فرارو- با وجود محدودیت های شدید طالبان، کابل این روزها شاهد رونق کلینیک های زیبایی است؛ مراکزی مجلل با چلچراغ های کریستالی و مبل های مخملی که از بوتاکس تا کاشت مو را ارائه می دهند و مشتریان شان نه تنها اقشار مرفه بلکه حتی برخی اعضای طالبان هستند.

به گزارش فرارو، در حالی که فقر گسترده مردم افغانستان ادامه دارد، تأثیر پررنگ اینستاگرام بسیاری را واداشته تا به جای رفع نیازهای اساسی، برای زیبایی خود وام بگیرند یا سرمایه گذاری کنند.

امروز حدود 20 کلینیک زیبایی در کابل فعال است؛ پدیده ای که در دوران جنگ (2001 تا 2021) به ندرت دیده می شد اما پس از بازگشت طالبان در سال 2021، همراه با نوعی ثبات نسبی، گسترش یافته است. پزشکان خارجی، به ویژه از ترکیه، به طور منظم برای آموزش پرسنل به کابل می آیند و تجهیزات نیز از اروپا و آسیا وارد می شود.

در اتاق های انتظار، بیشتر مشتریان زنان هستند که گرچه با پوشش کامل ظاهر می شوند، اغلب آرایش سنگینی دارند. مردانی هم برای درمان ریزش مو یا کاشت ریش مراجعه می کنند، چراکه طبق قوانین طالبان، داشتن ریشی به اندازه مشت دست اجباری است و کم مویی نشانه ضعف به شمار می رود.

نمونه اش خانم حمیدی، دختر 25 ساله افغان است که دومین عمل زیبایی خود را تجربه می کند. وی می گوید: حتی اگر دیگران ما را نبینند، ما خودمان را در آینه می بینیم؛ زیبا دیده شدن به ما انرژی می دهد.

نکته تناقض آمیز این است که زنان افغان از رفتن به سالن های آرایش و ورزشگاه ها منع شده اند، اما انجام جراحی های زیبایی برایشان مجاز است، زیرا این کار درمان پزشکی تلقی می شود.

کلینیک ها روزبه روز مشتریان بیشتری جذب می کنند و تبلیغات شان در شبکه های اجتماعی بر پوست صاف، لب های برجسته و موهای پرپشت تأکید دارد. برخی از جوانان حتی برای کاشت مو قبل از مراسم عروسی خود وام می گیرند.

هزینه ها برای اکثریت مردم افغانستان سرسام آور است؛ تزریق بوتاکس بین 44 تا 89 دلار و کاشت مو 266 تا 517 دلار تمام می شود. اما برای افغان های مهاجر که از اروپا یا خاورمیانه برمی گردند، این مبالغ نسبت به هزینه های هزاران دلاری در خارج مقرون به صرفه است.

با وجود این، در کشوری که بنا به آمار سازمان ملل، 10 میلیون نفر با گرسنگی دست وپنجه نرم می کنند و یک سوم جمعیت به مراقبت های اولیه پزشکی دسترسی ندارد، بسیاری ترجیح می دهند به جای نان، پول خود را صرف زیبایی کنند؛ پدیده ای که بیش از هر چیز بازتاب سلطه فرهنگ اینستاگرامی در دل بحران انسانی افغانستان است.