فرارو- فیلم سینمایی ماشین خردکن (The Smashing Machine) برای اولین بار در جشنواره ونیز به نمایش درآمد و حالا در جشنواره فیلم تورنتو روی پرده رفته است. همچنین به نظر می رسد اکران آن به زودی در سینماهای جهان آغاز شود تا به عنوان یکی از مدعیان بهترین بازیگر مرد در اسکار حضور پیدا کند.

به گزارش فرارو، فیلم ماشین خردکن ، تصویری خام و کلیشه ای از زندگی یک ورزشکار ارائه می دهد. اثری که تلاش می کند داستانی عمیق از تاثیرات اعتیاد و مواد مخدر روی زندگی قهرمانان نشان دهد، اما تبدیل به فیلمی شده که مخاطب از دیدن آن لذت نمی برد.

این فیلم روایتگر زندگی ورزشکار افسانه ای مارک کر است، اما به جای نمایش تمام دوران ورزشی اش تمرکز خود را روی بازه ای سه ساله گذاشته، زمانی که مارک درگیر اعتیاد بود و همه چیز را از دست داده بود و در لیگ ژاپن با حریفان خود مبارزه می کرد. در واقع این کشور تنها جایی بود که او می توانست به زندگی خود ادامه بدهد، زندگی که فرقی با جهنم نداشت.

دواین جانسون در این فیلم با آن هیکل درشتی که در آن اغراق شده، بازی قابل قبولی از خود ارائه می دهد. در حقیقت این کاراکتر یک چالش و فرصت بزرگ برای اوست تا هنرنمایی و قدرت خود را در نقشی جدید نشان دهد. در حالی که مخاطب به خاطر شخصیت پردازی عمیق همراه داستان مارک می شود، در مقابل کاراکتر همسرش نه تنها جذاب نیست، بلکه کسل کننده و حوصله بر است و بیننده به راحتی می تواند آن را حذف کند.

داستان مارک نوعی صمیمیت را به تصویر می کشد که بیننده را ترغیب به تماشای اثر می کند، با این حال فیلم هر چه جلوتر می رود، نحوه فیلمبرداری باعث شده تا جذابیت خود را حتی در خشن ترین سکانس های دقایق پایانی از دست دهد. به همین دلیل ماشین خردکن تبدیل به اثری شده که مردان به در مکانی جمع شده اند و فقط همدیگر را کتک می زنند. مخاطب بهترین لحظات فیلم را نه در میدان مبارزه، بلکه در سکانس های آرام و به دور از تنش تماشا می کند.

صحنه هایی که مارک از زندگی خود برای دیگران تعریف می کند را می توان دردناک ترین و در عین حال جذاب ترین دقایق دانست. سکانس ها به مخاطب این فرصت را می دهد که خود را جای مارک گذاشته، سپس زندگی او را قضاوت کند. هر چه در پرداختن به بحران های عاطفی و زندگی مارک موفق عمل کرده، در نمایش مبارزات ورزشی به عنوان محور مرکزی داستان دچار لغزش های متعدد است.

در واقع فیلم تلاش می کند با پرداختن به نبردهای درونی به جای میدان مبارزه متفاوت و تاثیرگذار عمل کند. با این حال چیزی فراتر از کلیشه های مرسوم نیست، فردی که در میدان مبارزه قدرت فوق العاده ای دارد ولی در زندگی شخصی اش با مشکلاتی مواجه است که به اعتیاد پناه می برد.

در نهایت ماشین خردکن به جای استفاده بهتر از ظرفیت های داستانی و بازیگری برای خلق اثری جدید و متفاوت به مسیرها و کلیشه هایی برمی گردد که مخاطب قبلا در سایر فیلم ها دیده است.