حسین راغفر گفت: واقعیت این است که فعال سازی مکانیسم ماشه پیامدهای منفی برای کشور دارد و حتی کشورهایی که ما بیشترین ارتباط تجاری را با آنها داریم به احتمال زیاد در مقابل تحریم های سازمان ملل ناگزیر به همراهی هستند. تمهیداتی هم که به دور زدن تحریمها بینجامد بسیار پرهزینه خواهد بود و هزینه های زندگی را به شدت افزایش می دهد.

به گزارش ایسنا، وی افزود: اصلی ترین اقدامی که باید برای مقابله با تحریمهای احتمالی ناشی از فعال سازی مکانیسم ماشه انجام شود توجه به ظرفیتهای تولید در داخل کشور است. طی 37 سال گذشته منابع عظیمی برای واردات کالاهایی پرداخت کردیم که نه امنیت استراتژیک داشتند و نه عموم مردم می توانستند از آنها بهره مند شوند. چه بسا که برای عموم مردم مشکل هم آفریده؛ از جمله ترافیک ناشی از واردات گسترده خودرو به کشور.

این اقتصاددان خاطرنشان کرد: سال گذشته 3.5 میلیارد دلار بابت واردات خودرو، 4 میلیارد دلار برای قطعات خودرو و 8 میلیارد دلار بابت واردات طلا اختصاص یافت. در حالی که اگر سالیانه 600 تا 700 میلیون دلار برای کمک به تولید اختصاص یابد اشتغال پایدار تضمین می شود.

راغفر با انتقاد نسبت به حمایت های بی دلیل از بازار سرمایه گفت: در همین سه هفته گذشته آقایان 60 هزار میلیارد تومان برای سر پا نگه داشتن بورس پرداخت کردند یعنی یارانه به بورس دادند. این دفعه اول نیست بلکه طی سالهای اخیر دهها بار این اتفاق رخ داده و اصلا به امنیت اقتصادی کشور مرتبط نیست؛ زیرا مادامی که تولید وجود نداشته باشد بورس معنا ندارد. به نظرم این پولها برای تضمین منافع گروههای اندکی است و مثل برف در آفتاب آب می شود.

وی تاکید کرد: اختصاص منابع به برخی افراد و گروهها در شرایطی صورت گرفت که در جریان جنگ 12 روزه هزاران نفر از شهروندان این کشور که با یک موتورسیکلت زندگی خود را می گذرانند و عمدتا پیک موتوری هستند مغفول ماندند. دولت می گوید پول ندارد به اینها بدهد، پس منابع عظیمی که این طرف و آن طرف خرج می کند از کجا می آید؟ چرا این منابع برای مردم و تولید واقعی اشتغال زا و اشتغال پایدار اختصاص نمی یابد؟

استاد دانشگاه الزهرا، راهکار برون رفت از چالشهای فعلی اقتصاد کشور را ایجاد یک عظم سیاسی برای حمایت از تولید و جلوگیری از واردات غیرضروری دانست و گفت: بخشی از مشکلات معیشتی ناشی از تحریم ها است. در این شرایط حاکمیت و دولت افزایش قیمتها را به وجود می آورد تا بخشی از افزایش هزینه های ناشی از تحمیل فساد و رانت به کشور را تامین کند.

راغفر یادآور شد: طی 37 سال گذشته اقتصاد و جامعه عملا ذلیل شده و زندگی مردم به شدت آسیب دیده است. باید تغییر اساسی در این ریل گذاری سیاستهای کلان صورت گیرد. در غیر این صورت باید منتظر پرداخت هزینه های بسیار بالا و غیر قابل جبران باشیم.

مکانیسم ماشه ابزاری برای سرپوش گذاشتن بر جنایات اسراییل است

وی با بیان اینکه مشکلات کشور فقط فعال سازی مکانیسم ماشه نیست بیان کرد: اسنپ بک قطعا اتفاق می افتد که می تواند توجیهی برای تجاوزهای بعدی رژیم صهیونیستی و آمریکا به ایران باشد. در واقع آنها برای سرپوش گذاشتن بر جنایات اسراییل در غزه و حمله این رژیم به دیگر کشورها ممکن است مکانیسم ماشه را فرصت و ظرفیتی برای تجاوز مجدد به ایران قرار دهند. بنابراین حاکمیت ما باید با درک شرایط حساس کنونی به اصلاح فرآیندهای کنونی بپردازد که این مهم نیز جز با حمایت و همراهی مردم حاصل نمی شود.

این اقتصاددان اظهار کرد: امروز قیمت دلار به 105 هزار تومان رسیده است. این رشدها موضوعی است که 37 سال تکرار می شود ولی هزینه آن را مردم می پردازند. به اسم اینکه ما داریم برای امنیت این افزایش ها را انجام می دهیم سخن اشتباهی است؛ زیرا هزینه امنیت را فقط طبقات محروم جامعه نباید بپردازند بلکه برندگان این اقتصاد رانتی باید سهم خود را در تامین هزینه های کشور پرداخت کنند. به نظرم الان زمان تغییرات بسیار اساسی است اما متاسفانه شواهدی برای تحقق این منظور نمی بینیم.

مشکل آمریکا با ایران مساله هسته ای و موشکی نیست

وی در پاسخ به این سوال که آیا رایزنی و تعامل با اروپا برای جلوگیری از فعال سازی اسنپ بک، کارساز خواهد بود بیان کرد: خیر، مادامی که یک نظام ملی در ایران وجود داشته باشد امکان ندارد آمریکا دست از سر چنین نظامی بردارد. این را خود مقامات آمریکایی به مقامات ایرانی گفته اند و در طول مذاکرات برجام بیان کردند مساله ی ما با شما هسته ای و موشکی نیست. مساله ما با شما این است که باید مشخص کنید کجا ایستاده اید. طرف ما هستید یا غیر از ما.

راغفر ادامه داد: اروپا در بحث مذاکرات، برجام و مکانیسم ماشه اصلا کاره ای نیست. اروپا کارگزار آمریکا است و نقشش را در سیاست جهانی به شدت از دست داده است. خواست اروپا از ایران این است که شما با آمریکا مذاکره کنید تا ما مکانیسم را فعال نکنیم. در حالی که وزیر خارجه ایران به ویتکاف پیغام داده که بیایید مذاکره کنیم اما در شرایط فعلی این اقدامات موثر نمی افتد و نمی توان چندان به جلوگیری از روندی که در حال وقوع است امید داشت.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه سیاست خارجی آمریکا را هم اسراییلی ها تعیین می کنند گفت: نقش نهادهای تعیین کننده در آمریکا به شدت مقهور منافع اسراییل شده است. این حرف خود آمریکایی ها است که می گویند تصمیم گیری های مربوط به سیاست خارجی آمریکا از دست سیاست گذاران این کشور خارج شده است. حتی علت اصلی حمله ای که اسراییل به ایران انجام داد این بود که عراقچی با ویتکاف در دور پنجم مذاکرات به نتیجه رسیدند که ایران غنی سازی را به 7 دهم درصد یعنی بسیار نازل تر از 3.67 درصد مورد توافق برجام کاهش دهد. اسراییلی ها وقتی دیدند بین ایران و آمریکا دارد رابطه برقرار می شود حمله کردند؛ زیرا می دانستند آمریکا ناگزیر از حمایت از اسراییل خواهد بود.

وی تصریح کرد: در همین چند روز گذشته بین ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی تفاهمی صورت گرفت که آن تفاهم مشروط بر این بود حمله به سایت های هسته ای ایران ممنوع شود. آمریکا آژانس را تهدید کرد که اگر چنین چیزی را تصویب کند کمکها و پرداخت هایش را به آژانس متوقف خواهد کرد. ایران هم مجبور شد این پیشنهاد را پس بگیرد. این نشان می دهد امروزه هیچ منطقی بجز زور بر نهادهای جهانی حاکم نیست.

راغفر تاکید کرد: در حال حاضر بزرگترین تهدید در کشور ما حمله نظامی آمریکا و اسراییل و مکانیسم ماشه نیست. مهمترین تهدید علیه منافع کشور گسترش فقر است؛ طبقاتی که زندگی شان تحت تاثیر سیاستهای غلط مثل واردات، فساد و خروج ارز قرار گرفته؛ سیاستهایی که جز غارت منافع ملی فایده دیگری نداشتند.

این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه بیش از 40 سال است به خودروسازان رانت پرداخت می کنیم افزود: قرار بود خیلی از خودروهای وارداتی مثل ال 90 بعد از پنج سال کاملا داخلی شودو قطعات آن در داخل کشور تولید شود اما هنوز بسیاری از قطعات این خودروها وارداتی است؛ زیرا واردات منبع رانت و فساد است.

وی با اشاره به قرارداد شرکت بی وای دی چین با ترکیه برای ساخت خودروهای برقی در کشور ترکیه گفت: آن وقت این وضعیت اسفبار خودروسازی در کشور ما است که میلیاردها دلار منابع در فرآیند واردات خودرو هدر می رود و گروه اندکی این پول ها را به جیب می زنند. مبالغ هنگفتی را نیز از کشور خارج می کنند. اگر اینگونه سیاستها اصلاح شود می توان اعتماد عمومی را جلب کرد. وقتی اعتماد مردم به حاکمیت بازگردد و مردم به این نتیجه برسند که منافع آنها بر مافیاها ترجیح داده می شود در پیشرفت کشور و عبور از شرایط حساس کنونی مشارکت می کنند.