پژوهشگران با ترکیب قابلیت های ذخیره سازی اطلاعات دی ان ای (DNA) با طراحی الهام گرفته از نوار کاست، یک ابزار ذخیره سازی ایجاد کرده اند که می تواند 36 پتابایت داده را در خود نگه دارد.

به گزارش ایسنا به نقل از نیوساینتیست، نوارهای کاست قدیمی ممکن است با کمک دی ان ای دوباره به بازار بازگردند. در حالی که پیش از این دی ان ای به عنوان یک رسانه ی ذخیره سازی اطلاعات استفاده شده بود، پژوهشگران اکنون این قابلیت را با راحتی و ظاهر نوار کاست های دهه 1980 ترکیب کرده اند و چیزی که آن را نوار کاست دی ان ای می نامند، ایجاد کرده اند.

شینگ یوی جیانگ از دانشگاه علوم و فناوری جنوبی در گوانگ دونگ، چین، و همکارانش این نوار کاست را با چاپ مولکول های مصنوعی دی ان ای روی یک نوار پلاستیکی ایجاد کردند. او می گوید: ما می توانیم توالی آن را طوری طراحی کنیم که ترتیب بازهای A، T، C، G اطلاعات دیجیتال را نشان دهد، درست مثل صفر و یک ها در یک رایانه. این یعنی می تواند هر نوع فایل دیجیتال، چه متن، تصویر، صوت یا ویدئو را ذخیره کند.

یکی از مشکلات روش های قبلی ذخیره سازی دی ان ای، دشواری دسترسی به داده ها بود، بنابراین گروه پژوهشی یک سری بارکد روی نوار قرار دادند تا بازیابی اطلاعات آسان تر شود. جیانگ می گوید: این فرآیند مثل پیدا کردن یک کتاب در کتابخانه است. اول باید قفسه ی مربوط به کتاب را پیدا کنیم، سپس خود کتاب را در همان قفسه پیدا کنیم.

نوار همچنین با چیزی که پژوهشگران آن را زره کریستالی ساخته شده از ایمیدازولات زئولیتی می نامند پوشانده شده است، که از شکستن پیوندهای دی ان ای جلوگیری می کند. این یعنی نوار می تواند داده ها را برای قرن ها بدون خراب شدن ذخیره کند.

در حالی که یک نوار کاست سنتی حدود 12 آهنگ در هر سمت خود داشت، 100 متر از نوار جدید دی ان ای می تواند بیش از سه میلیارد قطعه موسیقی را با اندازه 10 مگابایت برای هر آهنگ ذخیره کند. ظرفیت کل ذخیره سازی داده ها 36 پتابایت است که معادل 36 هزار هارد درایو یک ترابایتی است.

با این حال، جیانکای لی، عضو تیم پژوهشی و از دانشگاه علوم و فناوری جنوبی، می گوید اگر یکی از این نوارهای جدید را در یک واکمن قدیمی بگذارید، هیچ صدای قابل توجهی تولید نمی کند، زیرا نوار دی ان ای از سیگنال های مغناطیسی نمونه ی قدیمی استفاده نمی کند.

لی می گوید: نوار ما مولکول های دی ان ای را حمل می کند. به عبارت دیگر، مثل این است که بخواهید یک عکس را در یک گرامافون پخش کنید. فرمت ها با هم سازگار نیستند.