ناسا به ادعاهایی مبنی بر اینکه جرم میان ستاره ای 3I/ATLAS یک کاوشگر فرازمینی است یا خیر، پاسخ داد.

به گزارش ایسنا به نقل از آی اف ال اس، ستاره شناسان در 1 ژوییه 2025 (10 تیر 1404)، جرمی را مشاهده کردند که با سرعتی تقریباً دو برابر سرعت بازدیدکنندگان میان ستاره ای قبلی مانند اوموآموآ (Oumuamua) در منظومه شمسی حرکت می کرد. این جرم که تأیید شد یک دنباله دار میان ستاره ای با دنباله غبارآلود مخصوص به خود است، بسیار بزرگتر از موارد پیشین است. هسته یا بخش سنگی دنباله دار آن، تقریباً 5/6 کیلومتر تخمین زده می شود.

مطالعات اولیه نشان داد که این جرم، ممکن است از منطقه دیگری از کهکشان ما آمده باشد و احتمالاً بسیار قدیمی تر از هر یک از اجرام شناخته شده در منظومه شمسی ماست.

کمی پس از کشف این جرم و پیش از آن که بتوانیم آن را به درستی بررسی کنیم، آوی لوب (Avi Loeb) فیزیکدان نظری، کیهان شناس و ستاره شناس، فرضیه ای را مبنی بر این که اطلس/3I ممکن است یک کاوشگر فرازمینی باشد، مطرح کرد. به گفته وی این جرم ممکن است یک کاوشگر میان ستاره ای باشد که توسط یک گونه هوشمند فرازمینی و برای نابودی زمین فرستاده شده باشد. وی فرض کرد که این جرم می تواند خصمانه باشد.

به طور خلاصه و با توجه به منابع محدود در جهان، هر شکل حیات پیش از اینکه به تهدیدی برای تمدن خود تبدیل شود، ممکن است بخواهد پیشگیرانه به هر شکل دیگری از حیات حمله کند.

لوب گفت: اطلس/3I در نقطه حضیض (Perihelion) خود در سمت مخالف خورشید نسبت به زمین قرار می گیرد. این می تواند عمدی باشد تا از مشاهدات دقیق توسط تلسکوپ های زمینی در زمانی که جرم درخشان تر است یا زمانی که ابزارهایی از آن نقطه پنهان به زمین فرستاده می شوند، جلوگیری کند. نقطه بهینه برای پیوند مانور اوبرت خورشیدی (Solar Oberth maneuver) با خورشید در نقطه حضیض است.

این نقطه شکست بهینه ای برای اطلس/3I است که توسط خورشید از دید ما پنهان مانده است. اگر این دنباله دار یک فضاپیما باشد، می تواند با استفاده از این مانور تا نوامبر یا دسامبر 2025 (آبان تا آذر 1404) به زمین برسد.

حضیض خورشیدی، موقعیتی در مدار زمین یا هر جرم دیگر به دور خورشید است که در آن، جرم مورد نظر در دورترین و نزدیک ترین فاصله از مرکز خورشید قرار گیرد. در این موقعیت، یک سیاره در مدار بیضی شکل خود به دور خورشید و در نزدیک ترین مکان به آن قرار می گیرد. برای یک سیاره، ستاره دنباله دار یا دیگر اجرام آسمانی، حرکت کردن به دور خورشید در یک مدار بیضی شکل انجام می گیرد و به این ترتیب فاصله بین جرم و خورشید در سراسر مدار تغییر می کند.

مانور اوبرت یا اثر اوبرت در فضانوردی انجام یک پرواز کناری است و مانوری است که در آن فضاپیما در چاه گرانشی موجود سقوط می کند و سپس با استفاده از موتورهای خود بر سرعت سقوط خود می افزاید و در نتیجه به سرعت بیشتری برای اجرای یک مانور دست می یابد.

به گفته این مطالعه، در صورتی که این فرضیه درست باشد، عواقب آن می تواند برای بشریت وخیم باشد و احتمالاً مستلزم اتخاذ اقدامات دفاعی خواهد بود. اگر داده های آینده نشان دهنده عدم وجود دنباله این دنباله دار باشد، ما با این احتمال جذاب روبرو خواهیم شد که این جرم سرعت را در فضای میان ستاره ای به ارث نبرده است، بلکه به طور عمدی به سمت منظومه شمسی داخلی فرستاده شده است.

علاقه زیادی از سمت عموم به ادعاهای لوب در فضای آنلاین وجود دارد. با این حال، علاقه علمی کمی به آن نشان داده شد. دلیل این امر این است که هر چه بیشتر به این جرم نزدیک شدیم و به آن نگاه کردیم، بیشتر شبیه به یک دنباله دار به نظر می رسید.

تام استاتلر (Tom Statler) دانشمند ارشد ناسا برای اجرام کوچک منظومه شمسی در مورد چنین ادعاهایی گفت: این جرم شبیه به یک دنباله دار است. کارهای دنباله دارها را انجام می دهد و هر لحاظ بسیار بیشتر شبیه دنباله دارهایی است که می شناسیم. این جرم برخی ویژگی های جالبی نیز دارد که کمی با دنباله دارهای منظومه شمسی ما متفاوت است، اما بیشتر مانند یک دنباله دار رفتار می کند. بنابراین شواهد به شدت نشان می دهد که آن یک جرم طبیعی و دنباله دار است.

وی در بیانیه ای و در پاسخ به این ادعاها گفت: مقالات علمی که این جرم را بررسی کرده اند، دریافته اند که این یک دنباله دار است، اولین دنباله داری که از خارج از منظومه شمسی خودمان مشاهده کرده ایم. همچنین، سریع ترین دنباله داری است که تاکنون دیده ایم.

مشاهده این جرم در حین نزدیک شدن جالب خواهد بود، حتی اگر در نزدیک ترین نقطه به خورشید، از دید ما خارج شود، اما ناسا می تواند با اطمینان بسیار زیاد، با توجه به مشاهدات انجام شده، اظهار کند که این جرم تهدیدی برای زمین نیست و به طور پنهانی حامل فناوری فرازمینی برای نابودی بشریت نیست.