شکست سنگین تیم فوتبال استقلال در نخستین دیدار در لیگ قهرمانان آسیا که با دریافت 7 گل از الوصل امارات همراه بود، موج شدیدی از انتقادات علیه مدیران و بازیکنان این تیم را ایجاد کرد که طبیعتا نفر اول باشگاه بیشتر از دیگران مورد نقد قرار گرفته است.

استقلال در شرایطی یکی از سنگین ترین شکست های بین المللی فوتبال ایران را متحمل شد که مسئولان باشگاه برای جذب بازیکنان خارجی پرتعداد که اکثر آنها اسم و رسم بین المللی هم دارند، هزینه سنگینی را انجام داد و همین امر بر میزان انتقادات افزود.

مرتضی موسوی زنوز معاون سابق باشگاه استقلال و یکی از مدیران قدیمی فعال این این باشگاه در یادداشتی به شکست آبی پوشان برابر الوصل اشاره و نقش علی تاجرنیا در این ناکامی را برشمرده است. در این یادداشت آمده است:

اوایل دهه هشتاد وقتی به سفارش یکی از دوستان دولتی قرار شد به کمک یکی از سیاسیون آن موقع برویم و او را از مخمصه گرفتاری در مدیریت ورزش نجات دهیم، با کمال میل وارد عرصه شدیم بدون اینکه بدانیم با چه کسی طرف هستیم و از عاقبت کار خبر نداشتیم. با دلسوزی و جدیت تمام و به جهت قولی که به دوستمان داده بودیم، یک سال تیم مورد تملک این شخص سیاسی را اداره کردیم و در دو لیگ متفاوت فوتبال لیگ یک استان تهران و لیگ سه کشور این تیم را قهرمان سوپرلیگ استان تهران کردیم.

بعد از پایان مسابقات و جشن های متفاوت و تبلیغات فراوان برای آن شخص که در شورای شهر تهران هم عضویت داشت و بهره برداری خاص خودش را از آن کرد، بحث حساب و کتاب که به میان آمد از دادن هزینه ها و دستمزدها و ... طفره رفت و ما هم سرمان را پایین انداختیم و برگشتیم. با این وجود در جلسه آخری که با وی در شورای شهر تهران کنار همکارانش داشتیم فقط یک جمله گفتم که نکته اصلی منظورم در این مطلب نهفته است. گفتم؛ فلانی! شما آدم سیاسی هستی اما نمی دانی که فوتبال سیاسی تر از خود سیاست است و در این میدان بازنده خواهی بود. چندی نگذشت که گفتند یک نفر آمده و تیم را مفت و مجانی از او گرفته و رفته است.

حالا روی سخنم با آقای تاجرنیای سیاسی است که فاجعه تاریخی و مدیریتی استقلال را رقم زد و نامش را در صفحات سیاه تاریخ باشگاه استقلال و فوتبال ایران و آسیا درج کرد. تاریخ فوتبال ایران چنین نتیجه ای را هرگز به خود ندیده بود! با این وجود قرار شده بزودی جشن بزرگ و افتخارآمیز هشتاد سالگی باشگاه استقلال را نیز برگزار کند!

شاید (که البته حتما) ایشان برای این شکست تاریخی توجیحاتی خواهد داشت ولی تذکر نکته ای اساسی در این باره لازم و ضروری است:

باید به استحضار آقای تاجرنیا برسانیم که اینجا فوتبال است و سیاست هرگز در این میدان پیروز نخواهد شد. هر چند یک دوره کوتاه در هیئت مدیره استقلال بودی و کنار بزرگانی همانند دکتر ایروانی ، دکتر آقا محمدی و مهندس میرولد قرار داشتی اما به نظر می رسد همچنان در حال و هوای عالم سیاست سیر می کنی و تمام تصمیمات و برنامه ریزی هایت در راستای اتفاقات سیاسی شکل می گیرد و به سمت و سوی دنیای دیگری غیر از فوتبال که نیاز به صداقت و شفافیت دارد، پیش می روی. و اولین نتیجه اش این می شود که شاهدش بودیم.

از روزی که علی نظری جویباری برکنار شد و سایر اعضای هیئت مدیره به دستور تاجرنیا روزه سکوت گرفتند و ماههاست که گفتگو و مصاحبه ای از آنها منتشر نشده و تمام مصاحبه ها به خود سرپرست مدیرعاملی باشگاه ختم می شود، واضح و مبرهن است که سیستم مدیریتی استقلال قائم به فرد شده و خود شخص تاجرنیا در تمام سطوح مدیریتی وارد و دخالت می کند و با یک دست می خواهد هندوانه های زیادی را بردارد.

هر چند تمام گفتگو ها و مصاحبه های وی در راستای خشنودی هواداران با وعده های توخالی است با این وجود شاهد بودیم که چه بلایی بر سر تیم آمد و نماینده تام الاختیار هلدینگ خلیج فارس چه تاجی بر سر استقلال گذاشت! در این زمینه گم شدن سخنگوی باشگاه هم در نوع خود جالب و بحث برانگیز است.

با تغییر مدیریتی و سپرده شدن تمام اختیار و امتیاز باشگاه استقلال به هلدینگ خلیج فارس ، این امید در دل هوادار زنده شده بود و قول و قرار آقایان در نشست ها و مصاحبه ها و ...جذب بازیکنان بزرگ و در حد نام استقلال آنها را آرام می کرد.

وقتی اولین خرید بزرگ اعلام شد و نام آنتوان آدان دروازه بان 38 ساله سالهای دور رئال مادرید مطرح گشت، کسی فکر نمی کرد امروز شاهد یک مجسمه ساکت و صامت درون دروازه باشیم و هفت گل از خط دروازه اش عبور کند. هر چند سیستم دفاعی فاجعه باری هم داشتیم و سرمربی سردرگم تیم هم کاری از دستش بر نمی آمد ولی بزرگ کردن بازیکن رئال مادرید در واقع یک نوع فرافکنی و فرار رو به جلو بود و دیدیم که چه بلایی سر تیم آمد.

از آدان که بگذریم به منیرالحدادی بازیکن بارسلونا می رسیم که داخل میدان یک هیچکاره بود و بارها با رامین و کوشکی و ... هم درگیری لفظی پیدا کرد و بالاخر از زمین بیرون رفت.

همه اینها را گفتیم تا برسیم به این نکته که بازی با کلمات و بزرگنمایی اعمال و رفتار ها و دستاویز قرار دادن نام دو باشگاه مطرح جهانی نمی تواند سرپوشی بر ضعف مدیریتی و عملکرد فاجعه بار آقایان باشد.

استقلال امسال بیشتر از هزار میلیارد برای یارگیری هزینه کرده و به قول بانک مرکزی بالای یک همت دریافتی و پرداختی داشته اما نتیجه ای ذلت بار رقم زده که تاریخ هرگز آن را فراموش نخواهد کرد.

این را هم اضافه کنیم که شاید خرید امتیاز تیم های بسکتبال و والیبال و هندبال و فوتبال لیگ دو و فوتبال و فوتسال بانوان برای استقلال یک امر ضروری به نظر برسد اما غفلت از کنترل و مدیریت آنها هم می تواند تمام سرمایه گذاری در این زمینه را بر باد دهد.

کافی است نگاهی هم به عملکرد فرهنگی و اجتماعی باشگاه استقلال بیندازیم تا ببینیم آقایان تا چه حد در این موضوع حیاتی و مهم کار کرده اند و چه نتایجی بدست آورده اند؟ مدیریت فقط حرف های بزرگ زدن و دادن وعده های بزرگ نیست. تشکیل این همه تیم ورزشی اگر با حساب و کتاب نباشد و تنها برای سرپوش گذاشتن ضعف ها و فرافکنی باشد، بهتر است آقای شریعتمداری از حالا به فکر نفر جایگزین و یک شخص شایسته برای مدیریت استقلال باشد. وگرنه این هوادار دلشکسته دیگر تحمل افتضاحات بعدی را ندارد.