فرارو-خورشید، ستاره ای که همیشه با نور و گرمایش زندگی روی زمین را ممکن می کند، این روزها رفتار غیرمنتظره ای از خود نشان می دهد. برخلاف پیش بینی ها، خورشید در چرخه کنونی فعال تر از حد انتظار ظاهر شده است.

به نقل از ساینس الرت،این افزایش فعالیت خورشید با بادهای خورشیدی قوی تر، لکه های بیشتر و فوران های شدید همراه است و می تواند روی ماهواره ها، ارتباطات و شرایط محیطی فضا تاثیر بگذارد. دانشمندان هنوز نمی دانند چرا این روند از سال 2008 آغاز شد و نمی توانند رفتار آینده خورشید را پیش بینی کنند.

جیمی یاسینسکی، فیزیکدان پلاسما در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL)، می گوید: تمام علائم نشان می داد که خورشید در حال آرام گرفتن است. اما اکنون این روند معکوس شده و خورشید کم کم بیدار می شود. خورشید معمولا آرام به نظر می رسد، اما در واقعیت ستاره ای ناپایدار و متغیر است. یکی از این تغییرات، چرخه خورشیدی است که هر 11 سال یک بار رخ می دهد؛ در این چرخه، فعالیت خورشید به اوج خود می رسد و سپس دوباره کاهش پیدا می کند.

وقتی فعالیت خورشید به اوج خود می رسد، تعداد لکه ها، فوران ها و پرتاب های تاجی (Coronal Mass Ejections) آن به شدت افزایش می یابد و قطب های مغناطیسی خورشید نیز تغییر می کند. این روند کاملاً طبیعی است و دانشمندان از قرن ها پیش با استفاده از لکه های خورشیدی آن را رصد می کنند؛ اکنون ما در چرخه 25 خورشیدی قرار داریم.

فرآیندهای داخلی خورشید بسیار پیچیده است و پیش بینی رفتار آن همچنان دشوار است. برای مثال، بین سال های 1645 تا 1715 تقریباً هیچ لکه خورشیدی دیده نشد؛ دوره ای که به حداقل مائوندر Maunder Minimum معروف است. دوره مشابهی نیز بین 1790 تا 1830 رخ داد و به آن حداقل دالتون Dalton Minimum می گویند.

یاسینسکی می گوید: واقعاً نمی دانیم چرا فعالیت خورشید به مدت 40 سال ( از سال 1790 تا 1830) کم شد، رفتارهای طولانی مدت خورشید همچنان رازآلود باقی مانده اند. چرخه های خورشیدی 22 و 23 که به ترتیب از سال های 1986 و 1996 آغاز شدند، فعالیت متوسطی داشتند، اما فشار باد خورشیدی در این مدت کاهش یافت و دانشمندان انتظار داشتند رویدادی شبیه Maunder Minimum یا Dalton Minimum رخ دهد.

چرخه 24 که از سال 2008 شروع شد، یکی از ضعیف ترین چرخه ها بود، اما فعالیت چرخه 25 برخلاف انتظار، نزدیک به سطح متوسط چرخه های خورشیدی بود. تحلیل داده های بلندمدت خورشیدی توسط یاسینسکی و مارکو ولی نشان می دهد که از آغاز چرخه 24، باد خورشیدی به تدریج قوی تر شده و همچنان در حال افزایش است. این افزایش در سرعت، چگالی، دما، فشار، جرم، انرژی و شدت میدان مغناطیسی مشاهده می شود.

خورشید یک موتور بسیار پیچیده است و نمی توان رفتار آن را به سادگی پیش بینی کرد. یاسینسکی و ولی معتقدند که خورشید ممکن است طوفان ها و فوران های شدیدتری مانند بادهای خورشیدی قوی و پرتاب های تاجی ایجاد کند. این نتایج با چرخه 22 ساله هال (Hale Cycle) نیز همخوانی دارد. هر دو چرخه خورشیدی متوالی یک چرخه کامل را تشکیل می دهند و قطب های مغناطیسی پس از آن دوباره به وضعیت اولیه بازمی گردند. شواهد نشان می دهد که هر چرخه خورشیدی تنها نیمه ای از یک چرخه کامل است.

فشار باد خورشیدی هنوز کمتر از اوایل قرن بیستم است و تنها با ادامه رصدها می توان مشخص کرد که آیا این روند افزایش می یابد یا ثابت می ماند. همچنین، شمار لکه های خورشیدی به تنهایی نمی تواند تصویر کاملی از فعالیت خورشید را نشان دهد و برای درک بهتر رفتارهای این ستاره خیره کننده، به بررسی های بیشتری نیاز است.