احمد زیدآبادی، روزنامه نگار، در کانال تلگرامی خود نوشت:

دکتر بیژن عبدالکریمی می گوید که در برابر آمریکا حامی فلسفه بکش یا کشته شو نیست، بلکه مخالف توهم مصافحه با ترامپ است؛ اینکه با ترامپ می شینیم دست می دیم یه مصافحه می کنیم دو تا ماچ آبدار از لپاش می کنیم فردا مشکل آب حل می شه! فردا مشکل برق حل می شه، مشکل توسعه یافتگی حل می شه… با این مخالف است.

بسیار خوب. حالا که آقای عبدالکریمی موافق طریقت بکش یا کشته شو در برابر آمریکا نیست، دیگر واکنش نسبت به راه های جایگزین که اینقدر حرص و جوش ندارد.

حالا عده ای به فرض از روی توّهم می گویند که اگر با ترامپ بنشینی و دست بدی و مصافحه کنی شاید روزنی در این مسیر بن بست گشوده شود. این چرا باید آقای عبدالکریمی را اینقدر آزار دهد؟ فوقش توهم است دیگر! چرا به جای این همه جر و بحث انتزاعی شبیه بحث های علمای اسکولاستیک قرون میانه برای پی بردن به تعداد دندان های اسب، یک بار در عمل امتحان نمی شود تا بطلانش عیان شود!

علاوه بر این کدام مادر مرده گفته است که با یک مصافحه با ترامپ مشکل برق و آب و توسعه ایران حل می شود؟ همه حرف این است که عادی سازی رابطه با آمریکا شرط لازمِ جذب سرمایه است! شرط کافی توسعه اما ده ها مؤلفه و پارامتر دیگر می خواهد که در صورت مفقود بودن آن ها توسعه ای در کار نخواهد بود!

اینکه جناب عبدالکریمی مذاکره با ترامپ را بی فایده ببیند، خیلی محل چالش نیست، اما اینکه هرگونه پیشنهاد برای گفتگو و یا دیدار با او را به مثابه تابو و حرامی شرعی بداند، به لحاظ منطقی فقط یک نتیجه از آن می توان گرفت و آن اینکه نه فقط هیچ راه مصالحه و همزیستی مسالمت آمیزی با دولت آمریکا قابل تصور نیست، بلکه از هرگونه تلاش در جهت آن هم باید مصرانه خودداری کرد. بنابراین تشدید دشمنی و برخورد ایران و آمریکا سرنوشتی محتوم و غیرقابل تغییر و حتی وظیفه است! خب در تحلیل نهایی، این گزاره که همان طریقت بکش یا کشته شو است!