کمترین تاوان شکست برابر ازبکستان، همان از دست رفتن قهرمانی در کافا بود. این را می گوییم چون تبعات آن بیش از ناکامی در یک تورنمنت سطح پایین است و عملا ثابت شد فوتبال ایران حتی برابر رقبای درجه چندم قاره آسیا که سابقا به راحتی شکست می داد، به مشکل خورده. معضلی که قطعا در آینده گریبان مهم تری از فوتبال ملی می گیرد و بابت این موضوع باید ترسید.

حقیقتا می ترسیـم!

ایران برای پنجمین بازی متوالی از شکست دادن ازبکستان عاجز ماند. البته 4 مسابقه قبلی با تساوی به پایان رسیده بود اما همان چالش هم برای فوتبال کشورمان سابقه نداشت. تا اینکه شاگردان امیر قلعه نویی زحمتشان را تکمیل کردند. در یکی از یک طرفه ترین دیدارهای تاریخ دو تیم که حدود 30 شوت به سمت دروازه مان شلیک شد، نهایتا رقیب بعد از دست دادن پنالتی و ضربه به تیرک و خلق موقعیت های متعدد، گل برتری را به ثمر رساند. اینکه تیم ملی از همان دقایق ابتدایی 10 نفره شد، در مسیر بازی تاثیرگذار بود اما این اتفاق خارج از عادتی نیست که از تیم امیر سراغ نداشته باشیم!

در 33 بازی اخیر تیم ملی تحت هدایت کادرفنی فعلی، 7 مرتبه بازیکنان خودی از زمین اخراج شدند. این در حالی است که پیش از این در حدود 12 سال (از سال 1390) و 137 مسابقه، تنها 4 بازیکن تیم ملی اخراج شدند و ایران در کل تاریخ خود هم 43 بار این اتفاق را تجربه کرده بود. پس نمایش افتضاح برابر ازبکستان را نمی توان با این عذربدتر از گناه توجیه کرد. اگر هم بنا به عدم حضور چند لژیونر باشد که رقیب، غایبان به مراتب سرشناس تری هم داشت.

مساله اما فقط نقاط ضعف گسترده تیم فعلی نیست بلکه نتیجه فوق نشان داد فوتبال ایران با سرعت، سراشیبی سقوط را طی می کند. هنوز یک سال از فخرفروشی کودکانه کاپیتان تیم ملی به ازبک ها نگذشته که گفته بود آنها سطح پایینی دارند و هیچ کدام در لیگ های معتبر اروپایی بازی نکرده اند. الان خود جهانبخش ماه هاست تیم ندارد و بهترین پیشنهادش از امارات است اما در همین بازه زمانی خوسانوف راهی منچسترسیتی شد و الدر شامورادوف هم به صورت قرضی از رم به سوپرلیگ ترکیه رفته است.

فیض الله یف با تنها 21 سال سن، با حضور در زسکامسکو مورد توجه چند باشگاه مطرح قرار گرفته و بالاتر از آشورماتوف و ماشاریپوف که در استقلال هستند، اوستون اورونوف ارزشمندترین بازیکن لیگ برتر کشورمان است؛ حتی بیشتر از منیر الحدادی ستاره سابق بارسونا. کره و ژاپن که هیچ؛ برای همین ترس این را داریم که با تفاسیر فوق در آینده توان رقابت با ازبکستان را هم نداشته باشیم. حالا کاپیتان هایمان برای رقیب کری های سخیف بخوانند و قربان صدقه مربیان خودی بروند!