برای مستأجرانی که روزهای زیادی گشته اند تا به خانه مورد نظرشان برسند و برای کارگران باربری که بعد از مدت ها بیکاری، کارشان رونق پیدا می کند، نحوه حمل ونقل اثاثیه، به دغدغه جدی تبدیل شده است.

به گزارش ایران، بسیاری از مردم از هزینه های حمل ونقل گله مند هستند و معتقدند هزینه های سرسام آور گاهی مانعی جدی برای نقل وانتقال خانه است؛ اما چرا جابه جایی و اسباب کشی منزل به دردسری هزینه بر تبدیل شده است؟

پروسه و فرآیند اسباب کشی برای مستأجران بسیار استرس زا، هزینه بر و دردسرساز است. حتی بیشتر از اینکه نگران هزینه پرداخت کمیسیون مشاوران املاک باشند، نگران تعرفه های باربری هستند. آن ها معتقدند تعرفه ها و کمیسیون مشاوران املاک مشخص است، اما تعرفه های باربری، حمل اثاثیه و پول کارگر نامشخص و غیرمتعارف است.

از سویی کارگرانی که در این حوزه فعالیت می کنند، معتقدند فقط چند ماه از سال مشغول به کار هستند و در کنار آن با مشکلات متعددی از جمله عدم قرارداد کاری وعدم پوشش بیمه تأمین اجتماعی دست و پنجه نرم می کنند.

آن گونه که حسین زندی، بازرس اتحادیه حمل ونقل کالای شهری تهران می گوید: در حال حاضر نرخ هر کامیونت بزرگ برای 3 ساعت، 2 میلیون و 100 هزار تومان و هزینه کارگر برای 3 ساعت اول 850 هزار تومان برای هر نفر است.

سمیرا ساکن تهران است و در بخش غربی شهر زندگی می کند. او سرپرست خانوار است و سال هاست طعم اجاره نشینی را چشیده است. قرار بود یک سال در تهران بمانند و بعد به واسطه کار همسرش از تهران منتقل شوند، اما مرگ ناخواسته همسر، او را همچنان درگیر این کلانشهر کرده است. در سال های اخیر، این سومین خانه ای است که در جنت آباد اجاره می کند.

او که در مناطق نسبتاً مناسب شهر اجاره نشینی کرده، بازهم از وضعیت آن گلایه دارد و می گوید: تا دلتان بخواهد دردسر است. چند روزی است مدام پای اینترنت و تلفن هستم تا مناسب ترین باربری نزدیک به محل خانه ام را پیدا کنم. با چند شرکت باربری تماس گرفته ام، اما هزینه ها خیلی بالاست. یک شرکت باربری فقط برای اجاره یک خاور برای سه ساعت تقریباً 3 میلیون و 500 هزار تومان حق الزحمه دریافت می کند. تازه کارگر هم ندارد و اثاثیه منزل را حمل نمی کند. کارگر را باید از جای دیگری پیدا کنم. حتی برای هر ساعت اضافه هم مبلغ جداگانه ای دریافت می کند و در تعطیلات و روزهای پنجشنبه و جمعه نیز چند درصد هزینه بیشتر می شود، اما متصدی این شرکت می گوید این نرخ ها عرف و معمول است.

او به سراغ شماره تماس دیگری می رود و می گوید: منشی شرکت باربری دیگری می گوید هزینه خاور مسقف فلزی برای 3 ساعت، 2 میلیون و 200 هزار تومان و برای هر ساعت اضافه 600 هزار تومان است. هزینه کارگر برای سه ساعت کاری، 800 هزار تومان و برای هر ساعت اضافه 250 هزار تومان بیشتر باید پرداخت شود. برای یک اسباب کشی، سه کارگر با راننده نیاز است که جمعاً بدون ساعت اضافه، سه میلیون و 200 هزار تومان می شود.

به گفته سمیرا، متصدی باربری به او گفته حمل و جابه جایی وسایل سنگین با طبقات آپارتمان ها نیز جداگانه محاسبه می شود. به این صورت که حمل از طبقه چهارم بدون آسانسور به طبقه سوم آپارتمان دیگر برای هر وسیله 700 هزار تومان در فاکتور ذکر می شود. علاوه بر آن، وسایل حساس مثل پیانو یا گاوصندوق، نرخ های متفاوت دیگری دارد که بر اساس وزن محاسبه خواهد شد.

او می گوید: هزینه حمل ونقل اسباب خانه خیلی زیاد و سرسام آور است و آنقدر نسبت به سال های قبل افزایش پیدا کرده که از جابه جا شدن پشیمان شده ام. اثاثیه منزل من زیاد نیست اما همین هم برای من سنگین است. باور نمی کنم برای یک وانت با دو کارگر که وسیله سنگین آن فقط یک ماشین لباسشویی و یخچال معمولی است، باید بیشتر از 10 میلیون تومان پرداخت کنم.

مزد کارگر در سایت شرکت های باربری برای 3 ساعت، 800 هزار تومان ذکر شده و در صورت کار بیشتر از 3 ساعت، یک سوم تعرفه به مزد کارگر اضافه می شود؛ کارگرهایی بدون قرارداد و بیمه و هرازگاهی هم طبق یک قرار نانوشته و نامعلومی باید برگه ای امضا کنند که هیچ طلبی از شرکت باربری و اتوبار ندارند.

حمید، 28ساله است و حدود 5 سالی می شود که در باربری کار می کند. او در حالی که آماده می شود ماشین لباسشویی را روی کول خود حمل کند، می گوید: همیشه سر این موضوع بین کارگر و صاحب خانه بحث است، بدون اینکه بدانند بیشتر کارگرانی که در باربری ها کار می کنند باید بخشی از درآمد را به کارفرما پرداخت کنند. ذهنیت بعضی ها غلط است؛ زیرا فکر می کنند کارگران درآمد بالایی دارند و همه مبلغ دریافتی بدون دردسر و به راحتی در جیب شان می رود؛ این در حالی است که بی عدالتی های زیادی مثل نداشتن بیمه، جای خواب، حمل بار سنگین و… وجود دارد.

او می گوید: اولین بار بعد از اینکه ماشین لباسشویی را روی دوشم گذاشتم و چند طبقه بالا بردم، پاهایم می لرزید و تا چند دقیقه توان حرکت و حتی صاف ایستادن را نداشتم. بحث و دعوا هم که همیشه هست. در بسیاری از جابه جایی ها سر هزینه حمل وسایل حساس و بزرگ دعواست. صاحب خانه ها حاضر نیستند بابت یخچالی که حدود 130 کیلو وزن دارد و باید چندین طبقه بالا و پایین ببریم، هزینه اضافه پرداخت کنند.

در بیشتر مواقع آن ها حتی ما را نفرین هم می کنند. هر بار که با مردم بحث می کنم، تصمیم می گیرم این کار را رها کنم اما اگر قرار است زندگی کنم باید در این کار بمانم. چون در پرداخت مزد، سهم راننده و شرکت بالاست، برای اینکه کار برای ما صرفه اقتصادی داشته باشد باید در روز حداقل دو بار حمل بار داشته باشیم در حالی که واقعاً این کار برای ما طاقت فرساست.

او همچنین از نگرانی کارفرماها برای ارتباط مستقیم و بدون واسط کارگران با مردم می گوید: مدیران شرکت های باربری از این نگرانند که کارگران جدا از شرکت باربری، تخلیه باری را بپذیرند و سر آن ها بی کلاه بماند.

وقتی فصل نقل وانتقال مستأجران فرا می رسد، علاوه بر صاحب خانه ها، شرکت های باربری و حمل اثاثیه منزل نیز دچار چالش هستند.

در همین زمینه حسین زندی، بازرس اتحادیه حمل ونقل کالای شهری تهران می گوید: قیمت خودروهای باربری نسبت به 6 سال پیش 5 برابر شده است. این خودروها قبلاً حدود 300 تا 500 میلیون تومان قیمت داشتند که در حال حاضر 5 برابر شده است. قطعات یدکی هم به همین وضع دچار شده و کارگرانی که اثاثیه جابه جا می کردند هم حقوقشان افزایش پیدا کرده است. هزینه کارگر برای 3 ساعت اول 850 هزار تومان برای هر نفر است.

هر ساعت اضافه نیز 300 هزار تومان به مبلغ فوق افزوده می شود. در جابه جایی هایی که انجام می شود، با احتساب زمانی نزدیک به 5 ساعت به حدود 4 کارگر نیاز است تا اثاثیه یک خانه تخلیه شود. همچنین نرخ هر کامیونت بزرگ برای 3 ساعت، 2 میلیون و 100 هزار تومان و برای هر ساعت اضافی حدود 700 هزار و برای نیم ساعت 350 هزار تومان مصوب است. در کنار همه این موارد، اگر وسایل خاصی مانند پیانو، یخچال ساید، ماشین لباسشویی سنگین، گاوصندوق یا تردمیل باشد، شرکت ها مبالغ بیشتر می خواهند، چون وزن این وسایل خیلی سنگین است.

این موضوع در زمان هایی غیر از ساعات اداری به صورت توافقی بین طرفین انجام می شود که غیرمعمول است. هزینه جابه جایی یخچال سایدبای ساید برای طبقه اول 600 هزار تومان و برای طبقه دوم 800 هزار تومان است. البته این موضوع به مسیر راه پله ها هم بستگی دارد.

کارگرانی که در حوزه جابه جایی و حمل ونقل اسباب منزل فعالیت می کنند با مشکلات متعددی روبه رو هستند که بزرگ ترین این مشکلات، نبود قرارداد کاری و پوشش بیمه اجتماعی است.

زندی با اشاره به این موضوع می گوید: این شغل، فصلی است. 45 روز قبل از نوروز تا پایان عید و سه ماه فصل تابستان، روزهای طلایی و اوج کار این دسته از کارگران است. یعنی این افراد فقط حدود سه تا چهار ماه از سال شرایط کاری خوبی دارند و مابقی ایام سال با کاهش جابه جایی و کم شدن درآمد روبه رو هستند. از طرف دیگر این کار خیلی سخت است. جابه جایی وسایل سنگین از عهده هر فردی برنمی آید و کارگران مجبورند وسایل سنگین منزل را روی کول و کمرشان در طبقات آپارتمان ها جابه جا کنند و همین موضوع باعث آسیب جدی به ستون فقرات و استخوان های گردن و پای این کارگران می شود.

زندی با اشاره به امنیت شغلی این افراد می گوید: در حقیقت این قشر از کارگران امنیت شغلی ندارند، چون نداشتن بیمه و قرارداد کاری، آن ها را از حقوق اولیه یک کارگر محروم می کند. سه تا چهار ماه فعالیت در سال شامل بیمه نمی شود، باید 12 ماه فعالیت داشته باشند. به همین دلیل هنوز نتوانسته ایم فرمولی ایجاد کنیم که کارگران فصلی بتوانند از بیمه برخوردار شوند. اگر شرکت باربری در اوج کار 20 کارگر داشته باشد، این تعداد در زمان غیر اوج به 3 کارگر کاهش پیدا می کند؛ یعنی ریزش 80 درصدی کارگر فصلی. کارگران فصلی با این گرفتاری و مشکلات دست به گریبان هستند و نمی توانند هیچ امکاناتی دریافت کنند.