پروتیین حاصل از گوشت، یکی از ارزشمندترین منابع غذایی در حیات وحش به شمار می رود. به همین دلیل است که حتی یک گوزن گیاه خوار، گاهی در شرایط گرسنگی ترجیح می دهد پرنده مرده ای را بخورد، در حالی که گیاهان فراوانی در اطرافش وجود دارد.

به گزارش فرارو، گوزن ها و سایر نشخوارکنندگان معمولاً همه مواد مغذی خود را از علف، برگ و شاخه ها دریافت می کنند. کلسیم و فسفر به میزان اندک در گیاهان یافت می شود و پروتیین هم در مقادیر بسیار کم وجود دارد.

البته نشخوارکنندگان با کمک معده چهارقسمتی خود پروتیین مورد نیازشان را از همین مواد ساده طی 48 تا 72 ساعت تخمیر تأمین می کنند. اما در مواقع خاص—مثل رشد شاخ های نرها، دوران بارداری ماده ها یا زمستان های سخت—نیاز فوری به پروتیین می تواند حتی سرسخت ترین گیاه خواران را وادار به خوردن گوشت کند.

گزارش های علمی و مشاهدات میدانی نیز این رفتار را تأیید می کند. گوزن های کانادایی پرنده های به دام افتاده در تور را خورده اند؛ گوزن های اسکاتلندی جوجه های پرندگان دریایی را شکار کرده اند؛ حتی مستند شده که گوسفندها سر و پای جوجه های تازه متولدشده را خورده اند. همچنین گوریل ها برای افزایش انرژی حشرات و مارمولک های کوچک می خورند، گوزن های شمالی پرنده می خورند و اسب های آبی گاهی آنتلوپ مرده را می جوند.

این شواهد نشان می دهد مرز مطلق میان گیاه خواری و گوشت خواری در برخی گونه ها چندان قطعی نیست. در نهایت، پروتیین حاصل از گوشت همچنان منبعی بی رقیب در دنیای وحش باقی مانده است.