنگنده های "اف-35" مرتبط کرد، و توضیح داد که واشنگتن "قادر است به راحتی با ترکیه معامله کند، اما رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه باید ابتدا یک گام بردارد".

با وجود این اظهارات علنی، ترامپ مشخص نکرد که آیا موافقت ترکیه را دریافت کرده است یا خیر، و تنها به این گفته بسنده کرد که "اگر می خواستم متوقف شود، این کار را می کرد".

گزارش ها نشان می دهد که روسیه در سال 2024 موقعیت خود را به عنوان منبع اصلی گاز و نفت به ترکیه حفظ کرده است، در حالی که آنکارا تلاش های خود را برای تنوع بخشیدن به منابع خود افزایش داده است.

به گزارش بلومبرگ شرکت "بوتاش" ترکیه قراردادی بلندمدت با گروه انرژی آمریکایی "مرکوریا" برای تأمین حدود 70 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی مایع در طول 20 سال امضا کرده است، به طور متوسط ​​نزدیک به 4 میلیارد متر مکعب در سال.

با این حال، کارشناسان معتقدند که تنوع بخشیدن به عرضه با حجم وابستگی ترکیه به گاز روسیه که سنگ بنای استراتژی انرژی آنکارا است، برابری نمی کند، از جمله برنامه های ایجاد یک مرکز گاز منطقه ای برای 50 سال آینده.

خواسته ترامپ با پاسخ یکپارچه ای در اروپا مواجه نشد، زیرا امانوئل ماکرون، رییس جمهور فرانسه، حجم واردات انرژی اروپا از روسیه را "بسیار ناچیز" دانست و آن را "یک مشکل ثانویه" توصیف کرد.

اما پیتر سیارتو، وزیر امور خارجه مجارستان، تأکید کرد که درخواست توقف کامل واردات "غیر واقعی" است، و توضیح داد که اقتصاد کشورش به محض توقف عرضه، خسارتی بیش از 4 درصد از تولید ناخالص داخلی را متحمل خواهد شد.

کشورهایی مانند مجارستان و اسلواکی هنوز به شدت به نفت روسیه وابسته هستند، در حالی که کشورهای اروپایی دیگر از جمله بلژیک، یونان، اسپانیا، هلند، پرتغال و فرانسه به واردات گاز روسیه ادامه می دهند.

در این زمینه، کمیسیون اروپا در بسته تحریم های نوزدهم، پیشنهاد توقف واردات گاز طبیعی مایع روسیه تا ژانویه 2027 را ارائه کرد.

استانیسلاو تکاچنکو - استاد مطالعات اروپایی در دانشگاه سنت پترزبورگ - معتقد است که "رییس جمهور آمریکا ابزارهای فشار دیگری بر مسکو ندارد، بنابراین درخواست خود را برای همه طرف ها تکرار می کند".

وی تأکید کرد که تمایل آنکارا به موضع هند، چین، مجارستان و اسلواکی که مخالف توقف خرید منابع انرژی روسیه هستند، محتمل به نظر می رسد، و اشاره کرد که دست کشیدن از این منابع "هزینه گزافی را برای ترکیه در پی خواهد داشت".

اما استانیسلاو میتراخوویچ، پژوهشگر صندوق ملی امنیت انرژی روسیه، گفت: "روسیه بازیگر اصلی در بازار جهانی انرژی است و اگر نفت آن را از معادله حذف کنیم، مشخص نخواهد بود که از کجا می توان مقادیر از دست رفته را جبران کرد"، و افزود که اروپا "پس از کاهش واردات گاز روسیه، عملاً از توانایی رقابتی خود دست کشیده است".

ایگور یوشکوف، کارشناس دانشگاه مالی روسیه معتقد است که تداوم جریان گاز روسیه، آنکارا را قادر می سازد تا قیمت ها را نسبتاً پایین نگه دارد، در حالی که "ایالات متحده به دنبال گسترش صادرات گاز مایع خود از طریق ایستگاه های جدید است."

وی هشدار می دهد که پاسخ ترکیه به خواسته آمریکا منجر به افزایش قیمت ها در داخل کشور می شود، به این معنی که "بزرگترین سود را صادرکنندگان آمریکایی خواهند برد نه اقتصاد ترکیه."

وی افزود که ترکیه از سال 2022 یک مدل تجاری یکپارچه توسعه داده است که بر واردات نفت روسیه، پالایش آن و فروش مجدد محصولات به بازارهای اروپایی استوار است، که سودهای کلانی را به دست می آورد و پاسخ به خواسته های آمریکا را غیرعملی می کند.

ناظران احتمال می دهند که ترامپ به فشار بر آنکارا با استفاده از اهرم جنگنده های "اف-35" ادامه دهد، در حالی که اردوغان به دنبال چانه زنی بدون چشم پوشی از مشارکت انرژی با مسکو خواهد بود.

کارشناسان اشاره می کنند که "سخنان ترامپ در مورد چشم پوشی از نفت و گاز روسیه فقط یک بلوف است" و آنکارا به بهره برداری از موقعیت استراتژیک خود برای حفظ منافع اقتصادی خود ادامه خواهد داد و این پرونده را در چارچوب چانه زنی های خود با واشنگتن باز نگه می دارد.