فرارو-تامین هزینه های مسکن در شهرهای بزرگ جزو مهمترین دغدغه هایی است که این روزها سهمی بزرگ از سبد معیشت خانوارها را به خود اختصاص می دهد. بر اساس آمارها به طور میانگین 44 درصد از هزینه خانوار شهری فقط صرف مسکن می شود.

به گزارش فرارو، آمارهای موجود نشان می دهد،تهرانی ها 57 درصد از حقوق خود را طی سال 1403 صرف هزینه مسکن کرده اند. این رقم در برخی استان های دیگر از جمله البرز و فارس نیز بالای 44 درصد است.

مرتضی افقه به فرارو گفت: قابل انتظار بود که با شرایط موجود با این اعداد و ارقام در حوزه مسکن مواجه شویم. بیش از 3 دهه است که برنامه های آمایشی رها شده اند. دو گروه در این وضعیت مسکن تهران، زمینه مهاجرت به تهران را پیدا کردند. یک گروه ثروتمندان هستند که کل امکانات، تفریحات و دسترسی هایشان تهران است و بنابراین، اغلب ثروتمندان و ابرثروتمندان کشور به تهران کوچ و مهاجرت کرده اند. گروه دوم اما، فقرا یا گروههای بسیار کم درآمد هستند که چون کل سرمایه ها در تهران جمع شده و در نتیجه بهترین بسترهای اشتغال در تهران فراهم است، از شهرستان ها و استانهای محروم در سودای شغل یابی به تهران آمده اند. گروه اول که شامل ثروتمندان است مناطق مرفه نشین تهران را اشغال کرده اند و گروه دوم یعنی ضعفا و فقرا، به شهرک های اطراف و مناطق حاشیه ای تهران رفته اند.

وی افزود: به همین دلیل حدود 20 درصد از جمعیت ایران، در تهران و شهرک های اطراف آن متمرکز است. بین این دو طبقه ای که اشاره کردم، طبقه متوسط قرار دارد که زیر بار هزینه ها و به طور ویژه هزینه های مسکن له شده است. فشار جمعیت و محدود بودن فضا، باعث شده که قیمت مسکن به شکل بی محابایی افزایش پیدا کند. طبیعیست که وقتی حدود 50 درصد درامدهای مردم صرف مسکن شود، قاعدتا از بقیه هزینه های ضروری کاسته خواهد شد و تبعات دارد و این تبعات، خود را در کاهش سطح آموزش، بهداشت، تفریح و حتی افسردگی نشان می دهد. این نوع نیازها باید به شکل متعادل تامین شود و اگر این اتفاق رخ دهد که تامین این موارد بیات شود، پیامدهای سنگینی خواهد داشت. شواهد به وضوح نشان می دهد مردم هم در حوزه بهداشت، هم تفریح و آموزش دچار مشکل شده اند.

این اقتصاددان در ادامه گفت: در بسیاری از موارد از تعادل خارج شده ایم و فقط اقتصاد نیست. اقتصاد که از تعادل خارج شود، جنبه های روانی، اجتماعی،فرهنگی و بسیاری دیگر از جنبه ها از تعادل خارج می شود و همین امر باعث شده یک سردرگمی عجیب، بین مسئولان رخ دهد. آقای پزشکیان در مواجهه با مشکلات موجود در شهر تهران یک نسخه میپیچد و فورا می گوید باید از تهران خارج شویم و پایتخت را به مکان دیگری منتقل کنیم. نتیجه این نوع اظهارنظر هم این می شود که پرونده فورا مختومه شود، چرا که وقتی چنین پیشنهادهای بی تفکر و فی الفوری صادر می شود، نتیجه ای ندارد، قابل اجرا نیست، هزینه بر است و در نهایت نیز از دستور کار خارج می شود و به فراموشی سپرده می شود.

وی افزود: همه چیز از تعادل خارج شده و هر از گاهی، وقتی یک خبر یا یک آمار مثل همین هزینه مسکن منتشر می شود توجهات را به سمت خود جلب می کند اما حقیقت این است که یک مسئله و دو مسئله نیست که چنین شرایطی دارد. بلکه موضوعات بی شماری درگیر این وضعیت است. همه این موارد نیز به شکل طبیعی به هم مرتبط هستند و مثل دومینو، یکدیگر را زمین می زنند. اگر همه جانبه بررسی نشود نیز دومینوی مذکور تا تخریب کامل پیش می رود.

این عضو هیئت علمی دانشگاه چمران اهواز در خصوص راه حل های برون رفت از شرایط فعلی گفت: حقیقت این است که با این ساختارها و با این وضعیت، که با وجود این همه بحران، آقایان تصمیم گیر، تحمل برگزاری یک کنسرت را ندارند، مشخص است که طرز فکرها تا چه حد سطحی است و اولویت های ایدئولوژیک بر منطق و ضرورت های معیشتی، رفاهی و اجتماعی برتری دارد. تا زمانی که این طرز فکر عوض نشود و انسان ها به علت انسان بودنشان مهم ارزیابی نشوند، این وضعیت، دومینووار ادامه پیدا می کند.