الهام شعبانی، طراح لباس و بازیگر که در رئالیتی شوی جوکر در پاسخ به این که سال هاست بازی می کنی اما بیشتر در حوزه ی تئاتر. چرا تصویر کار نمی کنی؟ از خاطره ای دردناک گفت.

به گزارش خبرآنلاین، او گفت: من بیشتر تئاتر کار می کنم و جالب است که بدبیاری های عجیبی در تصویر می آورم. بدبیاری هایی که با خودم عهد کرده بودم اگر جایزه ای گرفتم پشت تریبون در موردشان حرف بزنم.

شعبانی ادامه داد: خاطرم هست من به عنوان طراح لباس سر کاری بودم که علی صالحی دستیار بهروز شعیبی با من تماس گرفت و گفت برای بازی در دارکوب به دفتر آقای شعیبی بروم. قبلش هم پرسید موهایت هنوز کوتاه است؟ که گفتم بله. من بسیار خوشحال شدم و فکر کردم این فیلم قرار است در جشنواره فجر اکران شود و حتما دیده خواهد شد.

او افزود: پیش از آن که به دفتر بهروز شعیبی بروم به کارگردانی که طراحی لباس کارش را می کردم گفتم چنین پیشنهادی به من شده است. من اصلا انتظار نداشتم که او بگوید شما نمی توانی بروی! اما گفت. گفتم چرا نمی توانم بروم؟ من که این جا فقط طراح لباس هستم. گفت نه، شما با ما قرارداد داری و نمی توانی بروی. هرچه قدر گفتم تو را به خدا بگذارید بروم و قول می دهم کارم را هم این جا به درستی انجام بدهم اما در نهایت این اتفاق رقم نخورد و نگذاشتند بروم.

او ادامه داد: این طور شد که نرفتم و گذشت و در کار بعدی همان آقای کارگردان قرار شد باز هم طراح لباس باشم. من آن زمان یاد گرفته بودم که هر چیزی بود در قرارداد قید شود. من هم در قراردادم نوشتم در حال تمرین با گروهی هستم و و از صبح تا غروب خواهم بود و بعد می روم که به اجرایم برسم. گفتند اوکی، حل است. خاطرم هست دستیاری داشتیم که یک هفته مانده به شروع فیلمبرداری در حالی که در مرحله پیش تولید بودیم آمد و به من گفت الهام فلانی نمی گذارد تو بروی. چون فیلمبرداری شهرک سینمایی است. گفتم مگر می شود نروم؟ من به بچه ها تعهد دارم. تئاتر است و یک هفته دیگر اجرا داریم.

شعبانی افزود: رفتم پیش آقای کارگردان و گفتم دوست عزیز ما که در قرارداد نوشته ایم من باید بروم. من صبح تا غروب می آیم این جا و بعد می روم سر اجرای تئاترم. گفت ای بابا الهام جان! از تو که بازیگر درنمی آید چون نه خودت خوشگلی و نه چشم هایت، بمان همین جا پول طراحی لباس ات را بگیر. من رفتم پیش تهیه کننده و گفتم تا به حال هر چیزی گرفته ام را پس می دهم و به آقای کارگردان هم گفتم من حاضرم در سوله های تئاتر شهر بشناسندم و در همان سالن ها ولی برایم مهم است که همان چند نفری که مرا می شناسند حداقل هنر مرا بینند نه قیافه ام را.