فرارو- مانگاها نوعی از تولیدات نوشتاری و دیداری کشور ژاپن هستند. مانگا که در واقع می توان به آن داستان مصور نیز گفت، نقش بسیار مهمی در فرهنگ معاصر ژاپن و جهان ایفا می کند.

به گزارش فرارو، با وجود اینکه مانگاها از مدت ها پیش به بازار عرضه می شوند، اما با ظهور نسل زد با استقبال بی نظیری رو به رو شدند. این نوع از داستان مصور که در واقع می توان آن را رقیبی برای کمیک استریپ های آمریکاتیی دانست، به تازگی در ایران نیز طرفداران بسیار زیادی پیدا کرده است.

مانگا نوعی کمیک یا داستان مصور ژاپنی است که با سبک ویژه ای از تصویرگری و روایت تولید می شود. این داستان ها در ژانرهای متنوعی مانند اکشن، عاشقانه، فانتزی، علمی تخیلی و تاریخی ارائه می شوند و مخاطبان آن ها از کودکان تا بزرگسالان را شامل می شود. مانگا اغلب سیاه وسفید است و خواندن آن برخلاف کمیک های غربی از راست به چپ انجام می شود. بسیاری از مانگاها به صورت سریالی منتشر می شوند و داستان شان در چند جلد یا شماره های ماهانه و هفتگی ادامه پیدا می کند.

ویژگی اصلی مانگا سبک خاص تصویرگری آن است؛ شخصیت ها معمولاً چشم های بزرگ دارند و احساساتشان به شکل قابل توجهی نشان داده می شود. روایت های مانگا معمولاً طولانی و پیوسته هستند و شخصیت پردازی در آن ها عمیق است. مانگا علاوه بر سرگرمی، بازتاب دهنده فرهنگ و دغدغه های اجتماعی ژاپن است و بسیاری از آثار موفق آن بعدها به انیمه تبدیل می شوند.

مانگاهای ژاپنی به زبان های مختلفی ترجمه می شوند و در سراسر جهان از فروش بسیار بالایی برخوردار هستند. همچنین، به هنرمندی که مانگا تولید می کند مانگاکا و به کتابی که یک مجموعه کامل مانگا باشد تانکوبون می گویند.

مانگاها در واقع تقلیدی از کمیک استریپ های آمریکایی هستند. بعد از جنگ جهانی دوم و با ورود کمیک استریپ های آمریکایی به ژاپن، ژاپنی های با الهام از این آثار مصور، دست به تولید داستان های مصوری زدند که در ادامه به مانگا معروف شد.

تاثیرگذارترین فرد در به وجودآمدن مانگا در ژاپن، اوسامو تزوکا بود. تزوکو بود که بعد از جنگ جهانی دوم، چندین چند اثر مصور تولید کرد و رفته رفته مانگا را تبدیل به نوعی از تولیدات هنری مستقل کرد. مانگاهای ژاپنی رفته رفته گوی سبقت را از کمیک استریپ های آمریکایی دزدیدند و در حال حاضر از پروش ترین و محبوب ترین تولیدات مصور جهان به شمار می ‎روند. بعدها با الهام از مانگاهای ژاپنی، نوع مشابهی در کره و چین نیز با نام مانهوا به وجود آمد؛ همچنین نسخه های الکترونیکی مانگا را نیز با نام وبتون می شناسند و با گسترش فناوری های الکترونیکی این نسخه ها نیز در جهان طرفداران خاص خود را پیدا کردند.

شونن

به نوعی از مانگا گفته می شود که مخصوص پسران است و معمولا ژانر اکشن و ماجراجویی دارد. این سبک برای گروه سنی 8 تا 18 سال طراحی شده و تا امروز محبوب ترین بخش مانگا محسوب می شود.

شوجو

بخش دیگری از مانگا است که مخصوص دختران است و معمولا ژانری رمانتیک دارد. این مانگاها برای گروه سنی 10 تا 18 سال طراحی شده اند و معمولا کمتر شامل حادثه یا مبارزه می شوند.

سِینِن

سبکی از مانگا است که مخصوص مردان 18 تا 40 ساله است. در این سبک گاهی صحنه های خشونت آمیز دیده می شود، اما صحنه های رمانتیک نیز نقش مهمی دارند.

جوسِی

مخصوص زنان 18 تا 30 سال است و داستان های آن بیشتر بزرگسالانه و پراحساس هستند؛ این سبک کمتر سرمایه گذاری گسترده داشته است.

جیدایگکی

به مانگاهای تاریخی گفته می شود که غالباً شامل صحنه های جنگ و جدال هستند.

مکا

مربوط به مانگاهایی است که محوریت آن ها روبات های بزرگ و مبارزه های هیجان انگیز است. این آثار معمولاً شامل صحنه های انفجار و شخصیت هایی هستند که در نقش نجات دهنده دنیا ظاهر می شوند.

بیشوجو

به مانگاهایی گفته می شود که شامل دختران و حیوانات بانمک هستند.

بیشونن

سبک مانگایی است که از شخصیت های پسر بسیار خوش تیپ استفاده می کند و مخاطب اصلی آن دختران جوان هستند.

کودومو

به مانگاهایی گفته می شود که مخصوص کودکان بین 6 تا 10 سال هستند.