فرارو-علیرضا زاکانی، شهردار تهران، اخیرا گفته است: نه تنها تهران با قحطی آب روبه رو نیست که به بهانه آن ساخت و ساز متوقف شود، بلکه با مدیریت درست می توان مصرف را متعادل و مشکلات را حل کرد. این اظهارنظر در شرایطی مطرح می شود که مقام های حوزه مدیریت آب استان تهران مدام در خصوص مشکلات ذخایر آبی پشت سدها به ویژه در تابستان جاری هشدار داده اند.

به گزارش فرارو، مدتی پیش، مهدی چمران در اظهار نظری مشابه گفته بود: وزارت نیرو پیشنهادی داده که به دلیل کمبود آب، ساخت وساز در تهران دو سال متوقف شود.این استدلال شبیه آن است که بگویند چون پوشک بچه نیست، شهروندان نباید صاحب فرزند شوند.حریم شهر را در اختیار عده ای قرار می دهند تا بسازند و همزمان می گویند در تهران ساختمان نسازید؛ مگر ساخت وساز در حریم به آب نیاز ندارد؟!

بیت الله ستاریان ، کارشناس حوزه مسکن و تحلیلگر اقتصادی در این حوزه در گفت و گو با فرارو به بررسی شرایط موجود پرداخته است:

بیت الله ستاریان به فرارو گفت: تقریبا 25 سال پیش بود که این نوع مشکلات در حوزه مسکن و زیرساخت های آن پیش بینی شده بود. اکنون بعد از گذشت سالها، تنها یک بخش کوچک از مشکلات زیرساخت های مسکن، خود را بروز داده است و به مرور، فاجعه وسیعتر و عمیق تر خواهد شد. همیشه صحبت در این باره بود که ما سالانه یک میلیون تا یک میلیون و دویست هزار واحد مسکونی، نیاز داریم. یعنی ما به این تعداد واحد مسکونی نیاز داریم. اما هر یک واحد مسکونی به تعدادی خدمات و زیرساخت اساسی نیاز دارد. اگر فرض کنیم یک میلیون واحد مسکونی تقریبا 100 میلیون متر مربع، بنای مسکونی قابل استفاده دارد، حدودا 100 میلیون متر مربع شامل بیمارستان ها، خدمات آموزشی، خدمات تجاری، خدمات تفریحی، خدمات امنیتی و امثالهم نیاز دارد.

وی افزود: مه این ها می شود حدود 200 میلیون متر مربع. وقتی ما 200 میلیون متر مربع بنا می سازیم، باید برای این میزان مساحت، آب، برق، گاز، جاده، اتوبان و دیگر زیرساخت ها را هم داشته باشیم. ما عموما می گوییم هر یک متر مربع ملک، تقریبا معادل خود، هزینه زیرساخت دارد. یعنی در نهایت 400 میلیون متر مربع هزینه خواهیم داشت. از این 400 میلیون متر مربع، بخش خصوصی که 95 درصد ساخت و ساز را برعهده داشته و همواره 95 درصد تولید را در دست گرفته، فقط 950 هزار متر مربع را ساخته است. مابقی را باید دولت بسازد و تمهیداتی برای آن بیندیشد. این عدد و رقم ها را اگر ضربدر هزینه ساخت و ساز کنید، به چه عدد هنگفتی میرسید و آیا دولت ها اصلا بودجه ای برای این موضوع اندیشیده اند؟

این کارشناس حوزه مسکن در ادامه گفت: در سایه همین طرز فکر است که شهرک هایی ساخته شده که نه مدرسه دارد، نه خدمات بهداشتی دارد، نه خدمات درمانی، مراکز تفریحی و نه هیچ امکانات دیگری. وقتی گفته می شود ما کمبود آب داریم و باید برای این ساختمان ها آب کافی داشته باشیم به این معناست که باید تولید آب هم انجام دهیم و فکر آب هم باشیم. نه تنها این تمهیدات طی سالهای گذشته اندیشیده نشده است بلکه تا 20 سال آینده هم همین خواهد بود. دولت می گوید در تهران خانه بیشتری نسازیم تا به مشکل برنخوریم یا بیاییم و پایتخت را جا به جا کنیم. بسیار خب، اما آقای دولت، اگر خانه نسازیم چه کار کنیم؟ بر اساس براوردها، تهران سالانه، 200 هزار واحد مسکونی نیاز دارد. می توان جلوی مهاجرت به تهران را گرفت؟

وی افزود: می شود به افراد گفت حق ندارید به تهران بیایید؟ فرض کنیم این کار را هم کردیم. این کارها تعارض ایجاد نمی کند؟ ناترازی ها با این راه حل درست می شود؟ اینجاست که بین 2 موضوع غیرممکن قرار می گیریم. نه می توانیم جلوی ساخت و ساز در تهران را بگیریم و نه می توانیم مانع از استفاده از آب توسط ساکنان شهر بشویم. شاید تنها راه حل این شرایط را بتوان برنامه ریزی جدید در حوزه تامین منابع و باز تولید آب، یا بهسازی مصرف آب دانست.