دیگر کسی در دنیای کشتی نیست که از شایستگی و لیاقت رحمان عموزاد خبر نداشته باشد. جوانی که از همان تیم ملی نوجوانان در 2018 زاگرب در دنیا مدال گرفت و از همان زمان بزرگترین مشکل و رقیبش، خودش بود!

رحمان همانطور که روی تشک پر انرژی و بی رحم کشتی می گیرد، در زندگی شخصی نیز بسیار پر انرژی و پر شر و شور است و خیلی مواقع همین حرارت بیش از حد کار دستش داده و می دهد!

رحمان بعد از قهرمانی جوانان جهان به دوبنده تیم بزرگسالان رسید و دیدیم که در اولین میدان جهانی اصرار او به ضربه فنی کردن تمام رقبا چطور کار دستش داد و کشتی را که 9 بر صفر جلو بود، به خاطر یک امتیاز با اشتباه و ضربه فنی -روی فن خود- باخت و حذف شد.

رحمان سال بعد آمد و قهرمان جهان شد اما دیدیم که در المپیک دوباره اشتباهی دیگر مرتکب شد. او که همه رقبا را با اقتدار و اختلاف می برد، بعد از نیمه نهایی شروع به انجام رقص مازندرانی در پایین تشک کرد که بسیار هم دیده شد. ولی همین رقص قهرمانی -آن هم پیشاپیش- باعث انگیزه کیوکای ژاپنی شد و شاید هم بی انگیزگی خود رحمان که فکر کرد کار تمام شده است!

نتیجه این شد که او همه قهرمانان عنواندار جهان را برد اما به جوان تازه وارد ژاپنی باخت. آن هم در همان سه دقیقه اول و اگرچه داوران رای را برگرداندند. المپیک پاریس بزرگترین درس زندگی رحمان شد که بعد از این دیگر پیشاپیش جشن قهرمانی و موفقیت نگیرد.

و دیدیم که در زاگرب، ضمن گرفتن انتقام آن شکست از کیوکای ژاپنی و اصراری که به بردن او در همان سه دقیقه اول داشت، رقص معروف مازندرانی اش را این بار سر وقت و در بهترین جای ممکن انجام داد، یعنی روی تشک!

ویژگی جوانی اشتباه کردن است، اما جوانان موفق از اشتباهات خود درس می گیرند و رحمان عموزاد ثابت کرد که لیاقت این جایگاه را دارد.