طراحی های جسورانه ی کتابخانه های امروزی، تمام تصورات پیشین درباره ی این فضاها را در هم شکسته و آن ها را به مراکز اجتماعی پرجنب وجوشی تبدیل کرده اند که دانش را زنده و پویا جلوه می دهند.

از ساختمان هایی که درست به شکل کتاب های باز به نظر می رسند تا سازه هایی از بامبو که با فضای پیرامون خود هماهنگ هستند، این پنج کتابخانه نشان می دهند معماری هم می تواند به اندازه ی داستان ها الهام بخش باشد.

به گزارش فرادید، هر یک از این پروژه ها دیدگاه متفاوتی درباره ی ارتباط ما با اطلاعات، با یکدیگر و با فضاهایی که در آن ها زندگی می کنیم، ارائه می دهند. آن ها تنها ساختمان نیستند؛ آن ها بیانیه ای جسورانه درباره ی قدرت پایدار کنجکاوی انسان و معمارانی هستند که جرأت بازآفرینی مفهوم یادگیری را دارند.

برخی استعاره های معماری مصنوعی به نظر می رسند، اما این یکی بسیار متفاوت است. لحظه ای که این کتابخانه را می بینید، می فهمید یک کتاب واقعی باز است، یخ زده در بتن و فولاد، انگار یک خواننده ی غول پیکر آن را وسط جمله رها کرده است. فرم های خمیده آن همچون صفحات در باد موج می زنند و متن های نورانی روی سقف به شکل کلماتی هستند که به آسمان شب ریخته اند. دیدن ادبیات که به چشم انداز تبدیل می شود، چیزی کم از جادو ندارد!

نبوغ واقعی در فضای داخلی آنست. سیستم پیش آمده دراماتیک فقط چشم نواز نیست، بلکه فضاهای وسیع و بدون مانعی ایجاد می کند که ذهن شما می تواند بدون برخورد با ستون ها یا احساس محدودیت، آزادانه پرسه بزند. نور طبیعی به گونه ای وارد فضا می شود که شما را وسوسه می کند گوشه ی مناسبی پیدا کنید و ساعت ها غرق مطالعه شوید. معماران درک کردند کتابخانه ها تنها برای نگهداری کتاب نیستند؛ بلکه مکانی برای ایجاد شرایط مناسب برای رشد ایده ها هستند.

طراحی آن بی درنگ قابل تشخیص است و سبب می شود خواندن حس قهرمانانه و بااهمیتی پیدا کند.
فضاهای داخلی بلند تجربه ی خواندن را تقویت می کنند.

هزینه ی ساخت و نگهداری خمیدگی ها بالاست.
گاهی ظاهر و شکل ممکن است در عملکرد روزمره با هم درگیر شوند.

منطقه ی لیورپول سیدنی نیاز به کتابخانه ای داشت که بتواند تنوع و رشد جمعیت را مدیریت کند. fjcstudio چیزی خلق کرد که بیشتر شبیه یک آغوش گرم است تا یک ساختمان عمومی. شکل بیضوی یلاماندی شبیه رودخانه ی جورجز جریان دارد، یک منحنی ملایم که میان بلوک های پیش بینی شده ی شهر، زیبا جلوه می کند. نمی توانید جلوی جذب شدن به آن را بگیرید، ساختمان شما را با فرم ارگانیک و دوستانه ی خود به داخل می کشاند.

هر دیوار شیشه ای است، بنابراین می توان در هر ساعت روز داخل کتابخانه را دید. مردم در حال مطالعه، کودکان در حال کاوش، گروه ها در حال همکاری، همه در این نمایش نقش دارند، مانند رئالیتی شو . تیم طراحی هوشمندانه از فضا استفاده کرده و یک طبقه کامل را زیر زمین، زیر میدان قرار داده و با نورگیرها و حیاط سبز روشن نورپردازی کرده است. شب ها، کل ساختمان مانند فانوس می درخشد و یادآور این می شود که دانش و جامعه هرگز نمی خوابند.

شفافیت کامل ارتباط واقعی بین کتابخانه و جامعه ایجاد می کند.
گسترش زیرزمینی حداکثر فضا را بدون غلبه بر نمای خیابان فراهم می کند.

تمام آن شیشه ها هزینه ی تمیزکاری بالا و احتمال اذیت شدن چشم ها از نور بازتابی را دارند.
فقدان حریم خصوصی ممکن است برای همه سبک های مطالعه مناسب نباشد.

بیشتر کتابخانه ها در یک مکان ثابت باقی می مانند، اما شرکت معماری Diller Scofidio + Renfro ایده ای بسیار متفاوت داشتند. La Libreria می تواند مانند یک سیرک سیار جمع شود و هرجا که بیشترین نیاز به کتاب باشد ظاهر شود. این عمارت کلاه فرنگی 24 متری کمابیش در قیاس با ساختمان های سنتی سبک است زیرا از خود کتاب ها به عنوان تعادل استفاده می کند، چرخشی شاعرانه که موجب می شود ادبیات به شکل واقعی ساختمانی را که آن را در خود جای داده، نگه دارد.

مهندسی اینجا شگفت انگیز است. به جای حفر فونداسیون، از اصول معماری کششی مهندس فرانسوی، روبرو او ریکوله استفاده شد. قفسه های چوبی که طول کامل را پوشش می دهند، تنها برای نگهداری نیستند، آن ها عناصر ساختاری هستند که کل سازه را پایدار نگه می دارند. این راهکار ساده و در عین حال شفافیت کامل ایجاد می کند که کتاب ها و مردم از هر زاویه ای قابل مشاهده هستند. برای جوامعی که توانایی داشتن کتابخانه های دائمی را ندارند، این کار می تواند تحول آفرین باشد.

قابلیت جابه جایی واقعی، به جوامع محروم خدمات کتابخانه ای می رساند.
استفاده از کتاب ها به عنوان عناصر سازه ای، تلفیق زیبای هدف و طراحی است.

محافظت در برابر شرایط آب و هوایی محدود است و مکان و زمان فعالیت آن را محدود می کند.
هزینه های نصب و حمل ونقل ممکن است جابه جایی مداوم را محدود کند.

پانزده سال بازسازی شاید شبیه یک پاک سازی معماری به نظر می رسد، اما کتابخانه ی ملی فرانسه پس از بازسازی، نمایی خیره کننده پیدا کرد. سالن مطالعه ی مشهور بهشت بیضوی با ظاهر مدرن بازسازی شد، به گونه ای که جزییات تاریخی سبک Beaux-Arts یبش از پیش جلوه می کنند. نبوغ واقعی در تغییر کامل جهت ساختمان بود، طوری که درب پشتی سابق به ورودی جدید بزرگی تبدیل شد که با پلکان مارپیچ آلومینیومی شبیه ایستگاه فضایی همراه است.

این سالن بیضوی اکنون 200٬000 کتاب را در دیوارهایی با قفسه های دقیق و چراغ های آینه ای که نور را بازتاب می دهند، جای داده است. تعادل بین قدیم و جدید بی نقص به نظر می رسد، گویی ساختمان همیشه قرار بوده این گونه باشد. این بازسازی نشان می دهد نهادهای تاریخی لازم نیست بین حفظ گذشته و پاسخگویی به نیازهای مدرن یکی را انتخاب کنند، گاهی هر دو ممکن می شود، اگر صبور و دقیق باشید.

ترکیب استادانه ی شخصیت تاریخی با عملکرد مدرن کتابخانه.
ورودی جدید تجربه ی بازدیدکننده را به شکل کامل تغییر می دهد.

بازه ی زمانی بازسازی 15ساله نشان می دهد به روزرسانی های آینده سریع یا ارزان نخواهند بود.
محدودیت های تاریخی ممکن است انعطاف پذیری آینده را محدود کند.

در مناظر سرسبز چیانگ مای، تایلند، دفتر معماری Chiangmai Life Architects چیزی خلق کرده که هم باستانی و هم آینده نگر به نظر می رسد. کتابخانه ی مدرسه ی متوسطه ی پانیادن روی زمین به شکل دایره های متحدالمرکز مانند امواج در حوض ساخته شده و بیشتر از آجرهای خاکی محلی ساخته شده است. نقطه ی قوت واقعی سقف دو3طبقه ی بامبو است که توسط طاق های بامبو حمایت می شود و چشم انداز آسمان را از روزنه ی مرکزی قاب می کند.

این تنها یک ساختمان پایدار نیست، یک معماری است که با محیط پیرامون خود نفس می کشد. مواد از همان محیط پیرامون تهیه شده اند، طراحی به اقلیم گرمسیری تایلند پاسخ می دهد و چیدمان دایره ای، جریان طبیعی هوا را ایجاد می کند که بدون نیاز به تهویه، فضا را دل پذیر نگه دارد. قدم زدن در این فضا حس مراقبه می دهد، انگار خود ساختمان در حال آموزش درباره هماهنگی نیازهای انسان و سیستم های طبیعی است. سقف کاهگلی و دیوارهای خاکی به آن کیفیتی کمابیش جاودانه می دهد، انگار قرن هاست از این نقطه رشد کرده است.

طراحی واقعاً پایدار با استفاده از مواد محلی و تجدیدپذیر.
معماری پاسخگو به اقلیم که با طبیعت هماهنگ عمل می کند.

مواد طبیعی نیاز به دانش نگهداری تخصصی دارند.
تکنیک ها ممکن است به آسانی به اقلیم ها یا فرهنگ های دیگر منتقل نشوند.