عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:

برای درک دقیق از وضعیت هر نیروی سیاسی کافی است که معانی پوشیده در مواضع آنان را تحلیل و درک کنیم. هفته گذشته چهار تن از روحانیون کشور از چهار تریبون مهم نکاتی را گفتند که فهم معانی ضمنی آن ها مهم است. یکی از آنان سخنران مراسم یک جایزه ادبی بود و از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دستگاه قضایی بابت کوتاهی در برخورد با تلاش گسترده ای که در فضای مجازی برای تطهیر پهلوی ها و همچنین ترویج بی حجابی در فضای مجازی می شود، انتقاد کرد و با تاکید بر وجود یک توطئه در همین رابطه، خواهان ورود جدی تر قوه قضاییه و همچنین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دادگاه مطبوعات شد.

امام جمعه مشهد هم گفت: استحکام این کشور بی نظیر است و هیچ کشور و نظامی در دنیا چنین استحکامی ندارد، چراکه تنها این نظام و کشور است که به خدا وابسته است و خداوند چنین نظامی را اداره می کند. امام جمعه شیراز هم گفت: برخی در کوچه و خیابان خیلی مدعی و طلبکار هستند و خود را مطالبه گر می دانند؛ به نظر بنده این اسم را بیخودی به خود می بندند؛ کسی که یاد خدا در دلش نیست، نمی شود مطالبه گر باشد و در قاموس انقلاب اسلامی جای مطالبه گر نیست. امام جمعه کرج: سینمای خانگی با تمام قوا، همه ارزش ها و باورهای اخلاقی و اجتماعی و دینی را به باد حراج می گذارد؛ با تکرار ناهنجاری های اجتماعی و اخلاقی و بزه و نمایش صحنه های خلاف شرع موجب سیاه نمایی از جامعه، اسلام و انقلاب می شوند. اینها مشت نمونه خروار از سخنان روحانیون و سخنگویان نزدیک به ساختار است که هر روز و هر هفته از منابر و تریبون های رسمی گفته می شوند و معلوم نیست واجد کدام پیام مثبت برای مردم و جوانان است.

شاید بهتر باشد که ابتدا آقایان تعیین کنند که حساب شان با خودشان چند چند است، سپس بگویند آینده را چگونه می بینند و با این رویکرد و نگاه آقایان چه خواهد شد؟ خب! به قول شما فضای مجازی که در حال تطهیر پهلوی ها و ترویج بی حجابی است امیدی هم به پاسخ دادن معقول ندارید لذا از قوه قضاییه و وزارت ارشاد می خواهید برخورد کنند. آنان اگر می توانستند یا مجاز بودند تا حالا برخورد کرده بودند.

خودتان هم که کلمه ای در رد آن ها نمی توانید بنویسید. پس این سخنان چه معنایی دارد؟ تطهیر پهلوی ها فرع بر این است که چرا این حرف ها شنیده می شود؟ حتی پاسخ های دقیق و متین هم کمتر شنیده می شود. علت این وضعیت، ناخرسندی شدید مردم از وضع موجود است و اتفاقا همین سخنان این ناخرسندی را تشدید می کند. تقریبا در هیچ بخشی از سخنان این آقایان روحانی نکته ای ایجابی و جذب کننده دیده نمی شود.

همه سخنان از موضع تهدید و بگیر و ببند است. گفتن این سخنان بیشتر متناسب با وظیفه داروغه است و نه روحانی. هنگامی که مطالبه گری مردم به عنوان یک امر بدیهی رد می شود دیگر چه کسی می ماند که اصلا مخاطب شما قرار گیرد. جالبی قضیه اینجاست که همواره از سوی بالاترین مقامات هم بر حق و ضرورت مطالبه گری مردم و دانشجویان تاکید شده است، ولی حالا به نام اسلام و انقلاب و به راحتی آن را نفی و مطالبه گران را متهم می کنید که به یاد خدا نیستند! و عده دیگری را متهم به سیاه نمایی و دور کردن مردم از حکومت می کنید.

خوشمزه ترین بخش آنجاست که یکی از آقایان مدعی می شود که خداوند خودش چنین نظامی را اداره می کند. اگر کسی از این ادعای عجیب به خدا پناه ببرد بیراه نرفته است. تا حالا می گفتید ما از طرف خدا هستیم حالا که وضع نامطلوب است کل مسوولیت را بر دوش خدا می اندازید. این یکی دیگه نوبر نوبر است. بعد هم معلوم نیست اگر وضع خوب و توپ توپ است و خداوند هم خودش اداره می کند پس این همه گلایه و عصبانیت شما از دیگران چیست؟ چون خداوند که نمی شود از مدیریت بی نقص خودش ناراضی باشد. مساله این است که همه اینها نشانه استیصال و بن بست فکری است.

نه راهی به پیش دارید و جراتی برای برگشتن از این مسیر اشتباه. نه حاضر به پذیرش مسوولیت هستید و نه حتی توان رفتن به جلو و اصلاح سیاست های غلط.