فرارو- سه زبان عشق کمتر شناخته شده: کنجکاوی مشترک، سکوت مشترک و شوخ طبعی مشترک؛ می توانند صمیمیت و ارتباط زوجین را در طول زمان تقویت کنند.

به نقل از فوربز، تا امروز، مفهوم زبان های عشق که توسط گری چاپمن، مشاور ازدواج و نویسنده پرفروش کتاب 5 زبان عشق: راز عشق ماندگار معرفی شده، به بخشی از واژگان روزمره روابط تبدیل شده است. اکثر افراد امروزه می توانند به همان آسانی که نشانه زودیاک خود را می دانند، زبان عشق خود را نیز نام ببرند.

این مفهوم از دفاتر مشاوره به مکالمات روزمره راه یافته و به افراد کمک می کند تا بفهمند چگونه محبت می کنند و چگونه دوست دارند محبت دریافت کنند. با این حال، همان طور که انسان رشد می کند و از مراحل مختلف زندگی عبور می کند، شیوه ابراز عشق نیز ممکن است تغییر کند. برای مثال، در روزهای ابتدایی یک رابطه، عشق ممکن است با قرارهای غافلگیرکننده، تماس های طولانی تلفنی یا یادداشت های کوچک محبت آمیز نشان داده شود.

اما با مشغله های بیشتر، مسئولیت های کاری و حتی پرورش فرزند، شکل های ابراز عشق تغییر می کند. گاهی این ابراز عشق می تواند به سادگی اطمینان از خوردن وعده غذایی توسط شریک زندگی هنگام مشغله یا تنها نشستن در سکوت راحت با هم باشد. در مراحل بعدی زندگی، عشق ممکن است به صورت همراهی در پیاده روی صبحگاهی، مراقبت از سلامت یکدیگر یا حمایت از هم در گذارهای زندگی ظاهر شود.

این تغییرات به معنای کاهش شور و شوق یا از بین رفتن محبت نیست، بلکه نشان دهنده عمق گرفتن عشق در مراحل مختلف زندگی است. هر مرحله فرصت های جدیدی برای نشان دادن حمایت و حضور در کنار یکدیگر فراهم می آورد. اما اگر عشق می تواند تکامل یابد، چه زبان های دیگری می توانند زوج ها در طول رشد مشترک خود خلق کنند؟ در ادامه، سه زبان عشق کمتر شناخته شده اما مؤثر برای حفظ ارتباط پایدار معرفی می شوند.

رابطه ها معمولاً با شور و هیجان کنجکاوی آغاز می شوند. شما می خواهید همه چیز درباره شریک زندگی تان بدانید: علایق، آرزوها و تجربه هایشان. اما با گذر زمان و شکل گیری روتین های زندگی، این کنجکاوی طبیعی ممکن است کمرنگ شود.

انتخاب برای حفظ این کنجکاوی می تواند یکی از روش های کمتر شناخته شده اما بسیار مؤثر برای ابراز عشق باشد. این رفتار به شریک شما نشان می دهد که او فردی است که هنوز هم مشتاق یادگیری و رشد با او هستید و رابطه شما همچنان زنده است.

مطالعه ای در سال 2019 در ژورنال روابط اجتماعی و شخصی بر روی حدود 100 زوج نشان داد که زوج هایی که در فعالیت های گسترش دهنده خود شرکت می کنند، یعنی فعالیت هایی که تازه، هیجان انگیز یا موجب رشد مشترک آن ها می شوند، رضایت و صمیمیت بالاتری در رابطه خود گزارش کردند. این زوج ها حتی تمایل جنسی بیشتری داشتند، محبت بیشتری نشان دادند و کمتر درگیر دعوا و تنش شدند.

حفظ کنجکاوی و حس کشف مشترک نه تنها رابطه را جذاب نگه می دارد، بلکه عشق را در سطوح عاطفی و فیزیکی نیز تقویت می کند. حتی اگر سال ها با کسی بوده باشید، همیشه چیزهای جدیدی برای کشف وجود دارد: افکار، احساسات و دیدگاه های تازه ای که ممکن است پیش از این از آن ها غافل بوده اید.

راه ساده برای تقویت این کنجکاوی، پرسیدن سوالاتی است که پیش از آن پرسیده نشده اند یا تجربه فعالیت های جدید با هم است؛ از آشپزی یک غذا جدید گرفته تا تبادل کتاب، همه این ها می توانند دریچه ای برای کشف مجدد یکدیگر باشند.

سکوت در روابط معمولاً بد تعبیر می شود و به عنوان نشانه ای از دوری یا نارضایتی دیده می شود. اما در روابط سالم، سکوت می تواند فضایی برای آرامش باشد؛ لحظه ای که نیازی به صحبت نیست زیرا هر دو نفر احساس امنیت و ارتباط می کنند.

این آرامش در لحظاتی مانند خواندن کنار هم یا نشستن پس از یک روز طولانی آشکار می شود. این لحظات نشان دهنده راحتی عمیق و حضور کافی یکدیگر برای حفظ اتصال هستند.

مطالعه ای در سال 2024 در مجله Motivation and Emotion نشان داد که سکوت انتخابی و طبیعی، سکوتی که به دلیل راحتی یا معنا داشتن انتخاب می شود، با احساسات مثبت تر و رضایت بیشتر در رابطه مرتبط است. این نوع سکوت نیازهای روان شناختی پایه مانند امنیت و اتصال را برآورده می کند و می تواند به عنوان یک زبان عشق مستقل عمل کند.

خنده بهترین داروست و این در روابط نیز صادق است. شوخ طبعی در زمینه درست می تواند تنش ها را کاهش دهد و حس بازیگوشی و صمیمیت را میان زوجین ایجاد کند.

تحقیقی بر روی 98 زوج نشان داد که استفاده از شوخ طبعی مثبت و محبت آمیز در طول تعارضات باعث رضایت بیشتر از رابطه، نزدیکی بیشتر و حل بهتر مشکلات می شود. از سوی دیگر، شوخ طبعی تهاجمی یا منفی می تواند صمیمیت و رضایت از رابطه را کاهش دهد.

شوخ طبعی مشترک به معنای ایجاد زبان خصوصی میان زوجین است که می گوید: من تو را می بینم و از بودن با تو لذت می برم. این زبان عشق فراتر از لحظه ای خوشایند است و نشان می دهد که حتی در سختی ها می توان با هم شادی یافت.

معنادارترین روابط آن هایی هستند که با گذر زمان تکامل می یابند. همان طور که زندگی تغییر می کند و شریک ها رشد می کنند، شیوه های ابراز عشق نیز تغییر خواهد کرد. روابط وقتی شکوفا می شوند که زوجین باز و انعطاف پذیر باشند و فراتر از انتظارات ثابت درباره عشق حرکت کنند.

کارهای روزمره ای که زمانی به صورت طبیعی انجام می شدند، مانند قرارهای غافلگیرکننده یا گفتگوهای طولانی، ممکن است با گذر زمان نیازمند تلاش آگاهانه باشند. این تلاش نه نشانه کاهش عشق، بلکه بازتاب تکامل طبیعی رابطه است که حفظ صمیمیت و نزدیکی را مستلزم توجه و مراقبت آگاهانه می سازد.

با نگاهی آگاهانه و تلاش هدفمند برای رشد مشترک، زوج ها می توانند عشق خود را در همه مراحل زندگی حفظ کنند و رابطه ای پایدار و عمیق بسازند.