رضا کیانیان، بازیگر سینما و تلویزیون، در نشستی آموزشی نخستین قدم برای بازیگری را مطالعه تجربیات دیگران دانست و گفت: یکی از راه هایی که می توانید بدانید دیگران چگونه وارد سینما شدند، خواندن مصاحبه ها و کتاب هایی است که درباره مسیرشان نوشته اند. من هنوز هم بعد از این همه سال از تجربه های دیگران در نوشته هایشان استفاده می کنم.

به گزارش مهر، او با اشاره به کتاب شعبده بازیگری توضیح داد: بازیگری سه ستون دارد؛ روایت، کودکانه زیستن و شعبده. باید بتوانی خوب روایت کنی و مخاطب را جذب کنی. مهم تر از گفتن، شنیدن است. باید یاد بگیریم خوب بشنویم و خوب ببینیم.

کیانیان با اشاره به کودکی خود گفت: من خجالتی ترین عضو خانواده بودم و حتی گاهی از شدت خجالت در صندوقچه خانه پنهان می شدم. بازیگری کمک کرد بر این ویژگی غلبه کنم.

او منحصر به فرد بودن را اصل دیگر بازیگری دانست و افزود: در بازیگری نباید شبیه دیگران باشید. هر کس یگانه است و هیچ دو نفری مثل هم نیستند. باید یگانگی خودت را پیدا کنی. اگر می خواهی بازیگر شوی، ابتدا باید خودت را بشناسی و ماسک هایی را که سال ها بر صورتت گذاشته اند برداری.

این بازیگر با تأکید بر اهمیت کودکانه زیستن گفت: کودک از کسی نمی ترسد، بی پرده زندگی می کند، خودش است و کنجکاوانه به همه چیز نگاه می کند. بازیگر هم باید همین طور بی پروا باشد و جامعه اش را خوب تماشا کند. به نظر من روایت کردن، کودکانه زیستن و شعبده کردن سه اصل اساسی بازیگری هستند.

کیانیان به تجربه های خود در طراحی صحنه، لباس و گریم اشاره کرد و خاطره ای از سریال مختارنامه گفت: طراح صحنه تختی بزرگ برای نقش من ساخته بود. درباره گریم هم 15 روز با عبدالله اسکندری بحث کردیم تا به نتیجه برسیم. حتی برای کجی بینی ام ایده دادم تا یادآور راه راست باشد. ایده دادن بازیگر برای نقش خودش اهمیت دارد.

او همچنین به فیلم کیمیا اشاره کرد و گفت: قرار بود عزت الله انتظامی آن نقش را بازی کند، اما درگیر پروژه دیگری بود و نقش به من رسید. ایده هایی که دادم پذیرفته شد و در نهایت برای این فیلم نامزد دریافت جایزه از جشنواره فجر شدم. این را من شعبده بازی در بازیگری می نامم.

بازیگر روبان قرمز درباره رویکردش به نقش ها توضیح داد: من نقش یک افغان را بازی می کردم اما با لهجه صحبت نکردم. به نظرم اگر لهجه می گرفت، مخاطب به او گوش نمی داد. بازیگری زندگی کردن نیست، نمایش است. نباید در نقش غرق شد، چون از خود واقعی دور می شویم.

کیانیان با مرور علاقه کودکی اش به تئاتر گفت: از همان دوران دبستان عاشق بازیگری بودم. اما برای ورود به سینما همه کار کردم؛ از دستیاری طراح صحنه تا طراحی لباس و تولید. حتی زمانی کت دو ستاره سابق سینما را نگه می داشتم تا بپوشند. می خواهم بگویم ورود به سینما نیاز به تلاش از پایین ترین مراحل دارد.

او علاقه خود را به نقش های خاکستری و چندبُعدی چنین توضیح داد: همیشه تلاش می کنم نقش هایم تکراری نباشند. مثلاً در آژانس شیشه ای، در مقابل حاج کاظمِ پرویز پرستویی که نماد احساسات بود، نقش من نماد عقلانیت شد.

کیانیان همچنین گفت: بعد از بازی در کیمیا، ناصر تقوایی و فریدون جیرانی برایم پیام های تحسین آمیز فرستادند. تفاوت نقش ها برایم اهمیت زیادی دارد. هیچ وقت برای دیده شدن بازی نکرده ام؛ فقط برای لذت بردن و عشق به نقش روی صحنه و مقابل دوربین می روم.

او با اشاره به ماجرای انتخاب نشدنش برای نقش علی عابدینی در فیلم هامون گفت: داریوش مهرجویی باور نمی کرد بازیگر نمایش می سی سی پی من باشم. در نهایت هم منصرف شد و نقش به من نرسید.

کیانیان درباره سینمای تلخ نیز گفت: از فیلم های تلخ متنفرم. این فیلم ها به ما القا می کنند اوضاع تغییرناپذیر است و فقط حکم محکومیت می دهند. من حتی تلخ ترین خاطرات زندگی ام را طوری تعریف می کنم که دیگران بخندند.

در پایان نشست، رضا کیانیان طی چهار ساعت به پرسش های هنرجویان درباره بازیگری در تئاتر و سینما پاسخ داد.