خدیجه باقرآبادی، با اشاره به اینکه اضطراب جدایی در برخی از سنین در کودکان طبیعی است و در آغاز فصل مدرسه در برخی کودکانی که قرار است برای اولین بار وارد مدرسه یا پیش دبستانی شوند مشاهده می شود، گفت: اضطراب جدایی یک روند طبیعی و بخشی از فرآیند رشد مغزی کودک است که از حدود شش ماهگی در کودکان آغاز می شود و در محدوده سه سالگی تقریبا فروکش می کند. این اضطراب زمانی رخ می دهد که کودک از منبع تغذیه روانی خود که معمولا مادر، پدر و نزدیکان هستند دور شده و به غریبه ها نزدیک می شود و عمدتا به صورت گریه و بی قراری خود را نشان می دهد.

به گزارش ایسنا، وی ادامه داد: این اضطراب جدایی در زمانی که قرار است کودک وارد پیش دبستانی و دبستان شود دوباره عود کرده و خود را نشان می دهد. البته کودکانی که سابقه رفتن به پیش دبستانی را دارند در ورود به کلاس اول کمتر این اضطراب جدایی را نشان می دهند.

این روانشناس با بیان اینکه اضطراب جدایی در سن مدرسه خود را با گریه، بی قراری، چسبیدن به والدین و… نشان می دهد، یادآور شد: گاهی ممکن است بچه ها از علائم جسمی مانند دل درد، تهوع، سردرد و سرگیجه نیز گلایه کنند که در برخی مواقع بهانه و گاهی نیز واقعی و ناشی از اضطراب جدایی از فضای امن خانه و قرار گرفتن در فضای اجتماعی جدید است.

باقرآبادی اضافه کرد: این اضطراب جدایی به خودی خود طبیعی و معمولا مرتفع می شود، مگر اینکه تبدیل به اختلال اضطراب جدایی شود که در این صورت نیازمند مداخله و درمان خواهد بود.

وی بهترین راهکار برای کاهش اضطراب جدایی در کودکان را جدا شدن تدریجی کودک از والدین دانست و افزود: والدین باید کم کم از فرزند خود فاصله بگیرند، چند روزی همراه او به مدرسه بروند و حتی در صورت نیاز چند روز در حیاط مدرسه و یا پشت در کلاس بمانند تا کودک به تدریج از اضطراب فاصله بگیرد.

وی ادامه داد: در روزهای بعدی والدین باید به فرزند خود قول بدهند سر ساعت برای بردن کودک به مدرسه بیایند و در صورت امکان در روزهای اول مدرسه خود والدین به جای سرویس، دنبال فرزندانشان بروند.

به گفته این روانشناس، بدترین رفتار والدین با کودکانی که با اضطراب جدایی در سن مدرسه مواجه هستند این است که با تندی و خشونت کودک را از خود برانند و در پاسخ به نگرانی کودک پاسخ های نامناسب بدهند.

باقرآبادی آرامش دادن به کودک و جدا شدن تدریجی را بهترین راهکار عنوان کرد و ادامه داد: کار بسیار بد دیگری که ممکن است برخی از والدین انجام دهند این است که به کودک خود بگویند در حیاط مدرسه می مانند، اما به قول خود عمل نکنند و مدرسه را ترک کنند. چنین کاری بدترین نتیجه را دارد و باعث می شود اعتماد کودک از مهمترین فردی که در زندگی به او اطمینان دارد سلب شود. از همین رو والدین باید از دادن وعده ای که نمی توانند به آن عمل کنند، خودداری کنند.

وی تاکید کرد: همکاری معلم مدرسه با دانش آموزانی که دچار اضطراب جدایی هستند نیز بسیار حائز اهمیت است.

این روانشناس با تاکید بر اینکه باید اجازه دهیم کودکان درباره دلیل نگرانی و ترس از جدایی با ما صحبت کنند، گفت: سرکوب حرف های کودکان و دادن پاسخ های تند اشتباه است. باید احساس کودک و منشاء اضطراب او را استخراج کنیم و به جای داده های اشتباهی که در ذهن دارد، داده های درست را جایگزین کنیم.

باقرآبادی با بیان اینکه بسیاری از کودکان می ترسند اگر از والدین خود جدا شوند دیگر آن ها را نبینند و یا آن ها را برای همیشه از دست بدهند، یادآور شد: باید در این زمینه به کودکان امنیت خاطر بدهیم.

این روانشناس به والدین توصیه کرد، تا حد امکان همیشه و خصوصا در این ایام نزدیک بازگشایی مدارس از مشاجره مقابل فرزندان خودداری کنند.

توصیه دیگر این روانشناس برای اینکه کودکان راحت تر وارد مدرسه شوند این بود که والدین به آن ها مسئولیت بدهند تا کودک احساس کند بزرگ شده و راحت تر جدایی از والدین را بپذیرد.