با نزدیک شدن به فصل پاییز و افزایش مصرف گوشت قرمز در کشور، دولت اقدام به واردات گوشت قرمز کرده است. هرچند تولید داخلی همچنان در تأمین نیاز بازار نقش دارد، اما برای تثبیت قیمت ها و ایجاد فراوانی در عرضه، بخشی از نیاز بازار از طریق واردات تأمین می شود.

به گزارش تجارت نیوز، واردات تنها محدود به یک کشور نیست و گوشت قرمز از مبادی مختلفی از آسیای میانه و آمریکای لاتین گرفته تا هند و پاکستان به کشور وارد می شود.

در این میان، نام کنیا بیش از دیگر کشورها به چشم می خورد. کشوری در آفریقا که به دلیل ظرفیت بالای تولید و قیمت مناسب، به یکی از اصلی ترین صادرکنندگان گوشت و دام سبک تبدیل شده است.

حال پرسش اصلی این است که آیا در واردات گوشت قرمز و دام سبک از این کشور اصول بهداشتی رعایت می شود؟

چندی پیش بود که مهدی بختیاری، مدیرعامل میادین میوه و تره بار تهران، اعلام کرد که از مهر امسال روزانه 60 تن گوشت گرم کنیایی با قیمت حدود 600 هزار تومان در میادین توزیع می شود. با توجه به این خبر این پرسش ایجاد می شود که چرا قیمت گوشت کنیایی از گوشت ایرانی و حتی برزیلی مناسب تر است؟

منصور پوریان، رییس شورای تأمین دام، درباره جزییات واردات گوشت قرمز به صورت روزانه از کنیا توضیح داد: دولت این امکان را فراهم کرده تا واردات گوشت قرمز انجام شود، اما مبادی وارداتی متفاوت است.

او افزود: در حال حاضر، دولت امکان واردات حدود 70 هزار تن گوشت گرم را فراهم کرده است که این گوشت ها از مبادی مختلفی نظیر آسیای میانه، مغولستان، استرالیا، آفریفا، آمریکای لاتین، هند و پاکستان وارد ایران می شوند .

پوریان درباره وضعیت تولید دام در کشور کنیا عنوان کرد: این کشور از نظر تولید و تأمین دام در وضعیت مطلوبی قرار دارد و حتی در سال های 1402 و 1403 هم گوشت قرمز و دام سبک از این کشور به ایران وارد شده است. گوشتی که از کنیا به ایران وارد می شود، عمدتاً گوشت گوسفندی است.

رییس شورای تأمین دام درباره بهداشت این گوشت های وارداتی از این کشور تصریح کرد: این گوشت ها از نظر بهداشت هم در وضعیت مساعدی قرار دارند و کنترل های بهداشتی و قرنطینه ای هم پیش از ورود به بازار مصرف انجام می شود. این مختص گوشت کنیایی نیست، زیرا تمام گوشت های وارداتی پیش از ورود به بازار به صورت کامل کنترل می شوند.

پوریان درباره علت ارزان تر بودن قیمت گوشت کنیایی نسبت به گوشت برزیلی و ایرانی تشریح کرد: کنیا یکی از پرورش دهندگان مهم دام سبک به شمار می رود و از ظرفیت بالایی در بخش تولید برخوردار است. به همین دلیل، هم دام زنده و هم گوشت قرمز تولیدشده در این کشور با قیمت مناسب تری عرضه می شود.

او اضافه کرد: کنیا در چند سال اخیر به دلیل تولید بالا به یکی از صادرکنندگان دام زنده و گوشت قرمز تبدیل شده و بسیاری از کشورهای حاشیه خلیج فارس از محصولات این کشور استفاده می کنند.

این فعال صنفی درباره احتمال کاهش عرضه گوشت قرمز و دام سبک در بازار توضیح داد: کمبودی در تأمین گوشت وجود ندارد، اما برای تثبیت قیمت ها و افزایش توزیع در بازار، دولت تصمیم گرفت علاوه بر تولید داخل، بخشی از نیاز کشور را نیز از طریق واردات تأمین کند. این سیاست به عنوان اقدامی مناسب ارزیابی می شود. چراکه مصرف گوشت در کشور بالاست و در کنار مصرف کنندگان عمده، خانوارها نیز سهم زیادی در تقاضا دارند.

او گفت: واردات می تواند در کنار تولید داخلی به متنوع تر شدن سبد پروتیین مردم و پایداری بازار کمک کند. سیاست های حمایتی باید از تولید داخلی هم حمایت کنند، زیرا ایران یکی از چهار قدرت اصلی در پرورش دام سبک به شمار می رود و در صورت نبود حمایت کافی، دامداران با مشکلات زیادی مواجه می شوند.

براساس این گزارش، واردات گوشت قرمز از کنیا در حالی به عنوان سیاستی مثبت معرفی می شود که پرسش های مهمی درباره آثار بلندمدت آن مطرح است. هرچند، این اقدام می تواند به تثبیت قیمت ها و افزایش تنوع در بازار کمک کند، اما روشن نیست که هم زمان چه میزان حمایت واقعی از تولید داخلی صورت می گیرد.

ایران یکی از چهار قدرت اصلی در پرورش دام سبک است و اگر واردات به شکل گسترده ادامه یابد، احتمال دارد دامداران داخلی در رقابت با گوشت ارزان خارجی دچار زیان شوند. از این رو، به نظر می رسد سیاست فعلی بیش از آنکه یک راهبرد پایدار باشد، نوعی مسکن کوتاه مدت برای بازار گوشت است. مسکنی که در صورت نبود حمایت ساختاری از تولیدکنندگان، می تواند هزینه های سنگینی برای آینده صنعت دامپروری کشور به همراه داشته باشد.