احمد زیدآبادی، روزنامه نگار، در کانال تلگرامی خود نوشت: اینکه کدام یک از سخنان دونالد ترامپ را باید جدی گرفت و کدامیک را جدی نگرفت، ظاهراً به تخصصی ویژه نیاز دارد!

با این حال به نظرم اظهارات اخیر او در باره روسیه را باید جدی گرفت. او روسیه را شبیه ببری کاغذی دانسته است که اوکراین می تواند با ادامه جنگ، خاک خود را از آن پس بگیرد و حتی فراتر از آن رود.

این روزها خبرهای جسته و گریخته و گنگ و مبهمی از ورود هواپیماها و پهپادهای روسی به قلمرو شماری از کشورهای اروپای شرقی از جمله لهستان، فنلاند و جمهوری لیتوانی در حوزه بالتیک منتشر می شود. ترامپ خواستار سرنگونی این هواپیماها شده است.

ماهیت داستان تا این لحظه خیلی روشن نیست. آیا روسیه به قصد تحمیل شرایط خود برای پایان دادن به جنگ اوکراین، به ماجراجویی علیه اروپا دست زده است؟ یا اینکه آمریکا و اروپا برای مقابله سخت و نهایی با خرس روسی نقشه های پیچیده کشیده اند؟

روشن است که روس ها بدون متحد چندان قابل اتکایی در جهان و اقتصادی در حجم اقتصاد اسپانیا و یا حداکثر ایتالیا و ارتشی که در جنگ طولانی اوکراین فرسوده شده است، توان رویارویی با 32 کشور عضو ناتو را ندارند. بنابراین، اگر آن ها واقعاً پشت رفتارهای ایذایی اخیر علیه اروپای شرقی باشند، هدف شان از این تحرکات چیست؟ ترساندن اروپا؟ از چه؟ از آغاز یک جنگ اتمی؟ جنگ اتمی اما همانطور که بارها گفته شده است، عین خودکشی است! به فرض آنکه روسیه بتواند یک یا دو یا چند پایتخت اروپایی را هدف حمله اتمی قرار دهد، اما بعد از آن از روسیه چه باقی خواهد ماند؟ به طور حتم هیچ!

اصل ماجرا اما اگر نقشه اعضای ناتو علیه روسیه باشد، هدف غایی آن چیست؟ نشاندن پوتین بر سر میز مذاکره به قصد تن دادن به شرایط ترامپ برای پایان جنگ اوکراین؟ یا خلاص شدن نهایی از پدیده تاریخی بغرنجی که آن را تهدیدی دوره ای علیه امنیت اروپا به حساب می آورند؟ اگر هدف مورد دوم باشد، آیا جز با تغییر رژیم یا اشغال بخشی از خاک روسیه ممکن است؟ و در آن صورت آیا همانطور که هنری کیسینجر هشدار می داد، با سقوط پوتینیسم، روسیه به کانونی از هرج و مرج مهارناپذیر و بسیار خطرناک در منطقه ای بسیار وسیع از جهان تبدیل نخواهد شد؟

به هر حال، داستان روسیه و جنگ اوکراین به نقطه پیچیده و بغرنجی رسیده است. این بحران یا باید به سرعت از طریق مذاکره حل شود و یا جنگی بسیار عجیب در انتظار است.