مهرداد خدیر طی یادداشتی در عصرایران نوشت: تیتر یکِ کیهان دیروز از پروژه ایده آل رادیکال ها خبر می دهد: تبدیل رییس جمهور پزشکیان به مرحوم رییسی در حالی که شرایط کشور به گونه ای نیست که رییس جمهور هر هفته از این استان به آن استان برود و وعده بدهد و گله و شکایت بشنود و به این و آن مقام محلی دستور دهد چون بی مایه فطیر است و کف گیر به تهِ دیگ خورده!

ظاهر پروژه البته موجه است: ارتباط رییس جمهور با جمهور و معرفی آن به عنوان راه حل بسیاری از مشکلات.

بله، رییس جمهور باید با جمهور مردم ارتباط و حتی مستقیم و چهره به چهره داشته باشد ولی چرا از این پیشنهاد یا راه حل به عنوان پروژه یاد می کنیم؟

1. اگر واقعا به جمهور اعتقاد دارند نیمی از این جمهور در انتخابات 1403 شرکت نکردند و از نیم دیگر هم بیش از نصف شان به مسعود پزشکیانی رأی دادند که با وعده های پوپولیستی بر سر کار نیامد بلکه آمده بود تا ایران را از انزوا خارج کند و به صراحت گفت نمی توان در قفس زندگی کرد و باید با دنیا رابطه داشت.

به بیان دیگر انتخابات تیر 1403 به یک همه پرسی می مانست که 77 درصد مردم به شیوه های دوره سه ساله خالص سازی نه گفتند. عمل به خواست جمهور بهبود روابط خارجی و گشایش سیاسی و امیدآفرینی واقعی است نه سفر به این طرف و آن طرف و جمع کردن خلایق زیر آفتاب یا مصاحبه در تلویزیون و سخنان ملال آور تکراری. آن وقت چه بگوید که جماعت توصیه کننده را خوش آید؟

به نظر می رسد اینها می خواهند پزشکیان را دنبال نخود سیاه بفرستند. کیست که مشکلات مردم را نداند؟ وضع نامساعد و فقر اقتصادی نیاز به سفر و صرف هزینه ندارد. اظهر من الشمس است. راه حل اتفاقا در تهران و با اتخاذ تصممیات مهم و شجاعانه سیاسی است. در رفع تنش با دنیا و در جلب سرمایه گذار خارجی. ایران به 300 میلیارد دلار سرمایه خارجی، گشایش فضای سیاسی و ورود نخبگان و نسل تازه و مدرن به چرخه مدیریت با حذف گزینش های غیر ضروری نیاز دارد و با رفتن به این طرف و آن طرف مشکل حل نمی شود و هیچ جذابیت و خاصیتی ندارد. کافی است یادآوری کنیم که عراق موفق به جلب 100 میلیارد دلار سرمایه خارجی شده است. بله، عراق. رییس جمهور یا نخست وزیر عراق مگر هی به سفر استانی می روند؟ مملکت پول و تخصص می خواهد نه شعار.

2. مخالفان دولت و جماعت پایداری دوست دارند رییس جمهور را در هیأت رییس دولت و نخست وزیر یا رییس اداره تدارکات نهادهای دیگر ببینند و اینجا و آنجا از او مطالبه کنند. منت ها چندی است او در جایگاه رییس شورای عالی امنیت ملی ریاست جمهوری می کند و این باب میل آنان نیست.

در ویدیویی که از فرزند مرحوم فاصل لنکرانی منتشر شده از قول مرحوم خزعلی نقل شده از پدر ایشان که از مراجع هم بود خواسته بودند آقای خاتمی رییس جمهور محبوب وقت را نپذیرد و البته آیت الله فقید به این خواست عمل نمی کند. آقای خزعلی گفته بود از منابع غیبی به او خبر رسیده این بساط سه ماهه جمع می شود! منظور این است که تفکر تمامیت خواه اساسا به جمهور و انتخابات باور ندارد و تازه خاتمی هم لباس شان بود! اگر به جمهور باور داشتند این گونه آرزو نمی کردند.

البته می دانند باید جمهور توده وار درگیر و مطالبه گر حداقل معیشت را سر و سامان دهند تا سر به شورش نگذارند و اسباب دردسر نشود. ولی کسی که به جمهور باور داشته باشد اجازه می دهد همان جمهور در انتخابات آزاد نظر خود را ابراز کنند و وقتی در انتخابات از قبل گزینش شده هم نظر می دهد دست نمایندگان شان را نمی بندد. مگر همین تازگی ها نبود که گفتند رییس جمهور حق ندارد لایحه خلاف واقع را پس بگیرد؟ تنها چنین شأنی برای رییس جمهور قایل اند: تکرار کننده ادبیات رسمی و تأمین کننده تدارکات نهادها که در امور سیاسی و بین المللی هم نظر ندهد و مسؤول آب و برق و نخود و لوبیا باشد.

3. ارتباط با جمهور می تواند اسم رمز حذف نخبگان و رسانه ها هم باشد چون دوست ندارند میان رییس جمهور و نخبگان و رسانه ها به عنوان حلقه واسط ارتباط برقرار باشد. هر چه رییس جمهور بیشتر سرگرم سفرهای استانی باشد نزد آنان مطلوب تر است.

4. روش پزشکیان اما اعطای اختیارات بیشتر به استانداران است. وقتی استاندار به عنوان نماینده عالی دولت در استان حضور دارد او می تواند مستقیما با مردم ارتباط داشته باشد و به دولت منتقل یا خود تصمیم گیری کند. بله. اگر جایی کار گره خورد شخص رییس جمهور باید سفر کند و یک جانشین نباشد. این همه آدم در استان ها پست مدیریت دارند تا چشم شان به رییس جمهوری باشد و بیاید تصمیم بگیرد؟!

5. یکی از دلایل اصرار بر سقرهای استانی همین است که اختیارات استانداران زیاد نباشد. در برخی استان ها امام جمعه ها دوست دارند مقام اول منطقه شناخته شوند. آنان تصور می کنند همان رابطه و نسبت رهبری با رییس جمهوری در سطح کشور و کلان می تواند میان امام جمعه و استاندار هم در منطقه برقرار باشد. در صورتی که وظایف امام جمعه ها مشخص است.

6. مرحوم رییسی در هر سفر استانی از احیای هزار کارخانه جدید خبر می داد به گونه ای که از 1402 تا 1403 از دو هزار کارخانه به 8 هزار واحد رسید. خوب است وزارت صمت آمار این 8 هزار کارخانه را اعلام کند تا اگر واقعا چنین بوده به سفرهای استانی توصیه شود و اگر نه بر این طبل نکوبند.

7. بعد از جنگ 12 روزه و با جدی شدن خطر نفوذ و ترور بدیهی است که سفرهای رییس جمهوری از قبل برنامه ریزی شده و شامل دیدار با افراد دست چین شده خواهد بود و ادعای ارتباط با جمهور به مفهوم توده ای آن در وضعیت امنیتی گزاف است.

8. دیدار چهره به چهره با مردم در دورترین نقطه هم البته گاهی لازم است. منت ها نه برای رییس جمهور. مثلا برای یک زندانی که نمی داند به که شکایت کند حضور ناگهانی شخص رییس قوه قضاییه در محل زندان و شکایت احتمالی بسیار مغتنم است چون دست زندانی به جایی نمی رسد و شنیدن کی بود مانند دیدن. ولی این که رییس جمهور بخواهد به جاهای مختلف سفر کند و از مردم عریضه بگیرد در حالی که مانند دوره احمدی نژاد پولی هم ندارد تا بپاشد ثمری ندارد و تنها می تواند به قصد دور کردن پزشکیان از مرکز و تصمیمات بزرگ سیاسی باشد.

20 سال پیش احمدی نژاد با همین شعار مسیر توسعه را منحرف کرد و کشور را به این روز انداختند و باز دست بردار نیستند! نگاه کنید 20 سال پیش که احمدی نژاد دولت را تحویل گرفت قیمت دلار و سکه و خودرو چقدر بود و با حقوق متوسط چگونه قابل حصول بودند و اکنون چگونه؟ از آن سفرهای استانی چه آبی گرم شد جز تحریک خارجی ها و صرف پول برای مصارف غیر ضرور؟

این روزها و در روزهای پر التهاب پزشکیان تمام وقت خود را باید صرف تلاش برای توقف روند فعال سازی مکانیسم ماشه کند تا کشور از وضعیت فعلی بیرون بیاید. طبعا با بهبود روابط خارجی و تثبیت قیمت ارز و جذب سرمایه گذار سود آن به جیب همه می رود و گرنه اگر ماشه فعال شود و بیش از این دچار تحریم و انزوا شویم هفت روز هفته هم این طرف و آن طرف برود تنها باید قصه بی آبی و نداری را بشنود و این شنیدن چه فایده ای دارد؟!

حتما باید به سفر برود تا بفهمد چه خبر است؟ مثلا شنیدن صدای اعتراض کنکوری ها از تبعیضی که در سهمیه بندی به رغم گذشت 37 سال از پایان جنگ اعمال می شود نیاز به سفر استانی دارد یا افزایش اختیارات وزیر علوم که اختیار انتصاب مستقیم یک رییس دانشگاه را هم ندارد و با چند جا باید هماهنگ کند چه رسد به رفع تبعیض آشکار سهمیه به نام عدالت؟!

خواست مردم ایران مشخص است: خروج از این وضعیت و زندگی یی که شایسته آن هستند. اگر با سفر استانی خارج می شویم بخیل نیستیم و چرا یک روز در هفته؟ تمام هفته را دور ایران بگردد!