​رئال مادرید در هفته پنجم لالیگا با دو گل از راه دور، یکی از ادر میلیتائو و دیگری از کیلیان امباپه، جایگاه خود را در صدر جدول تثبیت کرد. بازگشت جود بلینگام و ادواردو کاماوینگا نیز خبر خوشی برای تیم بود.

تیم ژابی آلونسو شاید هنوز آن شور و هیجان را نداشته باشد، اما با جدیت و نتایج قوی، فعلاً رضایت بخش عمل کرده است. امباپه، که در نقش مهاجم دوم بازی کرد، با گل هفتمش در شش بازی نشان داد که در اوج است.

با این حال، به نظر می رسد آلونسو تاکنون از مدافعانش بهره بیشتری برده تا مهاجمان. میلیتائو با شوت 30 متری اش قفل بازی را باز کرد، درست زمانی که رئال در برابر دفاع منظم اسپانیول به مشکل برخورده بود. در دقایق پایانی، نشانه هایی از بهبود بازی وینیسیوس، درخشش گاه به گاه ماستانتونو و بازگشت بلینگام به چشم آمد.

آلونسو با انتخابی جسورانه، ترکیبی با چهار مهاجم (بدون عادت به بازگشت دفاعی) و خط هافبکی متشکل از شوامنی و والورده به میدان فرستاد. شوامنی، که مورد حمایت مربیان بوده، حالا درخشش خود را به هواداران نیز نشان می دهد.

آلونسو معتقد است خط میانی و دفاع تیمش منظم شده، اما در حمله، به ویژه مقابل دفاع های بسته، نیاز به پیشرفت دارد. مقابل مارسی، رئال 28 شوت زد اما تنها دو گل از پنالتی به ثمر رساند. گونسالو به ترکیب اضافه شد تا به امباپه فضای بیشتری بدهد و بار گلزنی تنها روی دوش او نباشد. این تصمیم نشان دهنده اعتماد آلونسو به تیمش بود، برخلاف گذشته که بازیکنان پس از از دست دادن توپ کم کاری می کردند.

اسپانیول، که از روزهای سخت گذشته فاصله گرفته، تیمی منظم با اعتقاد به مربی اش است. در دقایق ابتدایی، دفاع مستحکمی مقابل رئال داشت و وینیسیوس را با حضور مداوم الهیلالی مهار کرد. اما شوت غیرمنتظره میلیتائو از 30 متری، که به گوشه دروازه دمیتروویچ رفت، معادلات را بر هم زد. این گل غیرقابل پیش بینی، حتی بهترین برنامه های دفاعی اسپانیول را خنثی کرد. گونزالس در وقت استراحت به بازیکنانش دلداری داد که مقصر نیستند.

تا پایان نیمه اول، رئال خطر چندانی ایجاد نکرد. امباپه بیشتر در نقش شماره 9 ظاهر شد تا 10، وینیسیوس کمتر از گذشته مدافعان را آزار داد و ماستانتونو و گونسالو حضور پررنگی نداشتند. با این حال، مدافعان میانی، به ویژه آسنسیو که پس از جام جهانی باشگاه ها عملکرد ضعیفی داشت، بی نقص بودند.

بلافاصله پس از شروع نیمه دوم، امباپه با شوتی ناگهانی از گوشه محوطه جریمه گل دوم را زد و دمیتروویچ را مات کرد. این گل، گویی یک ضربه ایستگاهی بدون توقف بازی بود. امباپه با 7 گل در 6 بازی، ترکیبی از ویژگی های رونالدوهای بزرگ را نشان می دهد.

پس از این گل، رئال روان تر بازی کرد و اسپانیول آسیب پذیرتر شد، که به نفع وینیسیوس و ماستانتونو بود. وینیسیوس یک موقعیت پس از دفع شوت امباپه داشت، اما تیر دروازه مانع شد. در دقایق پایانی، بازیکنان تهاجمی بیشتری مثل براهیم، رودریگو و کیکه گارسیا وارد شدند، اما تغییری ایجاد نکردند.

رئال با نتیجه 2-0 پیروزی را قطعی کرد و اسپانیول شکست را پذیرفت. بازگشت کاماوینگا و بلینگام در دقایق آخر، نوید روزهای بهتری را داد.