​اتلتیکو امشب یک نمایش باشکوه و فراموش نشدنی داشت؛ در حالی که رئال مادرید به شکلی شرم آور فروپاشید. ژابی آلونسو هیچ پاسخی برای طوفان سرخ وسفیدها نداشت. اولین آزمون جدی او در رئال، به یک سقوط کامل تبدیل و او به معنای واقعی کلمه زیر آوار تاکتیک های سیمئونه دفن شد. وقتی اختلاف فنی بین اتلتیکو و رئال این قدر اندک است، دریافت پنج گل غیرقابل توجیه است، مگر با اشتباهی فاجعه بار‎.‎

رئال با اینکه گل اول را خورد ولی با دو گل پیش افتاد، اما در متروپولیتانو دربی را مثل یک تیم کوچک و بی خاصیت به پایان رساند. تنها در نیمه دوم سه بار دروازه رئالی ها باز شد. اتلتیکو از همان ابتدا تیمی بهتر از حریف بود و از هر نظر از رئال بیشتر داشت؛ ایمان بیشتر ، جاه طلبی بیشتر ، انرژی بیشتر. سیمئونه پیش از بازی دستور داده بود با پاس های بلند از خط دفاع بالا کشیده رئال عبور کنند و با ورود سورلوث به زمین، روی سانترها تمرکز کنند؛ تاکتیکی که به دو گل نخست توسط لو نورمان و خود سورلوث منجر شد‎.‎

خط دفاعی رئال با میلیتائو، شوامنی و به ویژه هویسن بارها در مهار سانترها شکست خورد. کارراس هم نمایشی فاجعه بار داشت و با اشتباهات پی درپی اش کل ساختار تیم را از هم پاشید. اما اشتباه بزرگ آلونسو بازگشت زودهنگام جود بلینگهام و کنار گذاشتن آردا گولر از پست تخصصی اش بود. بلینگهام همچون یک شبح در زمین پرسه می زد و رئال را به نسخه بی جان فصل گذشته کارلتو تبدیل کرد‎.‎

سیمئونه اما تیمش را با خشم و جاه طلبی روانه میدان کرد. در این میان، جواهر او یعنی خولین آلوارز بار دیگر درخشید و با دو گل یکی از روی نقطه پنالتی و دیگری با ضربه ایستگاهی خیره کننده ستاره مطلق دربی شد. این همان آلوارزی است که در دو بازی اخیر پنج گل زده و رئال را با خاک یکسان کرده است‎.‎

و اما پرسش های بزرگ: پرسینگ پرفشار آلونسو کجا بود؟ آن دفاع نفوذناپذیر چه شد؟ و مالکیت سنگین توپ که قرار بود حریف را فلج کند، چرا هیچ گاه به چشم نیامد؟

زخم های این شکست ویرانگر برای رئال عمیق خواهد بود. اقتدار خشک و لجوجانه آلونسو به سختی می تواند چنین بحران بزرگی را مدیریت کند. تصویر واقعی رئال مادرید امروز همین است که در پایان بازی دیده شد؛ تیمی پرادعا اما پر از تناقض‎.‎